Cascada de Sotillo (Caracochas)

Sanabria é montaña, unha comarca que ten algo máis que o seu fermoso lago. Aproveitando unha ponte no verán, e que a situación pola COVID-19 non permitía un turismo diferente ao natural, preparamos as mochilas e saímos uns días en dirección Sanabria. A comarca conta con varias rutas sinalizadas, en este caso con marcas marróns. A ruta da cascada de Sotillo é unha das máis coñecidas, curtiña, pero que paga moito a pena.

Sotillo de Sanabria é unha típica aldea da comarca sanabresa, ruas estreitas con trama pechada e casiñas de mampostería tradicional, unha pequena aldea da serra de Segundeira na que se palpa o despoboamento rural. Sorprendeunos moito que a aldea estaba cargada de faixas reivindicativas, e unha muller pediunos si lle asinábamos un documento de protesta, Sotillo quere ser algo máis que unha bonita fervenza.

No centro da aldea hai unha pequena praciña a carón da igrexa, ollo que uns metros máis abaixo hai unha capela que pode dar lugar a confusión. Nesa praciña arranca a ruta, perfectamente sinalizada e balizada con marcas marróns. Entre as casas imos deixando atrás a aldea por unha pista descendente ata chegar ao arroio de las Truchas a uns 700 metros.

Ao chegar ao pequeno río vemos unha pequena área recreativa arbolada e con algunha mesa, veremos nada máis pasala un cruce que debemos coller pola nosa dereita. O percorrido cambia radicalmente, o camiño tende cara arriba para ir gañando altura, un chan pedregoso que por veces dificultan o paso, pero un camiño moi fermoso entre carballos, castiñeiros abeleiras e balados cheos de musgo e fentos. Indicar que era verán, e había multitude de moscas que por veces saturaban.

O ascenso foi continuo durante tres quilómetros, e pese a gañar uns 350 metros en altitude foi ben levadeiro. Na zona superior atopamos un cruce que vai cara a lagoa de Sotillo, nós non seguimos cara aló e tomamos direción descendente cara a fervenza. Este treito foi un pouquiño máis técnico, descendente, con grandes rochas na vía e que por veces facía falla o uso das mans. En 300 metro estamos a carón da fervenza.

A fervenza de Sotillo é un dos tesouros de esta comarca. Un salto de auga con unha caída de uns vinte metros en unha paraxe espectacular. O camiño remata nun mirador natural, bastante concorrido, e que nos permite gozar deste salto do río Truchas, xunto do seu fermoso e verde val. Si miramos para o ceo os boitres non paran de xirar sobre as nosas cabezas.

Seguimos coa ruta, pero atopámonos con unha sorpresa, por motivos de mantemento da mesma, o camiño estaba pechado. Volvemos sobre os nosos pasos e ao chegar á zona superior, había un sinal que indicaba un desvío alternativo. Dubidamos un anaco, pero continuamos por esta derivación. Vaia tortura!, un camiño aberto para a ocasión, moi pendente e seco, sobre terra branda que co desnivel, garantían caídas. Era certo que cada pouco tempo víamos puntos nas cortizas das árbores indicandonos o camiño.

A baixada alternativa fíxose ben longa, pero acabamos dando co camiño principal. Quédanos un treito de uns tres quilómetros moi levadeiros. Camiñaremos moi próximos ao arroio de Truchas, o camiño é de montaña, pero moi cómodo, por veces con algunha que outra pedra que dificultan o paso, e en outras veces con algo de auga. Esta zona está completamente arbolada sobre todo a base de carballos.

En nada chegamos de novo a Sotillo de Sanabria. A ruta foi curtiña, pero a calor, as moscas e os treitos alternativos fixeron que parecese máis longa. Iso si, é unha ruta moi recomendable!