Espana, Andalusia: Parque National de Breña

English text below

In Spanje, in de Andalusische provincie Cadiz, ligt aan de Costa de la Luz tussen de dorpen Barbate en Caños de Meca en landinwaarts Vejer de la Frontera het relatief kleine "Parque Natural de la Breña y Marismas". Zo'n 100 jaar geleden werden daar tussen de jeneverbesstruiken massa's pijnbomen aangeplant om de bodemerosie tegen te gaan. Daaruit groeide een mooi wandelgebied met schaduwrijke paden, boven op kliffen met uitzicht over de Atlantische kust.

De niet al te drukke A-2233 verkeersweg doorsnijdt het natuurgebied en verbindt Barbate met Los Canos de Meca, waar we in de berm van de weg konden parkeren. Goed honderd meter verder in een bocht van de A-2233, loopt achter een hekken een grindweg het natuurgebied in. We wandelen een stukje langs de grenzen van het dorp en nemen dan de onverharde weg naar rechts en omhoog. De volgende kilometer gaan we ruim honderd meter omhoog en daarmee is de grootste inspanning van deze tocht ook al achter de rug: de rest van het parcours is redelijk vlak en daalt geleidelijk weer omlaag.

Net voor de tweede kruising van wegen, nemen we een smal paadje scherp naar rechts en volgen dat door de bossen, voorbij een betonnen constructie (het 175m geodetisch punt), naar de Torre de Meca. De toren behoort tot het systeem van kustbewakingstorens dat Felipe II in de 16e eeuw liet bouwen om de kusten tegen Berberse piraten te verdedigen. De huidige toren is 11m hoog en werd in de 19de eeuw herbouwd.

Even verderop komen we via een brede zanderige brandgang aan de Mirador de Trafalgar met weids uitzicht over de Atlantische Oceaan en op Kaap Trafalgar, die het noordwestelijke einde van de Straat van Gibraltar markeert. In 1805 werd voor kaap Trafalgar de Frans-Spaanse vloot grondig verslagen door admiraal Nelson, waardoor er een einde kwam aan de plannen van Napoleon om Engeland binnen te vallen.

We keren door de zanderige brandgang en enkele bospaadjes terug naar hogergenoemde kruising van wegen, waar we het halfverharde hoofdpad naar rechts volgen. Deze licht dalende weg voert ons bijna kaarsrecht door een bos met aangeplante eucalyptusbomen. Hier groeien wel een twintigtal verschillende soorten, volgens de naambordjes die hier en daar aan de bomen hangen. Na meer dan een kilometer passeren we een hek en komen aan de A-2233 in het kleine recreatiegebiedje Majales del Sol met een speeltuintje en cafeetje met terras (woensdag gesloten)

Even uitblazen en dan steken we de de verkeersweg over, overwinnen een wat gammele afsluiting die gemotoriseerd verkeer uit het bos moet houden en volgen de brede, zanderige brandgang naar het zuiden. In de linkerberm vinden we al snel een enkele honderden meters parallel lopend bospaadje dat wat gemakkelijker beloopbaar is dan de brede zanderige strook. Na 600 meter bereiken we een kruising van paden.

We kiezen het bospad naar links en gaan op de volgende splitsing schuin rechts verder het bos in. We worden beloond met een aangenaam boslandschap van pijnbomen, kruiden en wilde bloemen. Ruim twee kilometer is het genieten van gemakkelijk wandelen in het schaduwrijke bos en we kruisen nog enkele keren de brede, zanderige brandgangen. Tweehonderd meter voorbij een alleenstaande ruïne komen we weer op een brandgang, die we een paar honderd meter naar rechts volgen om dan het pad rechtsaf nemen.

Het bos is hier veel minder dicht en we sluiten al snel aan op het brede wandelpad "Sendero a Torre del Tajo", dat we naar rechts volgen. Het pad volgt de kust, maar dan wel honderd meter boven de zeespiegel en voert ons naar de Torre del Tajo. Het is een uitkijktoren uit de 16e eeuw, ongeveer veertien meter hoog, die net zoals de Torre de Meca waar we eerder op de dag langskwamen, het kustgebied hielp verdedigen tegen piraten. Van aan de met een houten railing beveiligde 'mirador' aan de rand van de afgrond, genieten we van panoramische zichten over de oceaan en de kliffen.

