La Orotava historisch centrum stadswandeling. (circular)

1. Casa Cológan/Calle Cológan. Begin van de stadswandeling. We wandelen naar beneden en nemen dan rechts Calle Viera

Dit pand was eigendom van de familie Franchy en dateert uit de 17e eeuw. Door een brand, midden 18e eeuw, verwoest werd rond 1753 het huidige herenhuis gebouwd. Het gebouw valt op door zijn grootte en zijn tuinen. Het stelde de grens vast tussen stad en platteland, waar de tuin fungeerde als overgangselement. Aan de buitenkant valt de gebeeldhouwde stenen trap op, dat de helling van de straat overbrugt. Het is daarom ook gekend als “het huis met de treden”. Het overvloedige buiten- en binnen timmerwerk is ook het vermelden waard. Door opeenvolgende huwelijken kwam het huis in handen van de Cologans, een familie van Ierse kooplieden die in de 17e eeuw op de eilanden arriveerden. De Cologans pasten hun oorspronkelijke achternaam aan: "Callahan" om te integreren in de samenleving

2. Plaza Leonor Perez Cabrera. Op het einde van Calle Viera naar links naar Calle Thomas Zerolo

Historische poort van het paleis van de Franchi Alfaro. Eerbetoon aan Leonor Perez Cabrera. (1988) Moeder van Cuba's belangrijkste nationale held José Martí. Een van de leiders tijdens de Cubaanse Onafhankelijkheidsoorlog en tevens een gewaardeerd dichter en schrijver.

3. Calle Viera

Huizen met de typische houten balkons, poorten en deuren, die mooi uitgesneden en bewerkt zijn.

4. Casa Mesa - hoekhuis Calle Viera met Calle Thomas Zerolo

Casa Mesa is een van de oudste eigendommen die La Orotava heeft behouden, aangezien het de residentie was van de veroveraar Diego de Mesa, die verantwoordelijk was voor de stedelijke indeling van de stad. Bestaat uit twee verdiepingen, gebouwd in de 16e eeuw maar in de 17e eeuw herbouwd. Het opvallendste architecturale element van het gebouw, zijn de stenen zuilen en metselwerk rond het portaal en rond het venster boven het portaal. Er tussen prijkt het familiewapen van de Mesa. Ook belangrijk om te vermelden zijn de guillotine ramen in de gevel. In de daaropvolgende eeuwen heeft het dankzij de verschillende eigenaren nieuwe ingrepen gekend, hoewel de oorspronkelijke structuur rond een binnenplaats met galerijen nauwelijks is veranderd. Oorspronkelijk omvatte het huis een bijgebouw, nu gekend als Casa Torre Hermosa. Wat een idee geeft van de economische welvaart van deze invloedrijke families. Begin 20e eeuw werd het in twee eigendommen verdeeld, nl. Casa Mesa-huis en Casa Torre Hermosa.

5. Casa Torre Hermosa/Calle Thomas Zerolo.

Casa Torre Hermosa maakte oorspronkelijk deel uit van het aangrenzende Casa Mesa maar werd in 1902 een onafhankelijke woning waaraan een grondige aanpassing van de gevel werd doorgevoerd. Een prachtige houten balkon en het gebeeldhouwde wapenschild dat opvalt in de huidige gevel van drie verdiepingen, sieren nu de woning. Het is momenteel eigendom van de eilandsraad van Tenerife, die sinds het einde van de vorige eeuw er de Empresa Insular de Artesanía S.A. heeft geïnstalleerd. Gespecialiseerd in kunstnijverheid en ambachtelijke voorwerpen van Tenerife en verantwoordelijk voor het behoud en de bevordering van de ambachten van het eiland.

6. Binnentuin Casa Torre Hermosa

Deze eigendom, samen met het klooster en de kerk van Santo Domingo aan de overzijde van de straat, worden beschouwd als gebouwen van allergrootst historisch belang. Het gebouw heeft een patio in Mudejar-stijl, (stijl dat uitsluitend voorkomt in Spanje en is te omschrijven als een kunststijl waarin moslim- en christelijke kunstvormen zijn verweven), geaccentueerd door houten galerijen in de traditionele Canarische stijl.

