Camiño dos Faros: Malpica-Vimianzo-Muxía

Camariñas A Insua

Ruta da Ínsua: Esta ruta transcorre bordeando o monte da Insua, pertencente á parroquia de Xaviña. Como o seu nome indica trátase dun enclave rodeado por auga ao atoparse nunha das partes sobresaíntes da ría de Camariñas. Esta é a razón pola que podemos gozar ao longo de toda a ruta dunhas excelentes paisaxes típicas da costa galega. A ruta da Insua é circular, de dificultade baixa, dunha lonxitude de 5,0 km de camiño principal que se percorre nunhas 2 horas. O percorrido comeza na praia do Ariño, pasando pola praia do Rego dos Coiros e Punta Sandía dende onde se pode tomar a derivación pola que chegamos ao Alto do monte. Este é o punto máis alto da ruta e ofrécenos unha panorámica na que podemos divisar a entrada da ría, os portos deportivo e pesqueiro, as praias de Lingunde e Area da Vila e construcións tan dispares coma a Ermida do Monte ou a conserveira (a industria máis antiga da Costa da Morte). Tamén atoparemos a Ruína Mineira. Trátase dos restos abandonados da antiga mina Amparo sita no chamado Campo do Turco. Nela comezouse a extraer volframio para a fabricación do material armamentístico durante a Segunda Guerra Mundial. Preto da mina atopamos a fonte de Agramar e bordeando a parroquia de Xaviña temos vistas da parroquia e do Pazo da Paxariña (s. XVII), chegando de novo á praia do Ariño.

Camariñas A Ponte do Porto

Centro estratéxico da comarca, emparentado a unha posible vía romana " per loca marítima", un lugar de paso de mercadorías da costa ao interior, e viceversa, e lugar de refuxio da frota ante os temporais e incursións foráneas. Debe o seu nome á ponte de pedra que une os grupos de casas á beira do Río Grande. Unha ponte de sillería con arcos peraltados e rebaixados, con contentas da altura dun home e con apartaderos. A finais do s. XVIII e principios do s. XIX, na Ponte do Porto xorden a maioría dos importadores de encaixe de Camariñas ás Américas, destacando Manuel Miñones e Norbeto Noya Mira. Outro sector destacado son os serradoiros do lugar e comarca; e os muíños privados e de maquila (hoxe a ruta dos muíños PR. G- 37). Na actualidade, as casas antigas de pedra ao carón de río son recordos doutros tempos. En canto ás súas xentes, o Museo Etnográfico, que xurdiu dunha iniciativa popular, é un reflexo das profesións e elementos que configuraban estas casas.

Camariñas carteis

Zona recreativa de O Ariño

Na parroquia de Xaviña atópase a praia máis concorrida do municipio. Trátase da praia merendeiro de O Ariño. Posúe unhas espectaculares vistas á ría e está bordeada por un apracible piñeiral onde atopamos numerosas mesas, bancadas e asadores. Nesta tranquila e familiar praia está rodeada de bosques de piñeiros pertencentes á Comunidade de Montes de Xaviña, a primeira deste tipo da Costa da Morte. A praia ten 1160 m de longo e 30 m de anchura e alberga, na súa contorna, unha gran riqueza marisqueira que explota a Agrupación de Mariscadoras da Confraría de Camariñas. Desde finais dos anos 60, cada 25 de xullo celébrase a Festa dá Praia, hoxe organizada polo Concello de Camariñas e a Asociación Abrindo Rejo de Xaviña, na que miles de gaiteiros homenaxean neste lugar a Santiago Apóstolo no día da Patria.

