Algarve - Côte d'Azur, Etappe 28: los Barrios - Castillo de Castellar

Vandaag is poging nummer twee om Castillo de Castellar te bereiken. Gisterochtend waren we al vertrokken voor een schitterende wandeling door de heuvels, toen we na 13 kilometer bij een gesloten hek aankwamen. Hier in Spanje ga je met wandelen vaker hekken door en wildroosters over als je de paden volgt, want de meeste grond is particulier bezit. Maar boven op een heuvel met uitzicht op het stuwmeer onder aan Castillo de Castellar waar we net een overnachting in een kasteel geregeld hadden, heeft een grootgrondbezitter besloten niemand meer toe te laten op z'n terrein. Een groot hek met 4 sloten eraan staat midden op het pad. De afrastering naar links en naar rechts gaat zo lang door als we kunnen kijken. Op de kaart kunnen we niet goed zien hoever deze loopt, maar naar rechts loopt deze richting een groot windmolenpark en daarnaast is een vuilstortplaats. Als we daar omheen moeten dan zijn we weer bijna terug bij Los Barrios waar we vanochtend vertrokken zijn. Naar links is nog een kansje dat het te doen is. Als we naar links lopen duurt het niet lang voordat een Jeep over het terrein aan de andere kant van het hek aan komt rijden. Hij stopt, maar spreekt geen Engels. We proberen het in het Spaans. We mogen in ieder geval niet over het terrein, dat is wel duidelijk. En de kant die we gekozen hebben is nog verder om dan terug. En dat is volgens Google nog zo'n 30 kilometer. Dan komen we op 45 kilometer uit. Dat is sowieso al te ver, maar nu het middag is al helemaal. We proberen nog even het hek de andere kant op te volgen om te kijken of we misschien tussen het windmolenpark en het landgoed door kunnen, maar dat zit er ook niet in. We treffen daar al gauw een wagen van een beveiligings bedrijf met drones aan, en even verder aan de andere kant van het hek nog een andere jeep. Het is een goed bewaakt stuk grond. Daar loop je niet zomaar ongezien overheen. Dan maar terug naar waar we vanochtend vertrokken, een nieuwe route uitstippelen en het morgen nog een keer proberen.
Dus vanochtend lopen we de eerste 5 kilometer door Los Barrios en de weiden die we gisteren gelopen hebben. Zeker het stuk door het groen is schitterend zo in de ochtend, dus dat is helemaal niet erg. Groen heuvelachtig terrein dat ons een beetje doet denken aan het Limburgse heuvelland op een voorjaars ochtend in mei. Vers groen gras, veel bloemen, koeien en een paar ezels. En het is heerlijk wandelweer. De vesten zijn alweer uit, maar het is nog niet te warm. Zo kunnen we wel even door. Maar helaas. Als we eenmaal op de nieuwe route zitten, loopt deze over asfalt. In het begin over een kleine weg tussen de heuvels, maar als we in het dal op de wandelroute de GR7 komen, moeten we kilometers langs een grote weg zonder veel uitzicht lopen. Er is gelukkig een fietspad en het asfalt loopt wel snel door, maar de harde ondergrond kost veel energie. We houden de de moed erin met oude Ierse schippers liederen haha. We luisteren niet gauw muziek op de telefoon, we genieten liever van de geluiden of de stilte om ons heen. Maar langs zo'n drukke weg kan dat net even voor de energie zorgen die nodig is. De tijd gaat snel en bij de plaats La Almoraima kunnen we van de grote weg af en volgen we een kleinere weg naar Castillo de Castellar. Het is nog ongeveer 7 kilometer. Langs de weg loopt een klein pad die we kunnen volgen, dat is wel wat fijner voor de voeten. Een stuk verder slaan we de oude keienweg naar Castillo de Castellar in. Deze loopt eveneens parallel aan de nieuwe asfaltweg, maar loopt door het groen. Langs oude eiken, eucalyptussen en de geel boeiende mimosa. We zien het prachtige kasteeldorp boven op de berg voor ons liggen. De route is vanaf dat we op de grote weg zijn gekomen tot hier behoorlijk vlak, maar vanaf de voet is het nog behoorlijk klimmen tot aan het kasteel. De zon schijnt volop en de temperatuur is de 20 graden ruimschoots overschreden, dus het is even goed aanpoten om boven te komen. Het uitzicht wordt hoe hoger we komen wel steeds mooier. Het kasteel boven ons en de uitgestrekte heuvels richting de zee onder ons. Schitterend! Eenmaal boven is onze overnachtingsplek niet te missen. Bij de ingang van dit groot ommuurde dorp uit de 13e eeuw staat het kasteel. Daarin bevindt zich ons hotel voor de nacht. Echt een unieke plek. Het hotel in het kasteel met dikke oude muren, het restaurant een straatje verder in een mooi wit huisje. We lopen 's avonds door de smalle straatjes met huisjes die nagenoeg allemaal nog bewoonde zijn. Veel door kunstenaars, en een enkele Airbnb. Vanuit onze kamer hebben we een schitterend uitzicht over de heuvels en het meer dat we gisteren al hebben zien liggen. Nu weten we hoe het uitziet aan deze kant. Schitterend!