Barranco de Badajoz (Barranco de Chamoco) Güimar

De Barranco de Badajoz in de zuidelijke stad Güimar is een plaats die buitengewoon bekend staat om het grote aantal legendes en mysteries dat het verbergt tussen zijn twee gigantische muren. Het Badajoz-ravijn ligt in de gemeente Güimar in het beschermde natuurlandschap. Er zijn in totaal zeven watergalerijen gegraven in het ravijn, en ze strekken zich bijna 15 km uit onder de grond, hun namen zijn: Acaymo (of Zwarte Grot), Almagre, Aceviño (dat diende als opslagplaats voor de arbeiders van de galerijen), Nuestra Señora del Socorro, El Cañizo, Izaña en de langste van allemaal, Chamoco, met iets meer dan 4 km lang. Als we eenmaal klaar zijn om aan de route te beginnen, hoeven we alleen het kanaal van het ravijn te volgen, dat ons naar deze prachtige plek zal leiden. Onderweg komen we grotten en gebouwen tegen die dienden als kamers voor de mijnwerkers die werkten aan de aanleg en afvoer van water uit de galerijen. Daarin werden de gereedschappen bewaard, de motoren die het water pompten en hun bezittingen. De stapels aarde die we tijdens onze beklimming zullen zien, worden uit het binnenste van de berg gehaald. De arbeiders vulden de kleine wagentjes die op rails uit de tunnels werden gereden en werden geledigd.
We gaan verder en banen ons een weg door de braamstruiken, die dit laatste deel van de weg hebben ingenomen, we komen bij een rotsachtige muur die aangeeft dat we het einde van de weg hebben bereikt. Terug keren doen we via hetzelfde pad dat we zijn gekomen.
Bekijk de steile wanden, waar allerlei soorten vegetatie bloeien en kleine roofvogels nestelen.
We testen het water dat uit de galerijen komt en een temperatuur heeft die vergelijkbaar is met de lichaamstemperatuur, wat het gevoel geeft dat het warm is. Het is niet aan te raden dit water te drinken. Het wordt voornamelijk gebruikt voor irrigatie). https://youtu.be/qOMijlzisSg
Legendes en mysteries!
Van de verschijning van enkele mysterieuze en vredige wezens in het wit gekleed, wiens legendes teruggaan tot het begin van de 20e eeuw, tot de beoefening van rituelen van satanische aard, het Badajoz-ravijn is het voorwerp van allerlei soorten gebeurtenissen, met als gevolg onenigheid onder sceptici. en gelovigen in het boven natuurlijke. Onder de oudste verhalen die over het ravijn de ronde doen, zijn er twee die de achtergronden met elkaar verbinden door de verschijning van de 'wezens in het wit' die zogenaamd in de aarde leven. Van de hele reeks vreemde wezens die getuigen beweren hier te hebben gezien, zijn de wezens in het wit degenen die het sterkst in de populaire folklore zijn gebleven. Er wordt gezegd dat in het eerste decennium van de 20e eeuw een familie uit Güimar hun dochter naar het ravijn stuurde op zoek naar peren, maar het arme schepsel keerde die dag niet terug, zelfs niet dat jaar. Jaren later, toen haar ouders alle hoop hadden verloren haar te vinden, verscheen het kleine meisje aan de deur met een mand vol peren, alsof er niets was gebeurd, het vreemdste is dat ze nog geen dag ouder was geworden. Toen haar ouders herstelden van hun schrik, vertelde het meisje hen dat ze onder een boom in slaap was gevallen en dat een man gekleed in een wit gewaad haar wakker maakte om haar mee te nemen naar een grot waar meer mannen op dezelfde manier gekleed waren en haar daarna achter te laten. Het was voor haar niet meer dan een paar uur geleden, terwijl het voor haar ouders een aantal jaren was geweest. Een andere legende over deze bewoners van de diepten is die van twee mijnwerkers die een tunnel aan het graven waren om een ​​watergalerij te bouwen. Terwijl ze aan de muur aan het peuteren waren, werd een gat geopend en konden ze aan de andere kant van de galerij een grote kamer zien, waarin verschillende van deze nieuwsgierige figuren in het wit gekleed waren. In plaats van hen schade te berokkenen, wezen ze gewoon de juiste plek aan om de zakken water te vinden.