Betancuria a ermida Virgen de la Peña (Río Palmas).

Seguíuse este trazado: https://gl.wikiloc.com/rutas-sendeirismo/betancuria-degollada-de-marrubio-el-pinar-ermita-de-la-virgen-de-la-pena-y-regreso-69746100 , moi ben documentado.
Percorrido equilibrado (dureza-distancia) e moi interesante, sobre todo polas paisaxes das que se pode gozar, pero tamén polos contidos culturais.
Comeza a carón da igrexa de Betancuria. Aquí hai un pequeno estacionamento, na entrada vindo de Antigua ou de Llanos de la Concepción. Logo de atravesar a poboación, tórcese á esquerda nun punto indicado para a ruta Camino La Cuesta -Antigua. Logo de ver unha antiga nora cóllese un camiño con notable ladeira a carón dunha plantación de agaves bastante secos... No lombeiro Degollada de la Villa hai unha caseta de descanso (ou de tirar cartos, segundo se mire). Torcendo cara a dereita déixase o sendeiro que continúa cara Antigua e séguese subindo cara o Morro del Cortijo. Toda esta parte goza de amplas panorámicas sobre Betancuria, Antiga e demais aires.
Na altura da Degollada de los Pasos tórcese outravolta cara a dereita para baixar por pistas que serviron para plantar de piñeiros unhas ladeiras. Actualmente presentan un tristísimo aspecto, totalmente secos pola falta de auga. Hai tubaxes tiradas sen coidado mostrando un abandono irracional (ou o irracional foi plantar aquí árbores que dependían de rego nun lugar coma esta illa carente de auga). Gastamento (enorme) de cartos.
No fondo do val atopamos unha coidada (versallesca?) área de lecer: Área Recreativa Castillo de Lara. Aínda que neste momento está pechada por mor da pandemia da Covid19, ten servizos hixiénicos, churrasqueiras, vertedeiros (con auga!) e zona de xogos para crianzas. Algunhas árbores sobreviven malamente neste lugar.
Seguindo o sendeiro pásase a carón dun refuxio (Casa Padrones) e da Aula de la Naturaleza Parra Medina, onde hai unha coidada plantación de palmeiras e outras árbores.
Seguindo a pista de acceso, chegamos á estrada FV-30 e pasamos por baixo dela. En caso de choivas (!) este sería un punto perigoso. Séguese logo unha pista aberta no leito do barranco de Palomares e no do "río" Palmas ata chegar á ermida da Virxe de La Peña. A ermida visítase e paga a pena. Tén moito predicamento, seica, entre a poboación maxoreira e a imaxe é a patroa católica da illa. No pequeno núcleo que a rodea hai establecementos de restauración.
A volta a Betancuria é polo mesmo trazado apartando no entroncamento do barranco de Palomares e o barranco de Betancuria. Trátase dunha lene subida por unha pista cómoda.
Betancuria é unha fermosa vila e mesmo hai un Museo Arqueolóxico de Fuerteventura... mágoa que estivese pechado EN HORARIO DE APERTURA, no día 31 de decembro, día laborable (coa agravante de que un funcionario estaba no interior sentado ao mostrador da recepción).
A ruta, en resumo, paga ben a pena e non resulta especialmente dura para persoas con preparación e costume de camiñar por montañas. Todo o trazado está limpo e expedito.