Algarve - Andorra, Stage 64: Castronuño - Tordesillas

We hebben de nacht doorgebracht in Castroñuno. Een typisch Spaans plattelandsdorp dat bijna compleet op de landbouw is gericht. Zo’n 1.000 inwoners, een kerk, bar en restaurant, een biowinkel en een kleine supermarkt die niet op Google staat somt het dorp aardig op. Op de deur van de supermarkt hangen de openingstijden: ’s ochtends van 10.00 – 14.00 en in de middag/avond van 17.00 – 20.00. Dat is handig, want dan kunnen we toch nog wat water, groente en fruit kopen voor vanavond. Het kraanwater in Spanje is in principe drinkwater, maar het smaakt erg naar chloor. Daarnaast was in Toro het water niet drinkbaar door te hoge gehaltes arseen, wat voor gezondheidsproblemen kan zorgen. Dus als het even gaat drinken we toch maar flessenwater. Om vijf uur zou de winkel open moeten zijn. De rolluiken zijn open, maar de lichten uit. Om tien over vijf is ‘ie nog steeds dicht. Om zes uur zijn we nog maar eens gaan kijken, maar helaas. Uiteindelijk, om zeven uur, zijn de lichten aan, staat de deur open en kunnen we in een piepklein winkeltje alles krijgen wat we nodig hebben. Echt Spaans, het komt zoals het komt.
Vanaf de kerk in het dorp heb je een schitterend uitzicht over de rivier de Duero die hier een grote lus vormt. Het is één van de grootste meanders van Europa. Door de dam wat verderop is de rivier hier behoorlijk breed en op de ondergelopen stukken staan veel riet en bomen in het water. Een ideaal gebied voor vogels, zeker omdat de grote lus een natuurgebied is, en de natuur dus ongestoord z’n gang kan gaan. We lopen vanaf het dorp de 2 kilometer weer terug naar de dam. We hebben schitterend uitzicht op de overkant waar op lange palen ooievaars en arenden nestelen, hoog boven het riet. Via de brug steken we de rivier over. We hadden ons toch wel een beetje verheugd op dit natuurgebied, omdat het door z’n moerassige watergebieden echt anders is dan wat we tot nu toe gezien hebben. Maar aan de andere kant blijken de paden een stuk hoger en van de rivier af te lopen. In plaats van tussen het riet en water, lopen we hier over kurkdroge zanderige gronden tussen de bekende eikenbomen, af en toe langs een al dan niet verlaten boerderij. Een landschap dat we niet meer verwacht hadden tegen te komen, maar dat wel heel erg mooi is. Omdat het een beschermd natuurgebied is en we nog vrij vroeg zijn, hebben we het geluk ons eerste grote wild van de reis te zien. Een stukje van het pad staan tussen de eiken twee herten rustig te grazen. Ze zien ons, maar gaan ongestoord door. Even verder steekt een groot dier het pad over. Het lijkt op een grote kat of vos, maar dan een stuk forser in postuur. Hij heeft wat weg van een Egyptische Mangoest die we in het zuiden wel eens zijn tegengekomen, maar die zou hier niet voor moeten komen. Het blijft voor ons een raadsel…
Tien kilometer lang lopen we door dit landschap van geel gras, zanderige paden en eikenbomen. Dan lopen we het natuurgebied uit en verandert het landschap weer in de landbouwgronden zoals we deze de afgelopen dagen vaker hebben gezien, al staan hier op de noordhellingen veel druiven. Boeren zijn bezig de landerijen te bewerken in dit seizoen tussen winter en zomer in. De bermen langs de velden staan weer vol bloemen en het wemelt er van de vlinders. Ook zien we hier veel kolibrievlinders, bijzondere vliegers die zo mooi stil kunnen hangen en met hun lange tong nectar snoepen uit de bloemetjes. Tientallen bijeneters scheren langs en halen kapriolen uit alsof het zwaluwen zijn. Als je de mooie kleuren niet zou zien en de zachte geluidjes niet zou horen, zou je je zo kunnen vergissen. We lopen bijna 15 kilometer langs kanaal de Tordesillas. Dit kanaal van een meter of twee breed dat water naar de velden brengt, of eigenlijk bracht, is al meer dan honderd jaar oud. Doordat er moderniseringswerkzaamheden aan worden verricht, ligt het nu leeg en loopt het als een lange betonnen gleuf door het landschap. De paden ernaast zijn compleet vlak en lopen heerlijk, langs velden en af een toe een bosrijker stuk. De etappe van vandaag is met 32,5 kilometer behoorlijk lang en we beginnen te merken dat de eerste 10 kilometers over zandpaden aardig wat energie hebben gekost. De benen zijn moe en herstellen maar moeilijk tijdens de pauzes. Waarschijnlijk dat het toch nog met de verkoudheid van eerder te maken heeft, want normaal gesproken hebben we daar eigenlijk niet zo’n last van. We vinden het dan ook helemaal niet erg als we Tordesillas in de laatste kilometers zien opdoemen. We gaan onder een autoweg door en lopen de bebouwing in. We houden de vaart er een beetje in tot aan de camping aan de ander kant van het stadje, want er staat aardig wat regen met fikse wind op voor later op de dag. Dan moeten we de tent goed vast hebben staan en ingericht hebben. Het zal de vuurdoop, of eigenlijk regendoop worden voor onze teepee, want we hebben nog niet met ‘m in de regen gestaan. Maar we vertrouwen er helemaal op dat ‘ie deze test glansrijk doorstaat en dat we morgen met droge spullen even rustig aan kunnen doen en de stad kunnen bekijken. De komende etappes zijn in ieder geval een stukje onder de 30 kilometer. Beter voor ons lijf en ideaal om weer lekker in het ritme van iedere dag lopen te komen.