Activity

|Manzaneda - Comarca da Terra de Trives - Ourense| PRG-138 Val do Glaciar de Prada

Download

Trail photos

Photo of|Manzaneda - Comarca da Terra de Trives - Ourense| PRG-138 Val do Glaciar de Prada Photo of|Manzaneda - Comarca da Terra de Trives - Ourense| PRG-138 Val do Glaciar de Prada Photo of|Manzaneda - Comarca da Terra de Trives - Ourense| PRG-138 Val do Glaciar de Prada

Author

Trail stats

Distance
11.21 mi
Elevation gain
1,106 ft
Technical difficulty
Moderate
Elevation loss
1,106 ft
Max elevation
3,815 ft
TrailRank 
93 4.6
Min elevation
2,791 ft
Trail type
Loop
Moving time
3 hours 53 minutes
Time
4 hours 8 minutes
Coordinates
3288
Uploaded
December 2, 2017
Recorded
December 2017
  • Rating

  •   4.6 5 Reviews

near San Miguel, Galicia (España)

Viewed 3976 times, downloaded 111 times

Trail photos

Photo of|Manzaneda - Comarca da Terra de Trives - Ourense| PRG-138 Val do Glaciar de Prada Photo of|Manzaneda - Comarca da Terra de Trives - Ourense| PRG-138 Val do Glaciar de Prada Photo of|Manzaneda - Comarca da Terra de Trives - Ourense| PRG-138 Val do Glaciar de Prada

Itinerary description

'

PRG-138 Val do Glaciar de Prada

SELECCIÓN DE FOTOS DE LA RUTA

Sábado, 2 de diciembre 2017



La ruta de esta semana nos toca conocer el concello de Manzaneda. Ya teníamos ganas de hacer una ruta de montaña aprovechando que había previsión de nieve. Para llegar en coche extremamos las precauciones ya que en zonas de sombra de la carretera podía haber placas de hielo, sobre todo en las proximidades de Trives. La idea es hacer la PRG-138 Val del Glaciar de Prada, pero de forma circular con la variante PRG-138.1


Envueltos en una fina niebla dejamos el coche junto la Iglesia de San Miguel de Bidueira, denominada la Catedral das Terras de Manzaneda. Nos salen a recibir unos gatos que o bien están hambrientos o bien con ganas de compañía ya que nos siguen alrededor de la iglesia como si fueran perros.


En esta ruta serán protagonistas los animales por la cantidad y variedad que veremos. Tal es así que a poco de empezar nos encontramos con dos corzos en la loma de un cortafuegos. Se sorprenden al vernos y se quedan parados observándonos, quizás con la curiosidad de ver animales con dos patas.


Seguimos hasta Requeixo, el último pueblo habitado de esta zona y a través de una pista ancha vamos ganando altura hasta llegar a Prada. Desgraciadamente la nieve solo la vemos en algunas zonas de sombra y en las partes más altas, a esta latitud de 1100 no ha cuajado. De camino podemos apreciar perfectamente las dos paredes del circo glaciar y el cómo formaron el pueblo en el lecho de éste.


Damos una vuelta por esta aldea que aún conserva la Capilla de San Bartolomeu pero no la campana. Al salir, imaginamos el gran pesar que debió sentir la última persona en abandonar este duro pero precioso lugar.


El camino de regreso vamos por un sendero que va paralelo al río Requeixo. En este lado del glaciar no da el Sol y de vez en cuando vienen unas rachas de aire frío que hiela la sangre. El sendero es más estrecho y con más rocas en el suelo, lo que hace que tengamos que extremar precauciones para no resbalar, ya que el terreno está algo mojado.


Al acercarnos de nuevo a Requeixo vemos una escena curiosa. Son las mujeres las que se encargan de llevar el ganado a pastar. Una mujer que podría tener más de 80 años lleva al monte un grupo de 9 vacas un caballo y un perro pastor. Se mueve con una agilidad de una persona de 40. En la aldea junto la plaza están los hombres, también mayores, tomando el sol. En mi aldea también ocurría algo parecido, las mujeres iban al campo y los hombres a la tasca. En esta parte del territorio parece que las costumbres se han congelado en el tiempo, conformando un auténtico machismo cultural funcional. El hombre al haber accedido a funciones valoradas con cotización obtiene en su vejez una mejor pensión. La mujer debe seguir haciendo trabajos que no han sido valorados para aportar ingresos al hogar que con una pensión no contributiva quizás no le sea suficiente. Un modelo de discriminación funcional hacia la mujer.


Seguimos por la variante hasta la aldea de Placín donde vemos una bonita área recreativa. Finalmente para hacerla circular tomamos varios caminos de acceso a las enormes fincas de estos lugares. Ya que no hay bar en este lugar bajamos a Manzaneda donde cambiamos nuestra cerveza de costumbre por una bebida más caliente para entrar en calor. Hasta la próxima.