Camariñas Enseada da Basa

Zona de grande riqueza marisqueira

Camariñas

Un vilán ao norte, o impoñente Cabo Vilán, e unha santa ao sur, Nosa Señora da Barca, reciben aos que chegan por mar á Ría de Camariñas. Cabo Vilán cos seus cantís, para advertir do perigo destas augas. A Virxe, para bendicilas e pedirlles que sexan clementes cos homes. Pois aquí, na Costa da Morte, o mar é máis poderoso que a terra. Moi preto do Cabo, o Cemiterio dos Ingleses recorda a traxedia do Serpent, buque da Royal Navy que encallou en 1890 e só sobreviviron tres mariñeiros. Mais unha vez pasado o Cabo, o mar acouga. Dende a praia Area da Vila en Camariñas, ata a de Espiñeirido en Muxía, o perfil desta recolecta ría é un delicado encaixe feito de praias e calas brancas, piñeirais e rocas. Unha filigrana da natureza, coma se Deus e o mar quixesen imitar ás palilleiras que fan os cotizados e elegantes encaixes de Camariñas.

Camariñas piñeiral e sendeiro

Camariñas praia Area da Vila

Praia situada en Camariñas. A súa extensión é de 200 metros por 100 metros de ancho. O nivel medio de ocupación é medio. Praia semiurbana con paseo marítimo principalmente composta por area branca. O estado habitual da mar é augas tranquilas . Praia de tamaño medio cos servizos de praia máis elementais.

Camariñas praia de Lingunde

Praia situada en Camariñas. A súa extensión é de 100 metros por 25 metros de ancho. O nivel medio de ocupación é medio. Praia semiurbana sen paseo marítimo principalmente composta por birlos e area branca. O estado habitual da mar é augas tranquilas .

Camariñas rego de Trasteiro

Muxía Faro do Lago

Ao final da praia de Lago hai unhas rocas que a separan da praia de Barreira; e, no medio desas rocas, atopamos esta fermosa sinalización. A torre é branca, ten 7 metros de altura, e a súa luz é branca, vermella e verde, podendo alcanzar ata 6 millas a branca e 4 a vermella e a verde. Depende da Autoridade Portuaria da Coruña. Pero, como o título indica, este sinal é unha enfilación, o que significa que ten que haber dúas torres. A segunda non é nada fácil de ver, pero percorrendo a praia con calma , atópase escondida entre as árbores. Ten uns 8 metros de altura e é cega, non ten luz. Serve unicamente como enfilación durante o día, xa que de noite é a torre anterior a que guía coa súa luz. Non é algo moi frecuente, así que isto vólvea un pouco máis especial. Como vedes, este pequeno recuncho está cheo de marabillosos segredos, que vale moito a pena coidar.

Muxía información afectados Prestige

Muxía: O paseo fluvial do Río Negro

O paseo fluvial do río Negro está no lugar dos Muiños, na parroquia de Moraime, que lle debe o seu nome á gran cantidade de construcións deste tipo que existen na zona. É un paseo no que se camiña rodeado de natureza e de historia, xa que ves un exemplo da arquitectura popular galega, dezasete muíños restaurados. Esta andaina termina na desembocadura do río na praia de Area Maior – Os Muiños.

Muxía praia A Barreira

Esta praia ten 300 metros de lonxitude por 35 metros de anchura. Normalmente o nivel de ocupación da praia Barreira / Leis é medio. Praia semiurbana cuxa composición é de area. Unicamente dispón do servizo de limpeza de praias.

Muxía praia da Cruz

Situada na entrada de Muxía ao carón do Paseo da Cruz. É unha praia tranquila de augas transparentes que no verán se converte en escenario natural para actividades deportivas e lúdicas. Seguindo a senda de madeira, chégase á praia de Espiñeirido. A Cruz, Espiñeirido e Arliña, situada ao lado do campo de fútbol e frente ao areal de Lourido, son as tres praias nas que se poden ver máis bañistas no verán procedentes do núcleo urbano. Desde o alto do monte Enfesto, a panorámica da Cruz, de Espiñeirido e da liña de costa na que se asentan, é fantástica

Muxía praia do Espiñeirido

Unida coa vila e coa praia da Cruz por unha senda litoral, desde Espiñeirido hai unhas fantásticas vistas de toda a fronte da vila da Barca. Antano era coñecida como a praia dos curas porque ao ser este o areal máis afastado do núcleo urbano, aquí víñanse bañar os relixiosos para estar máis arredados da xente. Próxima está a punta de Espiñeirido, tamén coñecida como punta do Generosa, polo naufraxio que sufriu neste lugar o barco do mesmo nome a noite do 26 de outubro de 1987.

