Gabín (polo Bidueiral) ao alto do San Mamede. Montederramo

Unha desas rutas que "hai que facer"... Subida do San Mamede polo bidueiral de Gabín, ou o que a destrución humana vai deixando del. Fermosas paisaxes, malia a dor polas feridas dos lumes no monte.
Comezamos en Gabín para axustar a distancia a unha cifra razoábel. Arrincamos onda a igrexa e axiña nos internamos polas corredoiras erosionadas co paso do tempo, das rodas dos carros e as pisadas de persoas e animais. Despois duns dous quilómetros de subida moderada e constante chegamos a unha pista que nos leva en chairo ata a área de lecer do Campo do Casar. Nun punto desta pista atopamos un cartel que no explica un estraño fenómeno que observamos na paisaxe: resulta ser unha mina romana. Máis adiante comezamos a internarnos na fraga de bidos, bidueiros ou bedulos, que de todas esas maneiras coñecemos a estas fermosas árbores.
Atravesamos o sombrizo bidueiral por camiños e pistas ata, na saída, coller unha devasa corta-lumes bastante pina que nos vai levar ata a cima practicamente (no último treito rodeamos o curuto por unha pista menos costenta).
Dende a cima podemos contemplar unha panorámica impresionante de gran parte da provincia ourensá. De paso, vemos a capela (sen especial mérito arquitectónico pero abraiante, cuberta pola neve nesa foto que podemos atopar na internet).
A baixada comeza por unha devasa de pendente moi forte con algunha pequena suba que desgusta ben as pernas... Alcanzamos o punto onde, na subida, entraramos no bidueiral (a ruta ten forma de 8, pois) e continuamos a baixada por entre terreos de monte, bosque oportunista, e logo pradarías. Pasamos preto da aldea de Fontedoso e só queda continuar camiñando ata o punto de partida.
(Se é boa época para elo, existe a posibilidade de ir á área de lecer da Palloza, nas proximidades de Montederramo, tomar un baño e merendar na zona acondicionada).
Como colofón, visita ao mosteiro. A igrexa é visitable (Oficina de Turismo do Concello).
A ruta, polo descrito, ten unha dureza entre moderada e difícil, polo desnivel. Os camiños están despexados e discorre por terra na case totalidade. Hai fonte no Bidueiral, na subida, pero queda a criterio de cadaquén coller auga sen tratar ou non nela. Hai tamén outra fontela preto da cima, a Fonte do Santo, que ten pinta de valer para un apuro.
Ruta recomendada para días de bo tempo sen demasiada calor nin ventosos. Con neve é espectacular pero non está ao alcance de calquera, aviso.