7. Casa Torre Hermosa/Calle Thomas Zerolo

Ambachtelijk kunstwerken

8. Voormalig klooster en kerk van Santo Domingo/Calle Thomas Zerolo

Deze kerk werd in de 17de eeuw opgericht waar de oude kapel van San Benito Abad stond, heel dicht bij Casa Mesa. De sponsoring van deze familie was fundamenteel voor de bouw van deze kerk. De bouw van de toren werd voltooid in 1794 en is de enige toren die tot een kloostertempel behoort. Samen met de toren van de Concepción-kerk vormen ze een onmiskenbare silhouet in het oude centrum van La Orotava. Binnen zien we een preekstoel gemaakt van gebeeldhouwd en gepolychromeerd hout. De opvallendste beelden in de kerk van Santo Domingo zijn: Jesús Nazareno, San Juan, La Dolorosa en de Virgen de Rosario. Als waardevolle schilderijen valt het paneel van Vlaamse oorsprong op dat de Virgen de la Consolación voorstelt. Ook de werken van Canarische schilders zijn opmerkelijk, de begrafenis van Santo Domingo (17e eeuw) en het prachtige doek van Onze-Lieve-Vrouw van Candelaria. Naast de kerk bevindt zich het museum voor Ibero-Amerikaanse ambachten in het gebouw dat vroeger een dominicanenklooster was.

9. MAIT - Ambachtsmuseum. Rechtdoor naar links Calle Sabino Berthelot

Het museum van Ibero-Amerikaanse ambachten van Tenerife (MAIT) is gevestigd in het voormalige klooster van San Benito Abad uit de 17e eeuw. Het valt onder de verantwoordelijkheid van het eilandbestuur van Tenerife. In de 18e eeuw werd dit klooster een van de belangrijkste van de provincie vanwege de schoonheid ervan (de stenen toegangsboog, de kloostergang, de houten plafonds, de stenen trap), deels het werk van de Canarische architect, beeldhouwer en vergulder Antonio de Orbarán. Om meer bekendheid te geven aan de ambachtelijke beroepen, is er een grote permanente tentoonstelling ingericht die representatief is voor alle Ibero-Amerikaanse ambachten, zowel bestaande als inmiddels verdwenen ambachten, met speciale aandacht voor de Canarische eilanden. De voorwerpen komen uit grote collecties die door sponsorinstellingen afgestaan zijn, of die door het centrum zelf zijn verworven en giften van particulieren. Een bewijs hiervan is bijvoorbeeld de indrukwekkende collectie volkskunst uit Latijns-Amerika, de Filippijnen en Spanje. Je vindt er een collectie muziekinstrumenten, keramiek, textiel, houtsnijwerk en vlechtwerk (onder meer boten van gevlochten biezen, zoals ook Thor Heyerdahl die maakte).

10. Museo de Artesania Ibero-Americana de Tenerife MAIT

11. Los Jardines/Calle Sabino Berthelo/terug naar het MAIT straat volgen tot kruispunt met Calle Carrera del Escultor Estévez

Een rustig groen plekje aan de rand van de stad.

12. Museo de Artesania Ibero-Americana de Tenerife MAIT

Ambachtsmuseum. Het museum van Ibero-Amerikaanse ambachten van Tenerife (MAIT) is gevestigd in het voormalige klooster van San Benito Abad uit de 17e eeuw. Het valt onder de verantwoordelijkheid van het eilandbestuur van Tenerife. In de 18e eeuw werd dit klooster een van de belangrijkste van de provincie vanwege de schoonheid ervan (de stenen toegangsboog, de kloostergang, de houten plafonds, de stenen trap), deels het werk van de Canarische architect, beeldhouwer en vergulder Antonio de Orbarán. Om meer bekendheid te geven aan de ambachtelijke beroepen, is er een grote permanente tentoonstelling ingericht die representatief is voor alle Ibero-Amerikaanse ambachten, zowel bestaande als inmiddels verdwenen ambachten, met speciale aandacht voor de Canarische eilanden. De voorwerpen komen uit grote collecties die door sponsorinstellingen afgestaan zijn, of die door het centrum zelf zijn verworven en giften van particulieren. Een bewijs hiervan is bijvoorbeeld de indrukwekkende collectie volkskunst uit Latijns-Amerika, de Filippijnen en Spanje. Je vindt er een collectie muziekinstrumenten, keramiek, textiel, houtsnijwerk en vlechtwerk (onder meer boten van gevlochten biezen, zoals ook Thor Heyerdahl die maakte).

