Circular de Zobra - Serra do Candán (Lalín) 11/01/2015 CDF

CIRCULAR DE ZOBRA - SERRA DO CANDÁN
11 de Xaneiro de 2015

Guias: Ramón / Pedro

Nesta ocasión visitaremos unha das serras interiores da Galiza. A meirande parte desta andaina discorre por terras do concello de Lalin. Zobra está como agochada nas estribacions da Serra do Candan.
Non e doado imaxinar como serían os accesos ate este apartado lugar fai decenas de anos, denantes que o asfalto laminase o que naqueles anos eran camiños. Un dos engados de esta ruta e percorrer os vellos camiños por onde se comunicaban as pequenas poboacions que salpican , espalladas, a Serra do Candan.
Nos escollemos para esta ocasion unha ruta curta, duns 15 km aproximadamente; fermosa e amabel para o camiñante, que pouco necesita esforzarse. A ruta discorre nos seus primeiros kilometros entre terras de laboura e vellas corredoiras. Deixando atras aldeiñas encantadoras como Ameixedo e Portomartin, adentramonos no fondo da Serra, nunha continua ascension ate chegar o Alto do Coco, a case mil metros de altitude, que pon a proba as pernas do mais avezado sendeirista.
Segue unha longa baixada ate a Ponte dos Medos; unha vella ponte de lousas para cruzar un pequeno rio, o Deza. Logo de cruzar o regato, o camiño lévanos ás antergas minas de estaño. Ali comeza unha nova subida longa e un pouco dura para chegar o Campo Valiño, unha chaira no medio do monte, dende a que xa se ve Zobra.
O río Deza e un dos principais afluentes do Ulla e discorre integramente pola provincia de Pontevedra, regando a comarca que leva o seu nome e atravesando os concellos de Lalín, Silleda e Vila de Cruces. Nace nos montes do Testeiro(Serra do Candán) , na parroquia lalinense de Zobra e desemboca no rio Ulla, no lugar de Gres (concello de Vila de Cruces) .
A Serra do Candán está situada nos Concellos Pontevedreses de: Foracarei, Lalín e Silleda. Nela nacen os ríos Lérez, Umia e Deza, entre outros regatos. As cumbres están dominadas por vexetación de matagueiras, algunha que outra pequena carballeira e poucos pinos dispersos, moitos afloramentos rochosos e con escasos nucleos de poboación. Neste extenso espacio natural, de baixa densidade de poboación, dominan as suaves altitudes de caseque mil metros, os vales encaixonados con vexetación autóctona e os rios de augas cristalinas