Circular Teixadal de Casaio. Carballeda de Valdeorras

O Teixadal de Casaio está situado no Macizo de Pena Trevinca, no concello ourensán de Carballeda de Valdeorras . Atópase no fondo dunha ladeira de cotas superiores ós dous mil metros e exténdese sobre unha superficie de 2 ha. O teixo é a especie dominante, anque están custodiados por numerosos escancereixos, acivros, freixos, bidueiros e carballos. A orixe deste teixadal faino único en Europa, xa que se xerou no Terciario (fai máis de 400.000 anos), de forma espontánea, sen ser plantado polo home para ningún fin en concreto e a mostra actual é realmente significativa (400 exemplares).

O Teixadal de Casaio é un lugar aillado e solitario, de moi difícil acceso. O descubrimento e posterior explotación de wolframio a comezos do século XX nos vales de Valborraz e San Xil, así como a posterior explotación de pizarra, propiciou a apertura dos únicos camiños que se conservan na actualidade.

O teixo é unha das árbores máis lonxevas da natureza, chegando a vivir máis de 1000 anos.

Todas as partes do teixo son tóxicas (incluídas as sementes) por ter alcaloides velenosos como a taxina. O único que non ten pezoña é o arilo, a envoltura vermella que recobre a semente o que facilita a súa dispersión polas aves. Precisamente relacionado coa súa toxicidade, conta a lenda que ante o asedio ao monte Medulio polas tropas romanas no ano 19 antes de Cristo, os Gallaeci, os nosos devanceiros castrexos, decidiron suicidarse por medio do veleno do teixo antes de seren escravizados polos invasores. De aí vén o dito "Denantes mortos que escravos"

O teixo, sagrado para os celtas, asociábase á vida eterna, coa chegada do cristianismo edificáronse cemiterios e igrexas onde había un destes exemplares sagrados. Segundo a lenda nos cemiterios as súas raíces van cada unha a boca dun morto para alimentarse, e tamén para espantar o demo. Outras afirman que o teixo o que fai é coller os segredos de cada un dos mortos, os que non se dixeron en vida, e estes percorren a árbore até seren liberados polas follas abaneadas polo vento.