Algarve - Andorra, Stage 40: Castilblanco de los Arroyos - Almadén de la Plata (Via de la Plata/GR100)

We beginnen vanochtend aan een lange etappe. Het is een dikke 30 kilometer naar Almedén de la Plata waarvan de eerste 17 kilometer over een lange asfaltweg gaan. Ook belooft het behoorlijk warm te worden vandaag, dus we zijn al vroeg op pad. Ruim voor 8 uur lopen we door het dorp waar ook hier de barretjes en terrasjes al aardig goed gebruikt worden. En niet alleen om koffie en thee te drinken, ook andere drankjes staan al op de statafels. Maar gezien de gemiddelde leeftijd hier vanochtend, ziet het ernaar uit dat ze niet hoeven te werken vandaag. Ook is de mobiele lootjesverkoper is al druk in de weer. Ook een bekend gezicht in de Spaanse straten. Groen geklede mannen, met een pinapparaat en een paar rollen lootjes gaan langs de straten en terrassen, en verkoopt in de grote steden en hier in dit kleine dorp goed.
Op de kerk zitten op elke punt van de vierkante toren ooievaars en boven op de spits nog één. Ze klepperen hevig met de snavels als er weer een ooievaar voorbij komt vliegen. Ze doen dit als er gevaar dreigt, maar ook om elkaar te begroeten. Onder hen, bij de ingang, vliegen zwaluwen druk heen en weer. Er hangen mooie ronde nestjes onder een richel en we horen de jongen al piepen. Pa en ma vliegen af en aan. Ook de blauwe ekster zien we hier weer veel. Die hebben we al een tijdje niet meer gezien. Bij het verlaten van het dorp worden we begroet door een vriendelijke kat die kopjes komt geven en dan volgt de lange weg. Glooiend tussen kurkeiken en lage struiken. Helaas ligt er geen pad naast, zoals gisteren in de laatste kilometers, maar het is ook geen drukke weg, dus het is makkelijk een goed tempo vast te houden. Links en rechts van de weg is schitterende natuur en daar lopen wel onverharde wegen, vaker evenwijdig aan de weg, maar alles is afgezet met hoge hekken. Het zijn gigantische landerijen die privé eigendom zijn en de eigenaren zetten ze helemaal af. Als het niet is afgezet en iemand betreedt het land en er zóu iets gebeuren, dan is de eigenaar verantwoordelijk. Dus dan maar een hek eromheen. Alle oude wegen en paden zouden volgens de wet wel vrij te betreden moeten zijn. Maar zeker hier in Andalusië sluiten de eigenaren, zoals we laatst gemerkt hebben, deze ook vaker af, wat voor wandel- en fietsroutes wel een probleem is. Daardoor moeten we hier ook al deze kilometers over de weg lopen. Tegen het einde begint het wel zwaar voor de gewrichten te worden, dus we zijn blij dat er na 17 kilometer een stuk is waarvan de Spaanse overheid eigenaar is. We slaan een onverharde weg in en lopen door een schitterend natuurgebied: El Monte Navas-Berrocal, een bosgebied dat deel uitmaakt van de Siërra Morena. We lopen door een bos van kurk- en later steeneiken. We volgen het witte pad en komen langs eucalyptus- en dennenbossen. Stuk voor stuk open bossen. De grond is droog en de zon schijnt ondertussen flink. Zelfs met de zon in de rug voelen we de weerkaatsing van het licht branden op ons gezicht. Gelukkig is er na bijna 19 kilometer bij een leegstaande boerderij een kraan met vers water om even af te koelen. Heerlijk! En vanaf het terras van de boerderij, in de schaduw van een groot afdak, hebben we nog een schitterend uitzicht over de heuvels van het natuurgebied ook. We komen langs een meertje waarop duizenden witte bloemetjes drijven en steken een paar keer een klein stroompje over. Open stukken met lange weiden en grote ruïnes worden afgewisseld met smallere dalen vol bossen en struiken. In het laatste stuk worden we getrakteerd op een korte, maar zeker met temperaturen van tegen de 30 graden, pittige klim naar Cerro del Calvario. Het is even goed aanpoten na 28 kilometer, maar het gaat eigenlijk best lekker, en bovenaan, op 550 meter hoogte, is een schitterend uitzichtpunt. In de schaduw drinken we het laatste water dat we bij ons hebben, maar we zien het dorp al liggen. Even afdalen wat we net gestegen zijn, en dan zijn we snel bij hotel rural, waar we uitrusten voor de nog langere etappe van morgen. Maar de 30-er van vandaag ging, zeker door het schitterende landschap, prima.