Algarve - Andorra, Stage 17: Matalascañas - Sanlúcar de Barrameda

De etappe die vandaag voor ons ligt gaat net als gisteren bijna volledig over het strand. Aan het eind van dit lange strand bevindt zich een veerboot die de rivier Guadalquivir naar Sanlúcar de Barrameda oversteekt. In ieder geval, dat zou er moeten zijn. Google geeft aan dat er een pontje is, er zijn wat reviews over te vinden en iemand op de camping vertelde dat er een bootje heen en weer vaart voor vissers. Maar er is geen website en er zijn geen vaartijden te vinden. Het voelt een beetje als de zwakke schakel in onze planning, want als hij niet vaart hebben we toch wel een probleem. Teruglopen gaat niet en we zijn gewaarschuwd dat er op wildkamperen gecontroleerd wordt omdat het een natuurgebied is, maar vooral omdat hier veel bootjes met Afrikaanse vluchtelingen aankomen vanwege de afgelegenheid van dit stuk strand. We hebben geen zin in een boze guardia civil, maar al helemaal niet om in nog vervelendere situaties te belanden. Omlopen betekent een ronde van een ongelofelijke 160km lopen, bijna via Sevilla. Helemaal om het immens grote natuurgebied de Doñana heen.... Dus dan maar vroeg vertrekken en hopen op een beetje geluk en weekend vissers die ook de boot nemen. In alle vroegte verlaten we Matalascañas. Om kwart over zeven staan we in het donker op de verlaten boulevard. Deze kunnen we de eerste kilometer blijven volgen tot het einde van het stadje, waar we het strand op gaan. Het water is nog op z'n hoogst, dus we beginnen over het mulle zand. Het is aardig ploeteren om de vaart erin te houden, but we've got a ferry to catch ;-) Met het licht worden kleurt de hemel van donker blauw tot diep rood, gevolgd door een schitterende zonsopgang. We passeren één visser en één wandelaar met een hond, verder komen we niemand meer tegen op dit strand. Alleen passeren er enkele busjes van het natuurgebied de Doñana. Ze rijden met hoge snelheid over het strand. Enkele leeg, dus we hopen dat ze toeristen bij de veerboot ophalen. Na een uurtje of twee is het water laag genoeg om comfortabel over het harde zand te lopen, zonder telkens weg te hoeven rennen voor een golf die een stuk hoger komt dan de rest. Dat loopt heel wat beter, en de kilometers gaan snel. Zeker ook omdat er niet zo veel schelpen liggen: een stuk minder afleiding dus! Het is weer een breed en lang strand en vanaf dat het echt licht is kunnen we in de verte de bebouwing al zien waar we heen lopen vandaag. Waar we gisteren de hele dag langs kliffen liepen, zijn er vandaag landinwaarts echt alleen duinen te zien. Die scheiden de zee van het natuurgebied de Doñana waar we helaas niets van kunnen zien; de duinen mag je van deze kant uit niet in. Het schijnt wel heel mooi te zijn, een reden om nog eens terug te komen. We lopen aardig door en maken na 20 kilometer een goeie pauze, daarna is het nog maar 12 tot aan het pontje. Net na de pauze zien we op het strand iets groots zwarts liggen. We gaan kijken en zien dat het een aangespoelde tuimelaar is. We kijken al sinds etappe 1 tevergeefs naar de zee in de hoop een dolfijn of walvis te zien. Jammer dat we zo de eerste tegen moeten komen... We lopen door en het gaat lekker. Het water is nu zo'n beetje op z'n laagst en het strand is nog breder. In de laatste kilometers zien we vissers aan het water. We vragen naar de veerboot en ze zeggen dat deze verderop gaat. Gelukkig! Dat ziet er goed uit! Even later zien we een groepje mensen in de verte de boot op gaan, en vertrekt hij om niet veel later weer onze kant op te komen. Als we bij de plek aankomen, komt deze ook weer terug aan en kunnen we bijna meteen aan boord. Een pak van ons hart. Aan de overkant bruist het op de kade. Het is een zonnige zondagmiddag, en de straten zijn druk. Apart na een paar dagen op de lege stranden gelopen te hebben. Nog een kwartiertje en we zijn bij ons hotel. We zijn er, aan de overkant!