13. Museo de Artesania Ibero-Americana de Tenerife MAIT

14. Nuestro Padre Jesús Nazareno/Calle Sto. Domingo

15. Casa Prieto Mendoza en Casa Zárate y Méndez de Lugo/Calle Thomas Zerolo

In deze straat, voorheen bekend als calle del Agua, is een uitstekend staaltje van architecturale ontwikkeling uit de zeventiende en achttiende eeuw dat bewaard is gebleven, te zien. Dit huis, gebouwd door Juan Prieto, valt op door zijn monumentaliteit en het fijne houtwerk van de deuren en ramen. Tegenover, op de hoek van ca. Quinta (nummer 13), staat Casa Zárate y Méndez, het opvallendste kenmerk is het hoekraam met zijn gecanneleerde kolom. De andere huizen in deze steil oplopende straat zijn kenmerkend voor de architectuur in La Orotava. In Casa Prieto Mendoza is momenteel de zaak "Habatonka Factoria Dulce" gevestigd. Een cafetaria waar je rustig kan genieten van een lekker gebak, ontbijt, met de nodige dranken.

16. Casa Zárate y Méndez de Lugo - hoek Calle La Quinta

Het opvallendste kenmerk is het hoekraam met zijn gecanneleerde kolom.

17. Casa Machado y Llarena/Calle Tomas Zerolo

Dit historische gebouw ligt naast Casa Zerolo , maar de architectuur is heel anders. Casa Machado y Llarena werd in het laatste kwart van de 18e eeuw gebouwd door Alonso de Llarena Carrasco Bazán. Met een gebeeldhouwde stenen façade was het een van de beste voorbeelden van traditionele Canarische architectuur van die tijd. Dit werd echter in 1914 vervangen door een modernistische stijl waarin een overvloedige decoratie opvalt. De hervorming werd uitgevoerd door de plaatselijke bouwmeester Nicolás Álvarez Casanova. Vanwege zijn omvang resulteerde het in een van de beste ontwerpen van dit type uitgevoerd in de loop van de eeuw. Het heeft twee verdiepingen. Van het oude stenen portaal is - naast de fotografische getuigenissen - de noordelijke gang naar de Ascanio-straat bewaard gebleven.

18. Calle Ascanio

Een met planten begroeide Barranquillo Araujo op het einde van het steegje

19. Casa Zerolo Fuentes en Casa Salazar hoofdkantoor van de Europese Universiteit van de Canarische Eilanden (UEC).

Casa Zerolo Fuentes. Nadat het vorige gebouw in 1843 door brand verwoest werd, bouwde de arts Tomás Zerolo Herrera (1851-1910), een inwoner van Lanzarote, in 1883 deze gezinswoning met medisch consult. Opvallend is het gebruik van metselwerk rond de ramen, deuren en balustrades in een symmetrische gevel rond de centrale deur opening. Het is een uniek voorbeeld van architectuur van Manuel de Oraá y Arcocha binnen het romantische classicisme. Aan het einde van de 20e eeuw werd het hoofdkantoor van PROBOSCO geïnstalleerd, een vereniging die ontstond met als doel middelen te verstrekken aan volwassenen met een verstandelijke beperking en grote ondersteuningsbehoeften. Recht tegenover het pand, in de straat Calle Inocencio Garcia, bevindt zich Casa Salazar - Europese Universiteit van de Canarische Eilanden (UEC). In 1910 gaf de burgemeester Tomás Salazar, de architect Mariano Estanga, de opdracht om het gebouw te vernieuwen. Toen bekend om zijn modernisme, verraste hij iedereen omdat hij het combineerde met de neogotische stijl. Het is een van de uniekste gebouwen dat hij ontworpen heeft in La Orortava. Het is een twee verdiepingen hoog gebouw met een asymmetrische gevel, versierd met spitsbogen, oculus, rozetten, balkons met smeedijzeren spijlen, glas-in-loodramen... Op het dak werd in de balustrade het heraldisch schild verwerkt.