We zetten onze wandeling verder over het goed begaanbare pad boven op de kliffen, passeren nog enkele miradors en dalen uiteindelijk geleidelijk af naar de zanderige kust van Canos de Meca. Aan de eerste gebouwen van het dorp volgen we een grindweg naar rechts die ons terug voert naar de verkeersweg A2233 waar we onze auto achterlieten.

Besluit: een aangename, schaduwrijke en vrij gemakkelijke wandeling door een verrassend groen gebied. Geen moeilijke of gevaarlijke passages (op voorwaarde dat je niet op de rand van de kliffen gaat lopen!). Minder geschikt voor buggy of rolwagen wegens enkele smalle en meerdere zandige stukken. Ongeveer halfweg kom je langs het kleine recreatiegebiedje Majales del Sol met eet- en drankgelegenheid (woensdag gesloten).

++++++++++

In Spain, in the Andalusian province of Cadiz, on the Costa de la Luz between villages Barbate and Caños de Meca and south of Vejer de la Frontera, lies the relatively small "Parque Natural de la Breña y Marismas". About 100 years ago, masses of pine trees were planted between the juniper bushes to combat soil erosion. That created a nice hiking area with shady paths, on top of the cliffs overlooking the Atlantic coast.

The not too busy A-2233 road cuts through the nature reserve and connects Barbate with Los Canos de Meca, where we parked on the roadside. A hundred meters further a gravel road behind a gate runs into the nature reserve. We walk along the borders of the village and then take the dirt road to the right and up hill. In about one kilometer we climb more than 100m meters higher: the biggest effort of this hike, the rest of the trail is rather flat and gradually descending.

Just before the second crossing, is a narrow path sharp to the right. Follow it through the woods, past a concrete structure (the 175m geodesic point) and on to the Torre de Meca. The tower belongs to the system of coastal surveillance towers that Felipe II had built in the 16th century to defend the coasts against Berber pirates. Today the tower is 11m high (it was rebuilt in the 19th century).

Further up we reach, on a sandy fire lane, the Mirador de Trafalgar with its wide view over the Atlantic and of Cape Trafalgar. This cape is the northwestern end of the Strait of Gibraltar. In 1805 the French-Spanish fleet was thoroughly defeated by Admiral Nelson at cape Trafalgar, putting an end to Napoleon's ambition to invade England.

We follow the sandy fire lane and some forest paths back to the above-mentioned crossing of roads, where we continue more than one kilometer on the semi-paved main path to the right. This road leads us almost straight through a forest of eucalyptus trees. About twenty different species are growing here, according to the name plates on the trees. Just before the A-2233 we pass a fence and arrive at the small recreational area 'Majales del Sol': a small playground and cafe with terrace (closed on wednesday).

We take a short break before crossing the traffic road, crossing a shaky fence that keeps motorized traffic out of the forest start following the sandy fire lane to the south. In the left bank we soon find a several hundred meters long parallel forest path: much easier to walk on than the sandy strip. After 600 meters is a crossing of paths.

Go on the forest path to the left and at the next junction continue obliquely to the right into the forest. We walk in this pleasant landscape of pine trees, herbs, and wild flowers more than two kilometers, enjoying the easy walk in the shady forest, crossing the sandy firebreaks a few times. Two hundred meters past a free-standing ruin, you arrive once again at a firebreak: follow it a few hundred meters to the right and then take the path to the right.

The forest is much less dense over here and we soon join the "Sendero a Torre del Tajo" hiking trail to the right. The trail follows the coast one hundred meters above sea level and leads to the Torre del Tajo. It is a lookout tower from the 16th century, about 14m high. Just like the Torre de Meca that we visited earlier today, it defended the coastal area against pirates. At the mirador with wooden railings on the edge of the abyss, we enjoy panoramic views of the ocean and the cliffs.

Continue your walk on the well-maintained path on top of the cliffs, pass a few more miradors and eventually descend gradually to the sandy coast of Canos de Meca. At the first buildings of the village, follow the gravel road to the right that takes us back to the A2233 road where we left our car.

Conclusion: a pleasant, shady and fairly easy walk through a surprisingly green area. No difficult or dangerous passages (i.e. if you don't walk on the edge of the cliffs). Less suitable for buggies or wheelchairs due to some narrow and multiple sandy sections. About halfway is the small recreational area Majales del Sol with food and beverage facilities (closed on Wednesdays).

-----------
Info: http://www.juntadeandalucia.es/medioambiente/servtc5/ventana/mostrarFicha.do?idEspacio=7408