Castro Caldelas: aldea de Porteleiro

Tempo total empregado 5 horas. Levar auga abundante e algo de comer. Nos seguimos o de MATACÁS para logo segir ao noso aire.
Castro Caldelas: A Vila de Castro Caldelas está a 763 m de altitude , a os pes da Serra de San Mamede, é a porta de entrada ao Macizo Central.
Este camiño o iniciamos na Vila de Castro Caldelas, na Praza do Prado onde está o cartel que nos informa dos roteiros que saen desde ese punto.
O inicio do camiño está facil de atopar, basta buscar o mural do "Irrio peliqueiro" e seguir as indicacions amarelas que se miran ao seu costado na Rúa dos Pilos. Nese punto comeza a baixada que vai prolongarse 2 quilómetros e vai levarnos ate o Rio Edo, afluente do Rio Sil.
Nesta baixada pasaremos polo medio do fermoso Souto do Conde, camiñando por unha pista de grande pendente, pasaremos por Vilela e chegaremos a Celeirón xunta o Rio Edo. Este punto será o máis baixo do camiño, desde Castro Caldelas a Celeirón teremos camiñado 2 quilometros e baixado case 400 m.
Hai que cruzar o rio Edo por unha pequena ponte e xa estaremos ós pés dos bancales. Hai que subir polos pasos que hai entre eles, é complicado polo escaso espazo para subir e ademáis ten unha grande pendente que se vai subindo a base de chanzos irregulares. Nos , se volvemos, buscaremos unha forma alternativa de subir para non pasar tan preto das vides.
Cando chegamos ao alto, vimos unha parella de rapaces( deixo foto) e as ras no estanque.
Seguimos camiñando hasta Alais, pásase caron da sua igrexa San Pedro de Alais e cemiterio. Neste punto non poidemos seguir as indicacions amarelas do sendeiro de Matacás porque os veciños pecharon o paso con cancelos, pero seguimos pola estrada ata chegar a Cerdeiros e ahí volver a camiños de terra subindo pola Fraguiña e, gozando da sua sombra, comezamos a baixar cara Porteleiro. Alí un bo veciño deunos auga para a volta , falounos do lugar, da pouca xente que queda nas aldeas, das airas abandonadas: o presente de Galicia.
Seguimos camiño xa de volta e outra vez a subir pasando por San Xurxo, afortunadamente todo o tempo baixo as árbores. Para acortar o camiño en 300 m camiñamos un tramo pola máis pola carretera para chegar a Ruxidoira e novamente sombra e subidas, vendo o Castelo de Castro Caldelas que xa con tanto sube e baixa nas pernas, xa nos parecia inalcanzable. Por fin unha última baixada ata chegar ó Muiño de Laberco, facer un último descanso e facer o quilometro que falta e a gañar os últimos 110m de altitude e chegar por fin a Castro Caldelas.
É un camiño complicado, pero a provincia de Ourense sempre merece estes esforzos.