Algarve - Andorra, Stage 46: Torremegía - Mérida (Via de la Plata/GR100)

De etappe van vandaag is met ruim 15 kilometer een korte. Maar omdat we naar Mérida lopen zij we toch weer vroeg op, om op tijd bij de stad te zijn en deze vanmiddag nog te kunnen gaan bezichtigen. Het is een stad met een rijke geschiedenis en vol oudheden, dus we zullen onze tijd nodig hebben. We hebben aan de rand van Torremjía overnacht dus we zijn snel de bebouwing uit. Helaas is het begin van de route niet echt wat we gewend zijn. De eerste helft volgen we een brede tweebaansweg met direct daarnaast de autoweg, die van Sevilla tot aan de noordelijke kust loopt bij Gijón. Ook de N-weg waar we over lopen, de N630 en ook wel de ‘Ruta de la Plata’ genoemd, loopt tot aan Gijón. Deze weg behoord tot de eerste wegen die vanaf 1926 zijn verhard en geschikt gemaakt werden voor gemotoriseerd verkeer. Tot in de jaren ’50 was het een smalle slingerweg zonder bruggen en de autoweg ernaast was er al helemaal niet, die is er pas sinds de jaren ’90. Apart om te realiseren dat er 100 jaar geleden hier, en verder in Spanje nog geen verharde weg was. Goed voor de ontwikkeling van het gebied, maar het trekt wel een breed spoor door het landschap. Helaas lopen hier geen paden door de weides, maar lopen we 7 kilometer net naast of op de brede weg. Er zijn veel bedrijven, fabrieken en een vuilstortplaats dus er rijden aardig wat vrachtwagens. We gebruiken de weg, waar je niet zo op elke stap hoeft te letten, om wat Spaans te leren. We maken met een vertaal-app leuke zinnetjes die goed te onthouden zijn: ‘La cigueña vuela en el cielo’ (de ooievaar vliegt in de lucht), ‘La manzana no cae lejos del arbol’ (de appel valt niet ver van de boom). Je hebt er niet veel aan, maar je leert wel wat woorden en een beetje de zinsopbouw. Maar we zijn toch blij als we na 7 kilometer van de weg af kunnen en verder gaan op een verhard pad, tussen de velden zoals we ze afgelopen dagen gelopen hebben. Het is meteen lekker rustig tussen het graan, olijfbomen en druivenvelden. We zien weer veel ooievaars en er vliegen groepjes zwarte ibissen over. Die hebben we eerder nog niet gezien, maar we herkennen ze meteen aan de lange kromme snavel. We komen duidelijk in de buurt van water. Langs Mérida stroomt de Guadiana. Deze rivier is een oude bekende. We zijn ‘m met een veerboot overgestoken toen we vanuit Portugal Spanje binnen kwamen. Hij stroomt van hieruit richting Portugal en vormt tot aan de oceaan de landsgrens.
Het laatste stuk van de etappe is het mooiste. We komen bij de rivier aan en zien de stad en de mooie oude Romeinse brug de ‘Puerto Romano de Mérida’ al liggen, die we zullen oversteken naar de stad. Hij is gebouwd in de 1e eeuw voor Christus en de bogenbrug met een lengte van 790 meter maakt wel indruk en is natuurlijk ook UNESCO erfgoed. Aan de overkant ligt meteen weer een oudheid: Alcazaba de Mérida. Een Moors kasteel dat op Romeinse funderingen is gebouwd. Van daaruit lopen we de drukke winkelstraatjes door naar ons hotel. De straten zien er gezellig uit. Je zou haast vergeten dat je ook hier midden tussen de eindeloze, droge en stoffige landerijen zit. Eenmaal in de stad is het meteen ook echt 'stads'. Gelukkig kunnen we al terecht bij het hotel om ons even op te frissen en te lunchen en houden we nog zeeën van tijd over om de stad te bezichtiging. De sneak-preview zag er in ieder geval veel belovend uit! We hebben de tijd, want morgen blijven we nog hier, voordat we verder noordwaarts gaan.