Algarve - Côte d'Azur, Etappe 65: Tordesillas - Simancas

We gaan vandaag weer een etappe verder. Van Tordesillas naar Simancas, beide gelegen aan de rivier de Duero die we vandaag ook het grootste deel van de route zullen volgen. Tordesillas hebben we gisteren uitgebreid bezichtigd. Het is niet zo groot, maar het heeft wel een aantal indrukwekkende gebouwen, een mooi Plaza Mayor, het klooster van Santa Clara met een gotische kerk uit de 14e eeuw en een mooi parkje met schitterend uitzicht over het rivierdal. Bij de oude brug over de rivier staat een beeld van een grote stier, ter ere van Toro de la Vega, een jaarlijks festival waarbij de stier het soms overleeft. 529 Jaar geleden, in het jaar 1494, heeft Tordesillas een grote rol gespeeld in de verdeling van de wereld, waar veel landen nog steeds de gevolgen van merken. Spanje en Portugal hebben destijds het verdrag van Tordesillas ondertekend, dat alle gebieden buiten Europa verdeelde onder de twee landen. Er werd een denkbeeldige lijn door de Atlantische Oceaan getrokken, de Tordesillas-Meridiaan. Portugal kreeg het oosten, Spanje het westen. De rest die zich op zee waagde, werd gezien als piraat. Amerika was pas net twee jaar ontdekt, dus Portugal dacht met de Afrikaanse gebieden goud in handen te hebben. Al snel bleek Spanje de beste deal te hebben gemaakt en de meridiaan werd wat opgeschoven. Portugal kreeg wat nu Brazilië is, en Spanje zo goed als de rest. En zo spreken ze in Midden en Zuid Amerika nog steeds Spaans, en in Brazilië Portugees. Het paleis waar het verdrag werd ondertekend, Casa del Tratado, staat er nog en is als museum te bezichtigen. Het is een mooie stad met een fascinerende geschiedenis, een Spaans pareltje.
Het weer is nadat we aankwamen inderdaad wel aardig omgeslagen. In de nachten heeft het goed gestormd en ook voor de komende dagen staat elke dag regen op. We zijn van het voorjaarsweer aan de kust, naar de zomer in het binnenland, naar de herfst in het noorden gelopen. Hopen dat we later in de bergen niet de winter krijgen… De tent heeft de test in ieder geval glansrijk doorstaan en stond als een huis in de regen en wind. We hebben vanochtend alles maar extra goed ingepakt en de regenhoes alvast over de rugzak van Malou gedaan, want het blijft er dreigend uitzien. We lopen terug naar de brug en stad en gaan dan onderlangs het klooster de stad alweer snel uit. De rivier meandert behoorlijk op dit stuk en de route volgt de rivier nauwkeurig. Het is een mooi klein pad tussen hoge populieren, met geregeld uitzicht op het water. De oevers zijn mooi groen en op de drassigere stukken bloeien zelfs grote blauwe irissen tussen het gras. Er staan ook veel blaassilenes en koekoeksbloemen. Mooi om hier weer andere bloemen te zien, al raken we niet snel uitgekeken op de velden klaprozen, paarse wikke en distels. Langs de rivier is de grond modderig en kleiachtig, even verder gaan we tientallen meters van de rivier af en is de grond meteen zanderig en droog. De populieren maken plaats voor dennenbomen. In enkele stappen is het landschap weer helemaal veranderd. Ook dit is een schitterend stuk om doorheen te lopen: een open bos met brem en bramenstruiken.
We schampen het kleine dorpje San Miguel del Pino. Het lijkt wel of heel Spanje geschiedenis ademt, want zelfs in een dorpje als dit, met nog geen 350 inwoners, staat een schitterende zandstenen kerk uit de 12e eeuw. Het is een mooi, apart bouwwerk aan de rand van het dorp, waar we ook weer zo uit lopen, terug de akkers in. Veel aardappelen, maar ook boontjes. De peulen zijn al groot en we kunnen het niet nalaten om ze te proeven. De erwtjes smaken heerlijk zoet en fris, een onverwachts lekkere traktatie.
We lopen langs het volgende dorp en zoeken een pauzeplekje. Doordat de route op de kaart vaker de bochten van de rivier afsnijdt, maar de bewegwijzering ons telkens langs het water stuurt, wordt de etappe een paar kilometer langer dan vooraf ingeschat. Maar het zijn de mooiste stukken, dus we volgen de bordjes trouw en maken nog een extra pauze, in een boomgaard vol amandelbomen. Het is al een tijdje zonnig, maar de lucht ziet er dreigend uit. We hoeven nog maar zo’n 7 kilometer, dus als we weer verder gaan zetten we toch maar even stevig de pas erin. Het duurt niet lang voordat het begint te druppelen. We doen vlug de regenjasjes aan en bij allebei de rugzakken gaat de regenhoes erom, nét op tijd voordat het echt goed begint te regenen. Het plenst even flink, maar het is niet koud. De paden zijn modderig, maar gelukkig goed te belopen en niet al te ver van ons vandaan zien we Simancas al liggen. Het duurt niet lang voordat we het dorp inlopen en de regenbui voorbij is. Het dorp is tegen een helling gebouw. Onderaan op de hoek van een kruising vraagt een oudere man ons iets in het Spaans. Communiceren blijft een probleem in de kleine dorpjes, maar we maken eruit op dat hij vraagt waar we heen gaan. We vertellen hem de naam van het hostel dat we hebben geboekt. Hij denkt even na en maakt een gebaar dat we hem moeten volgen. Nog een pas sneller dan wij loopt hij tegen de heuvel op, door smalle straatjes naar het restaurant van ons hostel. Hij attendeert de eigenaar dat we er zijn en vertrekt weer. Super vriendelijk! Al voelt het af en toe onwennig, dit blijven zo’n leuke ontmoetingen. Bij het hostel moeten ze even zoeken, het lijkt erop dat ze geen gasten meer hadden verwacht. Maar op de valreep krijgen we toch een sleutel van een kamer in een pand aan de overkant van de weg. Achter ons wordt de deur van het restaurant gesloten en binnen een kwartier is er niemand meer te bekennen. Het is zaterdagavond, dus ze zullen wel andere plannen hebben… Dat wordt voor ons weer een rustige avond. Maar natuurlijk maken we nog even een rondje door Simancas, want het ziet er ook weer mooi oud uit, met een imposante kerk en een groot gebouw dat op een kasteel lijkt. We zijn benieuwd!