Algarve - Côte d'Azur, Etappe 37: Utrera - Sevilla

De etappe van van vandaag brengt ons van Utrera naar het bruisende Sevilla. Vanaf de camping in Dos Hermanas zijn we afgelopen dagen een aantal keer in de stad geweest en hebben we genoten van de zomerse drukte (ook al is het april, de temperatuur is al vaker boven de 30 graden) in de schitterende oude parken, van de grote statige gebouwen in het centrum en de kleine steegjes eromheen. We hebben met verbazing staan te kijken naar de Semana Santas viering met de processies die uit een hele andere tijd lijken te komen. Honderden, soms wel duizenden mensen lopen in een stoet van hun ‘thuis’ kerk naar de kathedraal van Sevilla. Mensen met puntmutsen, kruizen dragers, Mariabeelden op stellages van 2000 kilo, en mensen die deze dragen, muziekanten en misdienaars lopen in een lange rij de ene kant de kathedraal in, krijgen hun zegening en lopen aan de andere kant de kathedraal weer uit, terug naar hun eigen kerk. Dit gebeurt de hele week voor Pasen in tientallen verschillende processies. Het is een drukte van jewelste in de stad met veelal deftig geklede mensen, vaker in het zwart. Als buitenstaander is het een bizar tafereel om te aanschouwen.
Vandaag rest ons dus nog de etappe om hier te voet te komen, en deze bijzondere stad aan de rest van onze voettocht vast te lopen. Het is met dik 36 kilometer een lange etappe, behoorlijk vlak, en zo op de kaart kijkend veel door bebouwing en druk buitengebied. Niet echt een etappe waar we naar uit hebben gekeken, maar meer één die we nog ‘moeten’ lopen om weer verder noordwaarts te kunnen. Gelukkig hebben we het wel vaker mis…
We nemen de eerste trein van Dos Hermanas naar Utrera. Het is Eerste Paasdag dus het openbaar vervoer is beperkt, maar om 9 uur kunnen we onze tocht starten voor dit klassieke 19e eeuwse treinstation, versierd met authentieke mozaïek. Een plaatje, zo in de ochtendzon. Het station ligt een kilometer ten westen van het centrum en we lopen vandaag ook richting noord-westen, dus het centrum van Utrera zullen we niet meer zien. We lopen langs een grote weg waar wat barretjes en kioskjes aan het openen zijn. Vrij snel geeft de gele schelp van de Via Augusta, die we vandaag volgen, aan dat we rechtsaf de grote weg kunnen verlaten. We lopen achterlangs bedrijven die vandaag gesloten zijn en steken een spoor over. De weg waar we op zitten zullen we nog 16 kilometer blijven volgen. In het begin langs de ondertussen bekende plattelands huizen, omringd met hekken en beveiligd met grote waakhonden, maar na een paar kilometer wordt de omgeving wat landelijker. De weg leidt ons door mooie oude olijfboomgaarden en het asfalt maakt plaats voor een onverharde weg. We lopen over velden zo vlak alsof het een vliegveld is, vol met klaprozen, granen en zonnebloemen en het wemelt er van de vlinders en bijen. De vogeltjes kwetteren druk om ons heen en het lukt zowaar om een redelijke foto van een bijeneter te maken! Onverwachts prachtige natuur aan de rand van dit stedelijke gebied.
Aan de voet van de enige klim van vandaag maken we een pauze. Op de kaart ziet de berg er heftig uit, het is een steile hoge piek in het hoogteprofiel, maar in werkelijkheid is het een korte heuvel met zo’n 50 meter hoogteverschil. We hebben het brandertje bij ons om koffie te zetten, maar het pannetje zijn we vergeten in te pakken vanochtend…. We komen erachter dat je ook heel goed koffie kunt zetten met een titanium mok, direct op het brandertje. Wel zo makkelijk!
