Camiño da Amargura

A asociación cultural Móvete por Nogueira sorpréndenos de novo cun espectacular recorrido logo de traballar arreo para limpar vieiros que o tempo foi atrancando. Cun traballo colosal -por veces aproveitando treitos do Maquino Largaño, Ruta do Contrabando e Camiño do Farricoque- puxeron ao noso alcance un itinerario de grande interese paisaxístico, natural, etnográfico e histórico.

O nome de Camiño da Amargura débese a que o roteiro pasa pola costenta corredoira que vai entre o mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil e o planalto do Chao da Forca e era por aquí por onde levaban enriba de burros aos condenados polo tribunal da Inquisición que logo de xulgalos no devandito cenobio axustizábanos na chaira.

O traxecto podémolo comezar no mesmo centro de Luintra, a capital do concello de Nogueira de Ramuín, e aconsello facelo no sentido das agullas do reloxo dado que deste xeito poderemos ver de fronte unha fervenza que cae por baixo de dous muíños que hai pasado o mosteiro e tamén subir -e non baixar- polo Camiño da Amargura.

Algúns dos puntos de especial mención que iremos atopando son:

-Mámoas de As Cabanas:

É un conxunto de sete enterramentos monumentais que se datan entre o 4500 e o 2000 a.C. O cemiterio sitúase no tramo final da divisoria de augas entre os vales do Miño e do Sil aproveitando unha pequena penachaira delimitada por tres grandes afloramentos graníticos. Están situadas na parroquia de Moura.

-Penedo Furado:

Singular pedra fita duns once metros de altura que semella un menhir. Non o confundades coa tamén selleira Pedra Longa que se atopa moi preto de aquí, na Ruta do Contrabando.

-Castro da Moura:

Antigo asentamento castrexo ao que se accede entre dous enormes penedos que fan de pórtico de entrada. A zona máis alta é un privilexiado miradoiro sobre o encaixado canón do río Sil e con vistas aéreas sobre o mosteiro de Santo Estevo.

-Aldeas de Biduedo e Paradela:

O nome de Biduedo está vinculado aos extensos bosques de bidueiros, ou bidueirais, que poboaron os campos e montes da aldea noutras épocas. Ocentro da vila é unha gran praza con antigos edificios de pedra de cantería e unha interesante agrupación de hórreos de pedra e madeira.
Paradela é un balcón natural cunhas vistas excelentes do mosteiro e da aldea de Santo Estevo de Ribas de Sil. O punto panorámico é un dos seus principales atractivos e ofrece a posibilidade de admirar a categoría arquitectónica do conxunto monumental de Santo Estevo.

-Souto de Santo Estevo e Camiños Naturais:

Entre Paradela e o cenobio hai un abraiante bosque de castiñeiros que era propiedade do mosteiro e no que poderemos ver algún sequeiro, construción de pedra na que se puñan as castañas a secar. As aldeas dos arredores están ligadas con Santo Estevo por antigos camiños nos que o paseante vai gorecido por una vizosa arboreda caducifolia.

-Mosteiro e igrexa de Santo Estevo de Ribas de Sil:

A fundación deste mosteiro beneditino situado nunha agreste paraxe atribúeselle a San Martiño Dumiense na época sueva. O mosteiro foi reedificado no século XII e desde entón sufriu numerosas transformacións. A última delas para acoller o novo Parador Nacional. A igrexa do mosteiro é románica do século XII, de planta basilical con tres naves e tres ábsidas semicirculares con bóvedas de cruzaría, porén a súa fachada é barroca. O mosteiro ten elementos arquitectónicos románicos, renacentistas e barrocos. Son importantes os tres claustros do mosteiro: Claustro dos Bispos, o máis antigo, o Claustro da Portería e o Claustro Pequeño.

-Penedos do Castro:

Xacemento arqueolóxico do Bronce Final (séc. VI a.C.) que se estende pola Idade de Ferro, sen vestixios de romanización e logo reocupado ao final da antigüedade durante a época suevo-visigoda. A súa ocupación dura ata a Baixa Idade Media (séc. XIV - XV). A súa función era vixiar os accesos a Santo Estevo e servir de refuxio en caso de perigo. Entre os vestixios que podemos contemplar destacan a impoñente muralla ciclópea datada do Bronce Final, e a inscripción do século VI, localizada na coroa do xacemento e que fai referencia ao rei visigodo Leovixildo.