20. Casa Llarena Cullen. Naar links aan het kruispunt met Calle Thomas Zerolo en Calle Carrera del Escultor Estévez

Dit gebouw werd in de 18e eeuw gebouwd maar in 1923 verbouwd volgens de plannen architect Mariano Estanga, zoals het vandaag eruit ziet. Het is een verbouwing die de lokale gebruiken benadrukt, een uniek voorbeeld van architectonisch regionalisme. Het is twee verdiepingen hoog dat de karakteristieke dorpelvenster en het gebruik van balustrade pilaren met staanders in een van de andere vensters tonen. Een manier om de Canarische architectuur nieuw leven in te blazen. Ook het kostbare Canarische grenen timmerwerk van daken en balkons, het gebruik van de heraldiek en de afschuining vallen op.

21. Panoramisch zicht. Calle Carrera del Escultor Estévez

22. Panoramisch zicht. Naar rechts naar Plaza de la Constitución en Jardin Victoria

23. Voormalig klooster van Nuestra Señora de Gracia en kerk van San Agustín - Casa de la Cultura

Gebouwd als een kloostertempel van het voormalige Augustijnenklooster van Nuestra Señora de Gracia. Opgericht in de 17e eeuw, valt op door de harmonieuze combinatie tussen de laat barokke- en de mudejar stijl. Na onteigening in de 19de eeuw kreeg het verschillende bestemmingen. Momenteel is het cultuurcentrum voor muziek en dans evenals een kunstacademie en tentoonstellingszaal. Aan de noordkant van de kerk zijn er vier ronde bogen waarvan er drie dichtgemetseld zijn. Een ervan heeft nog de oorspronkelijke poort en bevindt zich op het zelfde niveau als de vloer van de kerk. Binnenin lijkt het op de plattegrond van een basiliek verdeeld in drie beuken. Er bevinden zich ook enkele waardevolle religieuze beelden uit de 17e en 18 e eeuw.

24. Plaza de la Constitución

Het plein, tegenover het Liceo de Taoro en de Santo Domingo-kerk werd aangelegd op de zogenaamde San Roquevlakte en werd al snel een belangrijke openbare ruimte. Na de afkondiging van de grondwet van 1812 kreeg het de huidige naam, hoewel het in de volksmond bekend staat als "Plaza del Kiosco" (Kioskplein) vanwege de kiosk in Neo-Mudéjar, is een soort Moorse Revival-architectuur, dat er in 1916 werd geplaatst. Vanaf dit plein heb je een panoramisch zicht over de vallei en de zee.

25. Casa Ascanio-Sociedad Cultural Liceo de Taoro

Dit statige herenhuis werd in 1928 gebouwd op verzoek van het echtpaar Tomas de Ascanio y Méndez de Lugo en Catalina Monteverde y Lugo volgens een project van de architect Mariano Estanga. Door de enorme grote had het de indruk van een paleis dat nog eens benadrukt werd door zijn strategische ligging op de top van een kleine heuvel. Het interieur straalde weelde uit zowel in de decoratieve elementen als in de afwerking van de materialen. Iets waar de eigenaren graag wilden mee uit pakken. Naast de architecturale kenmerken, valt de landschappelijke waarde op. Het huis is omringd met tuinen dat uit verschillende niveaus bestaat, aangevuld met de nodige vegetatie wat het geheel een romantische uitstraling geeft. Sinds 1975 is het hoofdkantoor van de Liceo de Taoro Cultural Society, een culturele en sociale referentie in de Villa er ondergebracht.

