Algarve - Côte d'Azur, Etappe 81: Albeiz / Albéniz - Etxarri-Aranatz

Het is ondertussen een week geleden dat we in Albéniz de trein namen aan het eind van etappe 80. Na vijf regen dagen en een dag onze spullen laten drogen, breekt de zon voorzichtig door de ochtendmist. Het is heerlijk om weer aan het begin van een etappe te staan. Maar de regendagen hebben we goed besteed. We hebben onze gear weer helemaal klaar voor de bergen. Voornamelijk echte bergschoenen voor de hoge delen van de Pyreneeën waren belangrijk. We hebben ze, samen met nog wat kleding die aan vervanging toe was, uiteindelijk in Bilbao gevonden. Maar vandaag lopen we nog even op onze Adidas schoenen, want ondanks dat we tussen de heuvels lopen en steeds dichter bij de bergen komen, bleek tijdens het voorbereiden van de route ook deze etappe vrij vlak te zijn en veelal op de grote paden en kleine wegen te blijven. De Adidas schoenen lopen als sportschoenen, ideaal voor dit soort wegen. De bergschoenen moeten dus nog even wachten.
Het begon vanochtend mistig, maar als we uit de trein stappen zien we steeds meer blauwe lucht. De wolken blijven tegen de lage bergen plakken en her en der hangen nog flarden mist boven de weilanden. Schitterend om te zien hoe het landschap verandert. Even later is de mist alweer helemaal weg. Vanaf het station lopen we een landbouwpad op die ons verder het dal door brengt. Het dal wordt steeds smaller, het spoor loopt hier doorheen samen met de autoweg en een grote doorgaande weg, maar het wordt steeds groener met rijen hoge bomen, waardoor we van het geluid geen last hebben. Door de mist van vanochtend zijn de spinnenwebben in de bermen bedekt met hele fijne druppeltjes water. De schitterende webben schitteren in de zon. Nu zie je pas hoeveel het er zijn. We volgen de paden door Ilardía en Egino. Beide kleine rustige dorpjes, en ook meteen de laatste van Baskenland. Net voorbij Egino ligt de grens met de autonome regio Navarra dus na 3 etappes lopen we Baskenland alweer uit, alhoewel het noorden van Navarra historisch wel Baskisch is en bij de culturele regio Baskenland behoord. De hoofdstad Pamplona heeft ook een Baskische naam, Iruña, en andere plaatsen en straten zijn ook tweetalig. We worden hier aan de andere kant van de grens in het Basque begroet en mensen spreken ons aan in deze taal. Spaans is al moeilijk, maar Baskisch is helemaal niet te doen. Maar het is wel een taal die mooi klinkt. Het landschap blijft deze keer grotendeels hetzelfde, al begint het wel een stuk bergachtiger te worden. Tegen de bergen zijn grote afgravingen zichtbaar. We tellen zeker 4 hellingen waar een grote ‘hap’ uit is genomen. Onder de afgravingen in het dal staat een gigantische, oude fabriek. Hoge stoffige betonnen muren met ingegooide ramen, rupsbanden, silo’s en bergen afgegraven berg maken een cementfabriek, die lijkt alsof ‘ie er 100 jaar geleden ook al zo uitzag, maar nog volop in gebruik is. Deze afgravingen zijn niet de enige, we maken een pauze bij picknickbankjes bij een veel oudere afgraving. Hier zijn archeologische ontdekkingen gedaan, er is een mijn en een dorp uit de steentijd gevonden. Ze vonden hier vuurstenen om pijlen voor de jacht te maken en gereedschappen om hout en leer te bewerken. Een pauze tussen een gigantische nieuwe, en een subtiele oude mijn, een leuk plekje. Met de boterham en kop oploskoffie weer op, lopen we door door de bossen. Dit stuk is heel wat bosrijker dan we gewend zijn, maar met de zon die ondertussen volop schijnt loopt dat heerlijk. We lopen richting Alsasua – Altsasu, waar het zeker qua sporen en autowegen even goed zoeken is naar een geschikte weg tussen het netwerk van wegen. Dit is de enige grote plaats die we vandaag doorkruisen en we hebben weer een Spaanse feestdag te pakken! La revetlla de San Juan, oftewel het feest van Johannes de Doper. Voor de deuren van huizen en winkels liggen takken varens en staan lange takken lindes tegen de deur. Op straat liggen hoopjes puin met kolen en wierook, restanten van de kampvuren die in de nacht van 23 op 24 juni worden gemaakt. Het feest wordt in heel Spanje gevierd, en waar het kan worden grote vreugdevuren op het strand gemaakt, maar in plaatsjes als deze gebeurt het gewoon midden op straat. Het zou geluk brengen als je een aantal keer over het vuur springt.
Gelukkig is er op deze feestzaterdag toch een winkel open. Het is ondertussen 30+ graden en door het vocht dat nog steeds in de lucht zit is het flink benauwd! We hebben al extra drinken meegenomen, maar dat gaat snel vandaag, dus we kunnen hier even bijtanken. Via een grote weg lopen we het stadje weer uit. Als we hier weer van afslaan lopen we steil de helling op aan de andere kant van het dal dan waar we in de ochtend gelopen hebben. We zijn al snel blij met het drinken dat we zojuist hebben gekocht, aan deze kant is het landschap weer een open weidelandschap. Maar bovenaan worden we onverwachts getrakteerd. Bij een oude schuur staat een grote kersenboom. De rode kersen hebben we tot nu toe gemist, ze waren telkens al weg als we naar het noorden opschoven, maar hier staan overheerlijke spekkersen, die nu net rijp beginnen te worden. Mjammy, de eerste van het seizoen! En even verder staan er bomen met pruimpjes in het veld. Ook deze zijn net gekleurd. Er liggen er al veel op de grond, het is maar een korte tijd tussen te zuur en overrijp, maar we vinden nog een enkele lekkere. Wat een verwennerij. Op de weg naar beneden komen we door nog een paar kleine dorpjes. Ze zien er allen goed onderhouden uit, mooi versierde gevels met bloembakken en pleinen met fonteinen, het lijkt een welvarend gebied. De fonteinen zijn ook zeer welkom, we houden onze petjes onder het koele water om wat af te koelen. We komen zelfs een lavada tegen, een oude wasplaats in dorpen die we in Frankrijk ook veel zijn tegengekomen, verscholen onderaan de heuvel bij een kerk. We steken de autoweg en het spoor weer over en lopen de laatste kilometers door het bos naar de camping. Hier is goed te zien hoeveel regen er afgelopen dagen gevallen is. Op de vlakke stukken is het één modderpoel en in de hellingen zijn diepe geulen uitgesleten. Maar die modder zal er niet lang meer liggen, voor de komende dagen is er droog en zonnig weer gemeld en iets koeler dan vandaag. Heerlijk weer om de laatste etappes naar Pamplona te lopen. In de laatste kilometers van de etappe zien we een slangetje op het pad liggen, ontspannen te genieten van de zon. Als we dichterbij komen kronkelt hij rustig weg, we kunnen hem goed bekijken. Nog voordat we bij de camping zijn, horen we al aan de zwembadgeluiden dat we in de buurt komen. Het zwembad is afgeladen vol op deze snikhete zaterdagmiddag. Op naar ons rustige kampeerplekje in de schaduw aan de andere kant van de camping. Nadat we hier al twee keer eerder na een etappe zijn aangekomen, zijn we nu écht bij de camping aangekomen.