Na de pauze zijn we snel boven op de heuvel en zien we Alcalá de Guadaíra, de enige plaats die we vandaag doorkruisen, al liggen. Het is met meer dan 75.000 inwoners een behoorlijke stad en nagenoeg vastgegroeid aan Sevilla. We schampen de plaats maar net, maar zien wel meteen het mooiste stuk van de stad. Na kort door een buitenwijk en recreatiegebied gelopen te hebben, steken we via een oude romeinse brug, de Puente de Jezús Nazareno, de rivier de Rio Guadaira over richting de oude ommuurde stad. Naast de oude brug die is afgesloten voor gemotoriseerd verkeer, ligt een nieuwe brug. Het schijnt dat de nieuwe brug zodra het begint te regen snel overstroomt, terwijl de oude brug altijd droog blijft. De Romeinen wisten wel wat ze deden vroeger! We slingeren even omhoog over de smalle stenen straatjes langs oude torens, kerken en hebben uitzicht op een kasteel. De kerk is duidelijk in verschillende fases gebouwd: één stuk maakt deel uit van de oude stadsmuur, de fundamenten zijn van een in de 14e eeuw afgebroken moskee en de kerk is daar bovenop gebouwd. Het is een mooie mix van bouwstijlen. De kerk is net uit na de Paasviering en de mensen gaan richting terrasjes. Het is gezellig druk op straat. Hier, net buiten Sevilla is geen toerist te zien. Zonde van zo’n mooie plaats. Of misschien een gelukje…
We dalen weer af naar de rivier die we net overstaken en volgen deze de plaats uit. Even lijkt de markering de rivier te verlaten en volgen we deze. Misschien is dit een oude route of ooit een tijdelijke omlegging geweest. Maar we hadden beter het water kunnen blijven volgen, want na een paar honderd meter kruipen we op handen en knieën onder prikkelstruiken door, met het geblaf van een waakhond achter ons, om weer terug op het pad te komen. Eenmaal weer terug op het juiste pad volgen we deze zo’n 6 kilometer langs de rivier, weilanden, bosjes en oude ruïnes van molens. Het is een mooi aangelegde route. Het landschap is vlak en op een open stuk zien we, ook al is deze 15 kilometer verder, het hoogste gebouw van Sevilla, de Torre Sevilla, al liggen. Aan het einde van het pad langs de rivier naderen we de industrie en bedrijven van net buiten Sevilla. Onze route geeft aan dat we de rest van de etappe hierlangs moeten lopen, maar er loopt een aquaduct van een kanaal over de rivier. Dit kanaal brengt water van de rivier die door Sevilla stroomt, de Guadalquivir, naar het industriegebied. De schelp wijst ons over dit aquaduct naar een mooi nieuw aangelegd pad dat het kanaal volgt. Het staat niet op de kaart, maar we besluiten ‘m toch te volgen. Hierdoor lopen we nog kilometers langer door het groen. Als we na bijna 32,5 kilometer bij de bebouwing van Sevilla aankomen, zitten we meteen écht in de stad. De laatste 4 kilometer lopen we onder oude bomen en langs steeds hoger en ouder wordende stads woningen. Hoe dieper we in het centrum komen, hoe drukker het wordt. Aan het einde lopen we het grote Parque de Maria Luisa binnen. Het is een park met mooi aangelegde tuinen, pleintjes, lanen en fonteinen, grote statige gebouwen en ons einddoel in Sevilla: Plaza de España. Het is druk vandaag op deze Eerste Paasdag. Gezinnen genieten van de zon, studenten picknicken onder de bomen, kinderen spelen gierend van plezier met de bellen van een bellenblazer en wij hike5-en bij de fontein midden op het plein op het einde van deze lange, maar onverwachts mooie etappe naar Sevilla! Wat een mooie tocht. De wandeling van vandaag, de stad Sevilla, maar zeker ook het Spaanse binnenland dat we sinds we Tarifa en de oceaan achter ons hebben gelaten, hebben leren kennen. Nu nog een paar dagen op de camping de komende etappes voorbereiden, en dan: Op naar het Noorden!