26. Plaza de la Constitución - Tuinen van de Marquesado de la Quinta Roja -Jardin Victoria

Vanop de Plaza is er toegang tot de Tuinen van de Marquesado de la Quinta Roja -Jardin Victoria

27. Tuinen van de Marquesado de la Quinta Roja -Jardin Victoria

Deze tuinen, ook bekend als Jardines Victoria, werden door de markies van Quinta Roja, Sebastiana del Castillo, aangelegd op een fruitboomgaard. Haar zoon Diego Ponte del Castillo was in april 1880 gestorven maar vanwege zijn banden met de vrijmetselarij stond het bisdom niet toe dat hij in het familiegraf werd begraven en moest hij in de zone voor niet-katholieken worden begraven. Dit was een vernedering voor de familie en de aanleiding om een mausoleum in de tuin te laten aanleggen waar ze haar zoon kon begraven. Hoewel ze uiteindelijk de toestemming kreeg om haar zoon in het familiegraf te begraven werd het mausoleum nooit gebruikt. Vandaag staat het er als een monument tegen religieuze intolerantie. Het monument in marmer van Lyon werd in 1883 afgewerkt onder toezicht van de Franse architect Adolph Coquet. De opstelling van de paden, fonteinen en tuinen hebben een grote symbolische waarde die verband houdt met de vrijmetselarij.

28. Diego Ponte del Castillo Mausoleum

Mausoleum

29. Diego Ponte del Castillo Mausoleum

30. Panoramisch zicht

31. Jardin Victoria. Het park links verlaten naar Hijuela del Botánico/Calle Thomas Perez

32. Hijuela del Botánico

Hijuela del Botánico, algemeen bekend als "La Hijuela", is een aangelegde openbare ruimte met een oppervlakte van 3.390 m2 gelegen aan de achterzijde van Stadhuis van Orotava. Hier staan talrijke pracht exemplaren van planten en bomen uit alle continenten. In 1994 uitgeroepen tot historische tuin en in 2007 tot troef van cultureel belang met de categorie artistieke tuin. In 1910 werd aan de rand van de tuin een smeedijzeren hekken met eclectisch ontwerp geplaatst waarin plantvormen werden verwerkt. La Hijuela bevindt zich in de vroegere boomgaard van het oude klooster van San José dat deel uit maakte van de Clarissencongregatie. De bouw ervan werd voltooid in 1601 en meer dan 250 jaar later werd het afgebroken in 1868. Op de plaats van het oude klooster bevindt zich nu de Plaza del Ayuntamiento, het stadhuis en de Hijuela del Botánico. De tuin had tot doel bijkomende planten te kweken voor de acclimatisatietuin in de gemeente Puerto de la Cruz. Het plan was dat exotische planten uit Latijns-Amerika, na een acclimatiseringsperiode op de Canarische eilanden, overgebracht werden naar de paleiselijke tuinen in Madrid. Dit experiment mislukte omwille van het te koude klimaat. De acclimatisatietuin is tegenwoordig bekend als de botanische tuin van Puerto de la Cruz.

33. Hijuela del Botánico. Aan de uitgang naar links Calle Thomas Perez naar Plaza del Ayuntamiento

34. Ayuntamiento met de Plaza. Naar Calle Nicolas de Ponte, rechts van het Ayuntamiento

Het huidige stadhuis werd in 1869 ontworpen na de afbraak van het klooster van de Clarissennonnen van San José dat erg vervallen was. Hoewel er voor de bouw twee jaar en half was voorzien, duurde het uiteindelijk 25 jaar omdat de werken wegens een gebrek aan economische middelen stilgelegd werden en pas in 1895 werd voltooid. Het stadhuisgebouw is het beste voorbeeld van neoklassieke architectuur in La Orotava. Het is opgebouwd rond een centrale portiek met een drievoudig balkon uit het romantische classicisme en bovenaan afgewerkt met een opvallend timpaan. Deze bevat reliëfs die het wapenschild van de stad symboliseren, te midden van uitbeeldingen van de Landbouw, de Gerechtigheid, de Geschiedenis en het Onderwijs. Het huidige plein, waar verschillende evenementen en beurzen worden gehouden, is uitgevoerd naar een ontwerp van Mariano Estanga (1912). Het getuigt van de elegante verscheidenheid van de productie van de beeldhouw- en ornamentatelier van Francisco Granados Calderón.

