Laza, circular por As Pisadiñas e Vilameá

Camiñada sinxela pero non por iso menos interesante. Feita seguindo esta: https://gl.wikiloc.com/rutas-sendeirismo/pisadinas-polo-lastredo-volta-por-vilamea-53337768 con algunha variación.
Comeza a carón da Casa do Concello de Laza, onde se atopa tamén o Centro de Saúde, posto de turismo (pechado), o Colexio ou a igrexa. Aquí está indicado o comezo da Ruta á estación de arte rupestre das Pisadiñas, a pé. O presente percorrido segue, máis ben, a ruta para bicicletas coincidindo ambas a certa altura. Finalmente retorna por Vilameá. Todo o percorrido está perfectamente limpo, sendo de salientar o trazado aberto para visitar os petróglifos. Aínda que ten algún pequeno treito por estrada, non hai apenas tránsito e a mor parte son camiños e pistas.
A parte alta da ruta é bastante descuberto polo que en día de moita calor, especialmente pola orientación, pode ser desagradábel.
Os elementos de máis interese, segundo a miña opinión, son as paisaxes (con amplas vistas sobre o val de Laza e as montañas circundantes) e as estacións de petróglifos (maila que co día chuviscoso non se apreciasen ben).
É unha ruta sen dificultade técnica sendo o único elemento de algunha dureza o desnivel que cómpre remontar en pouco tramo; nada que calquera persoa cunha preparación mediana non poida facer. Cadaquén que se avalíe a si mesmo ou mesma.
Camiñando por esta terra, lembrei o Soneto de Monterrei, anónimo de contra 1530-1540, que fala dela:
Alá en Monterrei en Val de Laça,
a Violante vi beira de un río
tan fermosa, en verdá, que quedei frío
de ver alma inmortal en mortal maça.
De un alto e lindo corpo a seda laça
a pastora sacaba fío a fío,
quando lle dise: - “Morro, corta o fío”
- “Vólveo, non cortarei, seguro pasa”.
- “¿E como pasarei, se eu acá quedo?
Se pasar –respondí- non vou seguro
que este corpo, sen alma, morra cedo”.
- “Coa minha, que levas, te aseguro
que non morras pastor” – “Pastora hei medo;
o quedar me parece máis seguro.