Abelenda - Pena Corneira (ruta dos Bolos) - Outeiral

Para percorrer esta ruta que transcorre case integramente polo Concello de Carballeda de Avia (o Outeiral xa pertence ao de Leiro), deixamos o coche na igrexa de Abelenda e dirixímonos cara ao sur até chegarmos a un campo de fútbol que está diante dun polideportivo. Tras un anaco de asfalto, viramos á dereita deixando o campo de fútbol á nosa esquerda e pasamos a un camiño que en poucos metros (800 dende o inicio) nos leva ao cruzamento entre a ruta dos Bolos e a ruta dos muíños de Carballeda de Avia (muíños de Trigás, da Veronza...). Descendemos 200 metros até a área de lecer dos muíños de Abelenda unicamente para ver os primeiros deste conxunto de muíños e damos volta para seguir a nosa ruta, a ruta dos Bolos.
Os primeiros quilómetros non resultan de maior interese mais son bastante levadeiros, con pequenas subidas, algunha un chisco pronunciada pero curta. Sobre o cuarto quilómetro (indicado co marco do km 3 na ruta sinalizada) chegamos a un banco de madeira xunto ao que temos un pequeno miradoiro natural dende o que se albisca claramente o noso obxectivo, pena Corneira: unha laxe duns dez metros en vertical que se ergue sobre outras grandes rochas e que resulta ben visíbel dende case calquera punto do val do Avia, na parte norte da bisbarra do Ribeiro. É a partir deste punto onde comeza a facerse interesante esta ruta polas formacións rochosas que conforman os penedos, denominados bolos por estar tan redondeados pola erosión e cunha disposición caprichosa que lles confire unha gran fermosura. Pasos entre paredes pétreas, bolos de gran tamaño acompañados dunha vexetación bastante autóctona, principalmente carballos, que fan que a camiñada sexa ben atractiva.
Pasa o camiño pola parte alta da parroquia de Faramontaos, na que algunhas vivendas chegan a tratar de integrarse cos bolos, situados algúns deles mesmo a carón das casas. A seguir pasamos á beira dunha pequena área recreativa cun parque infantil, cruzamos a estrada que une Avión con esta parte do Ribeiro e penetramos nunha zona máis boscosa, inzada de carballos e grandes formacións pétreas que nos van marcando o camiño cara ao cumio.
O espazo que rodea o cumio (675 m) é impresionante, como o son as vistas que se abren ante nós. Cara ao sur ábrense os amplos vales do Avia e do Miño e, alén do encoro de Castrelo de Miño, o horizonte configúrao o Laboreiro. Ao leste o Faro de Avión. E non podían faltar, características do noso culto ancestral ás pedras e ás grande rochas, lendas referidas a xigantes encantados ou mesmo unha que relaciona esta gran formación co dedo de Deus.
Volvendo polo mesmo camiño de subida está sinalizado o desvío para continuar cara á área recreativa de pena Corneira, bo lugar para pernoctar, como foi o noso caso. Mais antes de prepararnos para pasar a noite entre nubes e estrelas, seguimos até o próximo vértice xeodésico do miradoiro do Outeiral (646 m), situado soamente a uns cincocentos metros e co camiño de ascenso preparado con escaleiras e pasarelas de madeira que facilitan acadar o cumio. Aínda que xa nos caía a noite encima, a vista non deixa de ser excelente.