35. Calle Nicolas de Ponte. Op het einde van de straat naar rechts, Calle Hermano Apolinar

Typische Canarische architectuur

36. Hotel Rural Victoria/Calle Hermano Apolinar

De oorsprong van dit huis gaat terug tot de 17e eeuw, toen het werd gebouwd op verzoek van Esteban Rosell, een heer uit Nederland, die trouwde met Isabel de Lugo y Valcárcel. In de 20e eeuw werd het verworven door kolonel Augusto Machado Méndez de Lugo, die het liet verbouwen door de architect Tomás Machado. In de gevel valt de inplanting van de ramen en de deur op. Er zijn drie kolommen, in drie hoogten, waarbij het overdekte neo-Canarische balkon het gebouw accentueert, net zoals de uitstekende dakranden. Ook het metselwerk rond de deur en het heraldisch teken zijn meer dan het vernoemen waard.

37. Casa Lugo en Massieu - Naar links naar Hospital de la Santísima Trinidad y Iglesia de San Francisco en omkeren

Casa Lugo en Massieu, gelegen op de hoek van Calle Hermano Apolinar en Calle San Francisco, werd aan het einde van de 18e eeuw gebouwd als de gezinswoning van Maria del Carmen de Lugo Viña y Molina. De buitenkant getuigt van rationaliteit waarmee veel huizen uit die periode werden opgetrokken. Er werd discreet gebruik gemaakt van metselwerk voor het omlijsten van ramen en de hoofdingang. Het midden raam is bovenaan afgewerkt met een eenvoudig driehoekig fronton/timpaan. De binnenruimte is georganiseerd rond de centrale binnenplaats, waar de verschillende kamers van het huis uitkomen. Het is momenteel eigendom van de gemeente en wordt gebruikt als kantoor voor de administratie. Hospital de la Santísima Trinidad y Iglesia de San Francisco Tegenover de Plaza de San Francisco staat de gelijknamige kerk, die is geannexeerd door het Hospital de la Santísima Trinidad, nu omgebouwd tot een asiel- en verpleeghuis. Het gebouw werd in de 19e eeuw gebouwd op de overblijfselen van het oude klooster van San Lorenzo (bekend als het Escorial de Canarias vanwege zijn monumentaliteit), dat door brand werd verwoest. Bij de constructie werden stukken die van de brand gered werden hergebruikt. Zoals het barokke gemetselde portaal van de kerk, de toegangstrap naar de afsluitingsruimte of de galerijen van de binnen patio. Omdat het tussen twee parochies lag werd in het klooster onderwijs gegeven, economische ontwikkeling en lokale religiositeit. Achteraan het ziekenhuis, is er een uitkijkpunt met grote bogen, van waaruit men een prachtig uitzicht heeft op de Orotava-vallei.

38. Gemeentelijke begraafplaats/Calle San Francisco

De begraafplaats werd ingehuldigd op 19 juli 1823 en was het werk van de villero-beeldhouwer Fernando Estévez. De begraafplaats La Orotava nam een prominente plaats in in de strijd tussen de kerk en de vrijmetselarij. Niet voor niets verklaarde de kerkelijke autoriteit van het eiland het "ontheiligd", nadat de prominente vrijmetselaars José Nicolás Hernández en Diego Ponte del Castillo daar waren begraven. Het gevolg was dat gedurende de 24 jaar dat de verklaring duurde, geen enkele vertegenwoordiger van de Kerk de begraafplaats kon betreden om enige vorm van liturgische handeling te verrichten.

39. Casa de los Balcones/Calle San Francisco

40. Casa Jiménez de Franchy - Museo de las Alfombras (Tapijtenmuseum)/Calle San Francisco

Dit museum naast het Casa de los Balcones stelt de bezoeker in staat om de traditionele bloemen- en tapijten van vulkaanzand, afkomstig uit de Caldera de las Cañadas del Teide, te ontdekken die men elk jaar tijdens de Corpus Christifeesten in La Orotava maakt. De zandtapijten van Bijbelse taferelen en gebouwen in de stad zijn te zien op het plein voor het Stadhuis: Plaza del Ayuntamiento. In het museum kun je enkele permanente tapijten bekijken en leer je meer over het verzamelen en verven van het zand, de keuze van het onderwerp en het maken van het tapijt.