Muxía praia do Lago

Praia de tamaño medio de gran beleza, contorna virxe, area branca, formada na desembocadura do río Lago, na marxe esquerda da ría de Camariñas. O seu nome vénlle dado pola formación dunha pequena lagoa como consecuencia do embalsamamento da auga debido á formación dunha barreira arenosa que dificulta a súa saída ao mar. Con ventos do SW ao NW pode ter ondada, nestes casos non é recomendable o baño para xente inexperta. Posúe vixilancia durante o verán. Servizo de limpeza diario. A policía local a patrulla durante o período estival. Quiosco de tempada. Á súa costas existe un frondoso piñeiral. Nas proximidades da praia existe un hostal-restaurante, dous cámping e dous bares.

Muxía praia Os Muíños Merexo

A praia de Area Maior / Os Muíños é a máis extensa das seis que hai na enseada de Merexo. Aquí desemboca o río Negro que baixa dende a aldea dos Muíños, onde se atopa unha área recreativa. Ao carón do areal formouse un pequeno complexo dunar no que medran varios tipos de plantas como a corregola de praia (Calystegia soldanella), cardo de ribeira (Eryngium maritium), tártago mariño (Euphoria paralias) ou feo de praia (Ammophila arenaria), entre outras. As aves limícolas tamén son habituais. Preto de aquí, na parte máis elevada do lugar de Chorente, atópase a capela de San Roque. Nela, antigamente, practicábase o rito de cambio de tella. Consistía en cambiar a posición dunha tella para o lugar no que se desexaba que virara o vento e que os mariñeiros puidesen chegar a porto coa súa embarcación. A continuación deste areal están as praias de Vilaverde (nos mapas aparece como Os Loureiros) e a de Borreiros. A de Vilaverde colle o seu nome da cidade asolagada que, din, hai fronte a ela, e sobre a que tantas lendas se escribiron e escoitan. As lendas contan que tamén había un túnel que comunicaba esta praia co mosteiro de Moraime, que buscaba aquí a súa saída secreta ao mar.

Muxía Ría de Camariñas

A ría de Camariñas, na Costa da Morte galega, atópase na desembocadura do río Grande, cuxas augas bañan os municipios de Camariñas, Muxía e Vimianzo. O seu límite ao norte é o Monumento natural de Cabo Vilán, un lugar de gran beleza e cantís perigosos que resgarda á ría e convértea nunha paraxe pequena e tranquila. No lado oposto, o saínte que a garda é a Punta dá Barca, un lugar con excelentes vistas no que se achan o Faro dá Punta dá Barca e a ermida da Virxe da Barca. A ría vai acougándose conforme avanza cara ao interior, chegando á localidade da Ponche de Porto. O Cemiterio dos Ingleses, preto do Cabo Vilán, serve para lembrar o poder do mar nesta rexión e en concreto homenaxea aos falecidos na traxedia do Serpent (morreron 172 dos seus 175 tripulantes). O litoral da ría de Camariñas é de gran interese e reúne praias e calas brancas, piñeirais e rocas. Un paraíso salvaxe que respira tradición mariñeira e que conserva a cultura, as tradicións e as lendas típicas da Costa da Morte.

RTE.Casa Carmela Merexo

N43.09889° W9.17754°

Vimianzo As Torres de Cereixo

En Cereixo, vila medieval pertencente ó concello de Vimianzo, podemos ollar todo un conxunto monumental ao redor das torres. Estas torres do século XVI, flanquean o corpo do edificio no que se abre unha porta, de arco semicircular, no que hai un gran escudo ovoidal rodeado de dezaoito bandeiras floriseladas. O escudo está coroado e timbrado coa M dos Montenegro. Entre os oito cuarteis pódense ver os blasóns dos Bermúdez, os dos Castro de Lemos, as faixas horizontais dos Soutomaior, as aspas e o Ave maría dos Mendoza, as follas de figueira dos Figueroa e a banda engolada en dúas cabezas de dragón dos Andrade. Noutros 3 escudos empotrados no lateral do edificio, distínguense os emblemas dos máis antigos posuidores das torres. Entre eles vemos a cabeza de lobo dos Moscoso, as mans de Carantoña, o piñeiro dos Caamaño e a torre de Guisamonte. Chegando as portas das torres, ademáis de admirar todo o seu entorno, atopámonos cun carballo milenario, un carballo que cobre toda a praza coa súa arboladura xigastesca, pois para abrazar o seu tronco fan falla catro persoas, outro gran monumento a protexer e a disfrutar.

