Algarve - Côte d'Azur, Etappe 72: Estépar - Burgos

Vannacht hebben we in Estépar overnacht, in een kleine hotelkamer, met een kleine badkamer en uitzicht op een parkeerplaats bij een tankstation waar vrachtwagenchauffeurs in hun wagens overnachten om ’s ochtends vroeg weer richting zuiden of noorden te vertrekken. Het kleine dorp met 630 inwoners lijkt, naast landbouw, erg gericht te zijn op de autoweg, er zijn een aantal van dit soort overnachtingsparkeerplaatsen, tankstations en snelwegrestaurants. En gek genoeg wel 3 banken op nog geen 100 meter afstand van elkaar, bijna evenveel banken als plekken om het geld uit te geven. We hebben in ieder geval een goede nacht gehad, en als we rond 8 uur de sleutel van de kamer inleveren is het al flink druk in het restaurant eronder. Er loopt hier geen grote wandelroute langs, dus de mensen kijken wel op als ze ons met grote rugzakken en wandelstokken binnen zien komen, maar zoals overal in Spanje groeten ze vriendelijk. We lopen naar buiten en gaan weer richting de rivier die we die gisteren zijn overgestoken. Richting zuiden hangt er een donker dek wolken, richting noorden lijkt het weer wel goed. Er staat regen gemeld voor negen en tien uur, hopen dat het wel mee valt. Voor de zekerheid hebben we alles weer regen-proef ingepakt en de regenhoezen en regenjassen liggen voor het grijpen. We lopen langs een bos met hoge populieren, de bodem is bedekt met gele op koolzaad lijkende bloemen. Er is een orkest aan vogeltjes aan het kwetteren. Door het dichte bladerdek van de bomen galmt het een beetje, alsof ze onder een tunnel of in een kerk fluiten. Aan de andere kant van de rivier gaan we een onverharde weg op die de rivier en de bomen erlangs een tijdje volgt. Hier horen we, naast het gekwetter, de koekoek weer eens. Heerlijk om zo in de ochtend te lopen, later hoor je een stuk minder vogels. Langs de velden lopen we naar het dorpje Cavia, waarna we de heuvels in of eigenlijk op gaan. We lopen een helling met 100 hoogtemeters op, tussen graanvelden en stukken die te steil zijn voor landbouw. Hier staan lage struiken brem, olijfkruid, lavendel en we zien de mooi bloeiende Tragopogon met de sprekende Engelse naam ‘Bronze-flowerd Goat’s-Beard’. Eenmaal bovenop wordt het landschap weer een stuk vlakker. We zitten op een licht glooiende hoogvlakte. Met een schitterend weids uitzicht over de dalen lopen we richting de autoweg, waar we onderdoor gaan. We lopen over een overwoekerd pad met gras en bloemen tot aan ons middel. De klaprozen, met daartussen het koren en witte schermbloemen blijft een magnifieke combinatie. Aan de andere kant van de autoweg, over een heuvel weg van het geraas, maken we een pauze. De regen lijkt achter ons te zijn opgelost, het is inmiddels aardig opgeklaard. We kunnen dus rustig aan doen in de pauze, want als we zo door blijven lopen zijn we te vroeg in Burgos, waar we pas tussen twee en drie in ons appartement kunnen. Er is een camping bij de stad, maar die ligt een paar kilometer buiten het centrum. We hadden graag gekampeerd, maar door in het centrum te slapen kunnen we optimaal gebruik maken van onze beperkte tijd in de stad. En we kunnen de was doen terwijl we de toerist uithangen, dat is pas multitasken!
We genieten nog even van het uitzicht en lopen dan verder richting stad. Burgos is door het heuvelachtige landschap nog niet te zien, ook al is het nog maar een kilometer of 8. We kruisen nog een autoweg en het dorpje Villacienzo. Aan het grote plein in het dorp staan een mooie oude kerk en een aantal vervallen huizen. Om de hoek staan rijen nieuwbouw, de huizen doen bijna aan als Nederlandse rijtjeshuizen. Het zullen woningen zijn voor mensen uit Burgos die liever in een plattelandsdorp wonen, maar het ziet er een beetje vreemd uit. Nog één kleine heuvel over en dan komen we aan bij de rand van de stad. Zoals bij elke Spaanse stad die we zijn tegengekomen, is de grens platteland/stad erg strak. Binnen een paar minuten gaan we van weilanden en bos, naar flats, winkels, bussen, parkjes en grote straten. Even heeft de stad echt een buitenwijk gevoel, maar al snel begint het charmante stuk. We lopen door lanen van grote oude kastanjes en mooie klassieke gebouwen. Er is veel jeugd op straat, die zie je op het platteland maar weinig. Wel kleine kinderen en oudere mensen, maar maar weinig jongeren. Zij moeten naar de grotere steden om onderwijs te volgen en bouwen daar vervolgens natuurlijk veelal hun bestaan op. Het zorgt wel meteen voor een bruisender straatbeeld.
Bij de rivier de Arlanzón verraden gouden schelpen op het trottoir dat we bij dé Santiago route vanuit de Pyreneeën aan zijn gekomen. Deze route is nu behoorlijk druk omdat er op 25 juli grote vieringen in Santiago de Compostela zijn, speciaal voor pelgrims. Hier komen elk jaar duizenden mensen op af en we gaan deze route richting de bergen dan ook zo veel mogelijk omzeilen.
We lopen langs de stadsmuren en onder een mooie poort door de binnenstad in. De gebouwen worden steeds groter en statiger. We komen langs de kathedraal van Burgos, wat een indrukwekkend gebouw. Er lijkt geen eind te komen aan de torentjes, boogjes en sculpturen! Een stukje verder begint het gezellige gedeelte met winkeltjes, terrasje en hotels. Ook ons appartement ligt hier en we kunnen gelijk naar binnen middels codes die we ontvangen hebben om de deuren te openen. Een mooie ruime plek met keuken, woonkamer, slaapkamer en badkamer in een nieuw opgeknapte oude stadswoning midden in het centrum. Het blijft ons verbazen dat dit soort mooie appartementen midden in de centra van de steden een stuk goedkoper zijn dan de casa rurals in grootmoeders stijl, waar je al blij bent als er daglicht in schijnt. We hebben weer geluk met dit fijne plekje, en kunnen niet wachten de stad in te gaan om te zien wat Burgos voor ons in petto heeft. De entree is weer veelbelovend!