41. Casa Mendez Fonseca - Casa de los Balcones - Calle San Francisco

Het Casa de los Balcones is een oud en traditioneel gebouw. Het huis, gebouwd in 1640, heeft drie verdiepingen in Canarische stijl. Op de benedenverdieping zien we guillotine ramen, smeedijzeren balkons op het eerste verdiep en een elegant doorlopend houten balkon, van Canarisch dennenhout, op de hoogste verdieping. Het timmerwerk van de galerijen, ramen, deuren en balkons wordt door de eeuwen heen geroemd en getuigt van de artistieke en technische kwaliteit van de uitvoerende ambachtslieden. Het kunstig houtsnijwerk van de binnen patio is rijkelijk versierd met bloemen en planten. De functie van het gebouw is gericht op het verspreiden van de Canarische cultuur en tradities. Het is een combinatie van een museum en een ambachtswinkel. In de verschillende kamers van het huis worden ambachtelijke producten zoals aardewerk, mandenmakerij, borduurwerk, enz. te koop aangeboden. Ambachtslieden laten er hun producten en kunnen zien.

42. La Almagra, hoekhuis, naar links naar Calle Colegio

43. Casa Diaz Flores - Brier/Calle Colegio

Sinds het begin van de 18e eeuw was op deze plek het Colegio de San Luis Gonzaga gehuisvest, gepromoot door de jezuïetenorde. Na de inbeslagname kreeg de site een ander gebruik, met als meest opvallende het hoofdkantoor van de gemeenteraad. In 1841 legde een brand het gebouw echter in de as, waarna het huidige gebouw, gesponsord door Antonio Díaz Flores y Vera, werd opgericht. Het is weer een voorbeeld van het romantische classicisme wat zo geliefd is in La Orotava. Van 1862 tot het begin van de 20e eeuw deed het dienst als hotelaccommodatie, waar onder meer Richard Francis Burton of Elisabeth Murray verbleven. In de tuin zijn er interessante gebeeldhouwde stenen elementen uit de de periode van het college .

44. Casa Benitez de la Cuevas - Huis op de hoek van Calle Colegio en Calle Carrera del Escultor Estéve

Casa Benitez de la Cuevas, gebouwd in de 17e eeuw door Bartolomé Benítez de las Cuevas de Mudejar-stijl, op de plaats waar een gebouw uit de 16 eeuw gesloopt werd. Het imposante gebouw is drie verdiepingen hoog, ligt op de hoek van twee straten met een duidelijk zichtbaar verschillende helling. De manier van afwerking rond de ramen wijst op het feit dat het uitgevoerd werd in verschillende tijden, evenals het later toegevoegde wapen dat centraal boven het raam met een open balkon in de gevel aanwezig is. Momenteel houd een grote constructie de gevel tegen van instorting.

45. Molino de Gofio la Máquina/Calle Colegio

Molino de Gofio la Máquina. Ooit werd de molen aangedreven door de waterkracht uit een langs stromend beekje, tegenwoordig malen de molens het meel machinaal. Je kunt binnen een kijkje nemen en een zakje gofio kopen. Het is nog altijd het basis ingrediënt in de Canarische keuken.