Vimianzo igrexa Santiago de Cereixo

Ao pé das torres de Cereixo, está a pequena igrexa de Santiago, do século XII. Este templo de estilo románico, foi parada de pelegríns que chegaban por mar ata a Ponte do Porto, e se dirixían a pé a Muxía e Santiago de Compostela. Ten dous fermosos pórticos e, nun deses pórticos represéntase a traslación do corpo do Apóstolo Santiago nunha barca. Manuel Rial fai tamén a descrición seguinte:”A pequena igrexa de Santiago de Cereixo garda case na súa totalidade a súa estrutura románica. Foi construída nunha primeira fase por canteiros procedentes de Compostela, a finais do século XII. Nunha segunda fase fixéronse as dúas portas, no século XIII. E aquí é onde radica o interese especial desta igrexiña, pois na porta sur atopamos o tímpano coa primeira representación no mundo da translatio de Santiago. É dicir, da lenda que conta como supostamente o corpo de Santiago chegou a Galicia nunha barca de pedra, acompañado polos seus discípulos. E é que esta igrexa ten un marcado tono xacobeo. Hai quen di que aquí comezaba tamén un camiño cara Compostela da xente que desembarcaba no porto de Cereixo. A decoración interior é plenamente románica, como se pode ver nos seus capiteis. Ademais no exterior conta cuns interesantes canzorriños con relevos de animais e algún que outro pecado”. Nos anos oitenta do século pasado a igrexa sufríu unha importante restauración. Retirouse o altar barroco, o falso teito onde se descubriron restos das trabes orixinais e que agora se poden observar, abríronse ventás que estaba cegadas e chegouse ao chan orixinal, cubertos de lápidas e antigos enterramentos. Nun deles, situado no altar maior, atopouse o corpo un home de grande altura que conservaba un fino cabelo louro e calzado de coiro, moi ben conservado, polo que se especula sobre a súa posible orixe normanda.

Vimianzo paseo por Cereixo

O paseo fluvial de Cereixo, en Vimianzo, é un dos máis recomendables da Costa da Morte. E iso que hai moitos onde elixir, desde o moi longo de Gabenlle, que parece un parque botánico e agrario, ata o non menos extenso de Cabana, unha preciosidade ribeirega.Pero o de Cereixo, relativamente pequeno, combina en pouco espazo un enorme parque temático que inclúe flora, fauna, historia, vistas e didáctica. Hai numerosos paneis moi instructivos, que informan sobre os dez séculos de historia da igrexa, das Torres de Cereixo, da vexetación (estes días, moi frondosa) e os animais que habitan a contorna, das aves e dos peixes.. É unha enorme aula aberta. Tamén se explica o funcionamento do mellor muíño de auga da Costa da Morte (quedan moi poucos xa), en mans privadas, pero cuxo contorna se pode percorrer. As vistas da desembocadura do río Grande (nesta zona, río Porto) son un privilexio, con marea alta e con marea baixa. A poucos metros houbo un porto de gran importancia histórica. Aínda a ten o carballo centenario situado fronte á igrexa. Baixando cara ao río (o paseo discorre á beira dun leito menor que baixa ao Grande), un xardín moi coidado ennoblece máis a contorna. E, por fin, a moita madeira das pasarelas ten ao fin unha rede antideslizamiento. O Concello, , realizou labores de mantemento, como outras veces, que prevé mellorar e ampliar cos fondos do GALP. Deberá reparar aínda unas canta farois, da que só queda a estrutura. O vandalismo tamén se notou nun banco, pintado con espráis. Haberá que eliminar paneis explicativos que xa non explican nada. Pero, en xeral, os proles gañan de lonxe aos contras.

Vista panorámicas