En busca del Arca...

...do Barbanza, e tamén da Calzada Romana de Vitres. Que non imos nós ser menos que Indiana Jones.
Ben, pois comezamos nosa aventura preto da estación de vixilancia aérea (EVA) a onde se accede por unha estrada que sobe a serra do Barbanza desde a que une Boiro con Noia.
O primeiro treito do percorrido será pola Ruta Megálitica do Barbanza (podedes facer só este roteiro se non queredes andar moito: http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=549058
Esta ruta megalítica ou das mámoas foi deseñada polo Instituto Padre Sarmiento e a Univerdidade de Santiago de Compostela. Veredes trece mámoas e os dolmens Casota do Páramo e Arca do Barbanza, que é un dos máis grandes de Galicia.
Volvemos sobre os nosos pasos e atravesando de novo o río Barbanza, preto de seu nacemento, incorporámonos ao sendeiro do Barbanza GR-52, que abandonáramos. Seguimos paralelos ao río polo GR ata chegarmos a un paso de barras para o gando. Aquí temos conexión co sendeiro Piscinas do río Pedras, pero nós iremos pola pista que baixa a man esquerda. Nesta pista, con boas vistas ao principio, cruzámonos cun pequeno rego e logo co río Lérez (non o de Pontevedra). Que anoxo e que fastío dan estes camiños forestais a un sendeireista. Pero non desesperedes, hai premio: a uns quiñentos metros, logo de cruzar o río Lérez, atoparemos xa a Calzada Romana de Vitres. Ide atentos porque é un camiño que sobe á esquerda e que ao comezo está en moi mal estado pola falta de bastantes laxes e a erosión da auga. Coidado de non seguir pola pista.
Podedes facer só o percorido da calzada entrando desde Boiro ata a aldea de Mosquete. Mirade a información de "edoarado": http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=505845
Esta vía romana "per loca marítima" ao principio está moi estragada pero segundo imos subindo vai mellorando ata que sorprende o seu bo estado de conservación.
Pasamos ao carón do castelo do monte Vitres, antiga fortificación da que só se albiscan seus restos e cunhas vistas sobre a ría de Arousa impresionantes. E non esaxero nada.
Continuamos subindo ata o remate da calzada e, buscando sempre o norte, metémonos por pouco treito por carreiros abertos polo gando. Xa vemos no horizonte a estación de vixilancia aérea e os camiños xa son bos. Sempre coa referencia da EVA, polo altiplano da serra, chegaremos ao principio e remate desta ruta á procura das pegadas dos nosos devanceiros.