46. Casa Lercaro-Casa Ponte Fonte en Casa Monteverde/Calle Colegio

Casa Lercaro uit 1671, ook bekend als Casa Ponte Fonte, kun je lekker eten en drinken. De met kinderkopjes geplaveide binnenplaats grenst aan een weelderige tuin. In het pand is ook een interieur- en decoratiewinkel gevestigd. Door de grote van de site, 5000m² en de daarmee gepaard gaande uitbreidingen gaven het gebouw veel toepassingsmogelijkheden. De gevel wordt gedomineerd door symmetrie kenmerkend voor die tijd en door het niveau van de weg waarmee rekening moest gehouden worden bij de indeling van de verschillende gevelopeningen. Ongetwijfeld vallen het sgraffito-werk, de originaliteit en het indrukwekkende timmermanswerk van de ramen en van de vier verschillende balkons op. Eén ervan, het centrale balkon, werd uitgevoerd in ijzer met een houten basis versierd met plantenmotieven. Boven het venster van de tweede verdieping prijkt het marmeren familieschild. Dit gebouw, gecatalogiseerd als Goed van Cultureel Belang, heeft een mooi binnenhof met Korinthische zuilen en een molen. Casa Monteverde, schuin tegenover Casa Lercaro, werd in het midden van de 17e eeuw gebouwd op een perceel van 2.000 m². Halverwege de negentiende eeuw was het de bakermat van een van de tradities kenmerkend voor La Orotava: de bloementapijten van Corpus Christi. Het gebouw is gestructureerd rond een grote centrale patio, die toegankelijk is via een wijd open poort in de gevel. Het laat-renaissancistisch portaal, verdeeld in twee niveaus, worden geflankeerd door twee gebeeldhouwde pilasters van steen en bekroond door een classicistisch fronton. Aan het bovenste niveau werd een houten balkon toegevoegd.

47. Iglesia de Nuestra Señora de la Concepcion - Museo de Arte Sacro. Rechts om de kerk wandelen naar Plaza Patricio Gracia

Aan het begin van de 16de eeuw, kort na de verovering van Tenerife, vestigden Spanjaarden zich in de Orotava-vallei. Op deze plek stichtten zij hun eerste parochiekerk en in de directe omgeving verrezen hun huizen, die dankzij de goede oogsten steeds groter en fraaier werden. De huidige kerk dateert van de 18de eeuw, werd opgebouwd dankzij bijdragen en giften. Ze staat op de fundamenten van een bescheiden hermitage van begin 16e eeuw, die verwoest werd door de aardbeving in 1705. In 1948 werd de Concepción-kerk van La Orotava aan de lijst van nationaal historisch kunstmonument toegevoegd. De barokke gevel valt op door het uitvoerige steenhouwerswerk ondanks het feit dat de binnenkant van het gebouw in de drie beuken een neoclassicistische stijl vertoont. De twee klokkentorens, die 24 meter hoog zijn, staan naast de zijgevels. Er is ook een indrukwekkende koepel met een neoklassieke lantaarn. De hoofdkapel wordt overheerst door een marmeren tabernakel uit Genua ontworpen door Giuseppe Gaggini in 1823. Ook is er de prachtige uitgesneden preekstoel. Tussen de vele kunstwerken en schilderijen vind je onder andere religieuze beelden van de beeldhouwer uit La Orotava Fernando Estévez. Deze parochiekerk word beschouwd als de maximale uiting van de Canarische barokarchitectuur. De kerk bezit een belangrijk museum van religieuze kunst.

48. Plaza Patricio Gracia - Hulde aan de Tapijtlegger - Casa Muchado/Calle Cológan terug naar beginpunt

1847-1997 AUTEUR: JUAN CARLOS ARMAS PERAZA LA OROTAVA OP 31 MEI 1997 Heel dicht bij de Iglesia de la Concepción, op de Plaza Patricio García, ligt het Casa Machado. Het werd in de 17e eeuw gebouwd door Fernando del Castillo y Cabeza de Vaca, de plaats waar de bisschop van de Canarische Eilanden Bernardo de Vicuña y Zuazo stierf (1705). Op een later tijdstip ging het over naar de familie Machado, en werd de geboorteplaats van Felipe Machado y Benítez de Lugo (1836-1930), een uitstekende tapijtmaker en schilder. Het gebouw combineert Mudejar- en classicistische elementen is drie verdiepingen hoog en valt op door de lineaire opstelling van de ramen waarbij de timmerwerkelementen en het smeedijzerwerk op de twee open balkons opmerkelijk zijn. Een mooi galerij in de hall verbindt de drie kamers op de mezzanine met elkaar. Maar het meest opmerkelijke zijn de tuinen, naar waar wordt verwezen in de werken die in de 19e eeuw zijn geschreven door de wetenschappers en natuuronderzoekers Philip Barker Webb, Jules Leclercq en Sabino Berthelot.