Algarve - Côte d'Azur, Etappe 43: Fuente de Cantos - Zafra (Via de la Plata/GR100)

Gistermiddag hebben we gezocht naar de zingende fontein, maar helaas, in het dorpje Fuente de Cantos was geen fontein te vinden… Wel zijn we in onze zoektocht een gezellig plein ‘Plaza Constitution’ en een mooie kerk tegengekomen. Maar de grote attractie van het dorp blijkt het geboortehuis en museum van de bekende Spaanse barokschilder uit de 17e eeuw, Francisco de Zurbarán te zijn. De schilder is vrij snel naar Sevilla en later naar Madrid verhuisd. Waarschijnlijk vond hij het iets te rustig hier in het dorp dat toen nog veel kleiner was, maar 400 jaar later is hij nog steeds de trots van deze plaats. Wij vervolgen vanochtend onze tocht door het Spaanse binnenland richting noorden met een etappe naar Zafra. We zijn weer snel de bebouwing uit en lopen met de opkomende zon tussen de weilanden. Klaprozen staan in de bermen tussen het groene gras en op de akkers staat het graan weer zwierend in de wind. We lopen nu door de provincie Badajoz, qua oppervlakte de grootste provincie van Spanje. Qua inwoneraantal is het echter verre van de grootste, het komt voornamelijk door de gigantische stukken landbouwgrond tussen de dorpen en kleine steden in. Dit gebied wordt al eeuwen voor landbouw gebruikt, maar omdat de grond door de droogte zwaar is om te bewerken, was dit lang kleinschaliger en geconcentreerd rond plekken waar men water kon krijgen. Pas in de 19e eeuw is door grote inspanning en de moderne technieken van toen, het gebied echt ontwikkeld. Nu zijn er landerijen zover we kunnen kijken en in tegenstelling tot de droge gronden gisteren, lijkt de grond hier een stuk vruchtbaarder. Het lange pad loopt tussen uitgestrekte graanvelden, veel olijfbomen waarvan hele stukken net aangeplant zijn en veel wijngaarden, de eerste van de tocht. Het landschap is licht glooiend en we maken vandaag dus ook weinig hoogtemeters. De eerste 10 kilometer volgen we één lang verhard pad, totdat we bij een asfaltweg aankomen. We slaan gelijk links af, waarna we weer 10 kilometer over een vergelijkbare weg naar Puebla de Sancho Pérez lopen, een plaatsje net voor Zafra. Dat klinkt wellicht eentonig, maar we genieten van het landschap en de bloemenpracht in de velden. We zien veel paarse wilde gladiolen en vlinderorchissen, naast velden vol wit-gele gekroonde ganzenbloemen en klaprozen. Er kruipen talloze kleine diertjes over het pad en door de berm. Gepantserde kevertjes, lieveheersbeestjes, spinnetjes en de een na de andere bizarre rood-gestreepte oliekever (Berberomeloe majalis) die tot 5 cm lang kan worden. Het is heerlijk rustig en stil tussen de velden. Af en toe passeren we een boer of een jeep, maar meestal zijn we alleen met het geruis van de wind, het gefluit van vogeltjes en het gekwebbel van elkaar. De enige wegen die we oversteken zijn de snelwegen van mieren, van de ene naar de andere kant van het pad. Het is wel goed te zien dat we op één van de grotere bedevaartsroutes zitten. Tijdens de pauze in de schaduw van oude olijfbomen zien we meer medewandelaars met rugzakken langs lopen, dan dat we in alle etappes tot Sevilla bij elkaar hebben gezien. En in tegenstelling tot de GR-routes, lopen we bij een bedevaartsroute allemaal dezelfde kant op, dus we komen vaker dezelfde mensen tegen.
De 25 kilometer tot aan Zafra gaan snel, al verlopen we ons aan het einde bij een alternatieve route, waardoor we een stuk langs een grote weg langs een bedrijventerrein moeten lopen. Maar als we deze tocht vergelijken met de eerste etappe van Heerlen naar Epen die we vandaag precies een jaar geleden maakten, zijn we wel een stuk sterker in de benen en bedrevener in het lange-afstands wandelen geworden. Wat waren die eerste kilometers zwaar… We denken vandaag vaker terug aan het vertrek, die eerste etappe, en waar onze tocht ons allemaal heeft gebracht. Wat een dierbare herinneringen hebben we afgelopen jaar gemaakt! En wat een tocht hebben we nog voor ons liggen… Langzaam maar zeker vordert ook deze reis naar Nice gestaag.
Vannacht verblijven we in Zafra. Dit blijkt als we naar het hostel lopen een beduidend grotere plaats te zijn dan de dorpen waar we afgelopen nachten verbleven. Mooie oude, maar ook nieuwe gebouwen met kleurrijke mozaïek sieren de straten. We zijn benieuwd vanmiddag, want ook hier zullen we wel weer even gaan kijken waar we nu eigenlijk overnachten. We blijven nieuwsgierig!