دربند - شیرپلا - قله توچال - ایستگاه 7 تله کابین - ایستگاه 5 تله کابین - پناهگاه پلنگچال - میدان درکه - 960519

این برنامه در روز پنجشنبه 19 مرداد ماه 96 اجرا شد. حرکت ساعت 4 صبح از مجسمه دربند آغاز شد. با توجه به اینکه برنامه طولانی در پیش داشتیم با قدم‌های آهسته و پیوسته سعی در کمترین میزان خستگی و به تبع آن استراحت داشتیم. ساعت 5 صبح در یک کافه قبل از دوراهی اوسون استراحت کوتاهی داشتیم و مجدداً پس از یک ساعت کوهپیمایی در ساعت 6 صبح به کافه رجب رسیدیم. با اینکه این صعود در اواسط مرداد ماه انجام می‌شد و من شخصاً نگران گرمی هوا خصوصاً در ابتدای مسیر بودم، در محل کافه رجب هوا بسیار خنک و دلچسب بود به طوری که به هیچ وجه نمیشد از این هوا گذشت و به همین دلیل تصمیم گرفتیم چند دقیقه‌ای در کافه رجب استراحت کنیم و از این هوای دلچسب استفاده کنیم تا انرژی مضاعفی برای عبور از طناب‌ها و مسیر سنگی داشته باشیم. پس از حدود 15 دقیقه بالاخره از آنجا دل کندیم و به راه خود ادامه دادیم. طبق معمول مسیر طناب‌کشی و دست به سنگ انرژی زیادی از ما گرفت و پس از حدود 1 ساعت و ده دقیقه در ساعت 7:25 دقیقه صبح به پناهگاه شیرپلا رسیدیم. با توجه به اینکه به نظر زمان خوبی برای فتح قله داشتیم و از طرفی مسیر سنگی انرژی زیادی برده بود یک ساعتی در پناهگاه به خوردن صبحانه و استراحت گذراندیم. ساعت 8:30 دقیقه از پناهگاه به سمت جانپناه امیری ادامه حرکت دادیم و همچنان با قدم آهسته پیش میرفتیم. آفتاب در این ساعت کمی آزار دهنده بود که البته شکر خدا چند تکه ابر به هم پیوسته در بعضی نواحی باعث ایجاد سایه خوشحال‌کننده‌ای برای ما میشد. در ساعت 10:30 دقیقه به جانپناه زنده‌یاد علی امیری رسیدیم. کمی پایین‌تر از جانپناه لوله آبی وجود داشت که آبی گوارا و خنک از آن بیرون میامد که در آن نقطه نعمت بسیار بزرگی است. حدود 45 دقیقه در جانپناه امیری توقف کردیم. هوا کاملا سایه و البته کمی سرد بود به طوری که در زمان استراحت دلمون برای آفتاب گرم تنگ شده بود. ساعت 11:15 با انرژی و امید زیاد به فتح قله از جانپناه امیری حرکت کردیم و از بخت خوب ما خورشید به طور کامل پشت ابرها قرار گرفته بود و باعث شد صعودِ بسیار خوبی داشته باشیم و در ساعت 13:30 دقیقه بر فراز قله باشیم. تا ساعت 14:00 روی قله مشغول گرفتن عکس یادگاری و استراحت و لذت بردن از مناظر زیبایی که ابرها خلق کرده بودند، بودیم. ساعت 14:00 به سمت ایستگاه 7 تله‌کابین توچال حرکت کردیم و با توجه به اینکه روز پنجشنبه تابستانی تله کابین بسیار خلوت است ساعت 14:40 دقیقه سوار تله‌کابین شدیم. ساعت 15:00 به ایستگاه 5 رسیدیم. با توجه به اینکه ابرها پایین تر آمده بودند، تمام آن منطقه که صبح آفتابی بود سایه شده بود و هوا بسیار عالی بود. تنها نکته ناراحت کننده شاید آلودگی هوای تهران بود که بدجوری در دورنمای تهران توی ذوق میزد. تا ساعت 15:30 ناهار خوردیم و تصمیم گرفتیم علیرغم خستگی فرود خودمون رو از مسیر درکه انجام بدیم در نتیجه به سمت پناهگاه پلنگچال حرکت کردیم. با اینکه هوا بسیار عالی بود اما با توجه به شیب بسیار تند ابتدای مسیر باعث میشد فرود آهسته و با نهایت دقت انجام شود. مسیر ایستگاه 5 به سمت پلنگ‌چال معمولا مسیر کم رفت و آمدی است که در آن عصر پنجشنبه در کل مسیر به جز یک آقا و خانم میانسال و بسیار پر انرژی شخص دیگری را ندیدیم. سکوت کوهستان و منظره بسیار زیبای ابرها بر فراز قله پلنگچال و همچنین قطرات باران که روی صورتمان میخورد شور و حال بسیار خوبی در ما به وجود آورده بود. ساعت 17:20 دقیقه به پناهگاه پلنگچال رسیدیم و پس از استراحتی مختصر در ساعت 17:30 دقیقه به سمت میدان درکه ادامه مسیر دادیم پس از حدود 2 ساعت ساعت 19:20 دقیقه به دوراهی کارا رسیدیم که در آنجا توقف زیادی در کافه عمران دقیقاً مقابل دو راهی کارا داشتیم هوا بسیار خنک بود و برنامه ما با موفقیت انجام شده بود در نتیجه دیگر کوچکترین عجله و نگرانی برای اتمام برنامه نداشتیم. ساعت 20:40 دقیقه از دو راهی به سمت میدان درکه حرکت کردیم و از بخت بسیار بلند ما یکی از دوستان را در مسیر ملاقات کردیم که زحمت رساندن ما را کشیدند. این برنامه در ساعت 21:30 دقیقه در محل میدان درکه با موفقیت به اتمام رسید. سختی برنامه تنها به دلیل زیاد بودن مسیر آن است شاید این برنامه برای اجرا در یک روز سنگین باشد اما تجربه بسیار خوب، ارزشمند و به یادماندنی برای ما بود. ه