Otras de nuestras rutas por la Comarca da Terra de Trives:

A Pobra de Trives
Paseo por Trives
Ruta de Sobrado circular
Ruta das Fragas de San Xoán do Río e de Pena Folenche

Chandrexa de Queixa
Ruta por A Serra do Burgo

Manzaneda
PRG-138 Val do Glaciar de Prada
Ruta de Sobrado circular

San Xoán de Río
Ruta das Fragas de San Xoán do Río e de Pena Folenche

Información Técnica



IBP: 56 - Media Detalles. (En función de cómo consideréis vuestra preparación física os dará el grado de dificultad de la ruta)
Tipo de terreno: Prácticamente todo el recorrido transcurre por senderos o pista de tierra. La única parte asfaltada es en el entorno de las aldeas
GPS: Se trata de una ruta señalizada por lo que el uso del GPS solo será necesario para realizar la variación para hacer circular la última parte del recorrido. Es casi imposible perderse.
Mejor estación: Nosotros la hicimos a finales de otoño, imagino que cualquier estación puede ser buena, aunque con nieve tendría un encanto especial.
Agua: Vimos fuentes en Placín, Requeixo y San Miguel.
Patrimonio: Sin catalogar en este recorrido.
A destacar: El entorno de la aldea de Prada, es un paisaje bucólico.
'

Waypoints

PictographReligious site Altitude 3,098 ft
Photo ofIglesia de San Miguel Photo ofIglesia de San Miguel Photo ofIglesia de San Miguel

Iglesia de San Miguel

Iglesia del siglo XVIII, en la que destaca una enorme torre y el atrio, el cual posee grandes muros de cantería y laboriosa ejecución. Iglesia de una sola nave . La iglesia tiene planta irregular saliéndose y apunta a su traza ciertas dosis de originalidad y elegancia contrastando su interior profusa y bellamente decorado _impronta barroca_ con la sencillez y austeridad exterior donde tan sólo destacan y llaman la atención las puertas.Tiene nave única con tres tramos desiguales _el central, mayor_ separados por arcos fajones apoyados en pilastras. Entre la nave central y la capilla mayor se levanta un arco triunfal de medio punto también sobre pilastras. A los lados del prebisterio hay dos capillas separadas por arcos torales de medio punto sobre pilares. A los lados de los muros exteriores corre una doble moldura sobre pilastras haciendo las veces de capitel y el fuste lleva un rebaje rectangular. Toda la iglesia se cubre con bóvedas de crucería; unas muy sencillas _capillas laterales_, otras más complicadas _prebisterio_, y otras de cañón, _tribuna y sacristía_. El templo, en su interior, presenta detalles de riqueza y buen gusto como las balaustradas de piedra de la tribuna, el apoyo del púlpito descansando sobre una ménsula con cabeza de monstruo o los tres retablos de las capillas de la cabecera muy decorados. Al exterior, muros de sillería regular rematados por doble imposta modulada y coronados en sus ángulos, al igual que en el tejado, por unas bolas, algo tan propio como elemento decorativo del barroco gallego.La mayor parte de la reedificación ocurió desde 1707 _torre y piso de la iglesia_ hasta 1763 en que parece ser se rematan de forma definitiva. Son momentos de bonanza económica.Casi todas las obras, al menos las más importantes, se hicieron bajo mandato e instancia del abad de Bidueira, Manuel Benito Fernández Basadre y las ejecutó, en su mayoría, el maestro cantero Bernardo García, buen conocedor del arte barroco y que aplicó en San Miguel lo mejor de su saber hacer.

PictographTree Altitude 2,818 ft
Photo ofO Salgueiro Photo ofO Salgueiro

O Salgueiro

Paraje de bosques: Os salgueiros son especies pertencentes ao xénero Salix, son plantas con flor da familia das salicáceas. O xénero componse dunhas 400 especies[1] de árbores e arbustos caducifolios que se distribúen polas zonas frías e temperadas do Hemisferio Norte, principalmente en lameiros, brañas, ribeiras e terras húmidas en xeral. É un xénero orixinario do hemisferio norte que vive en zonas de clima frío ou temperado, con solos máis ben húmidos ou achegados a charcas ou correntes de auga. Algunhas das variedades arbustivas medran na zona subàrtica (tundra). Hai unhas 350 especies de salgueiros. O xénero presenta moitos problemas taxonómicos e de nomenclatura, xa que existe unha grande variedade morfolóxica segundo especies. Son árbores, arbustos ou mesmo matogueiras. As pólas son, polo xeral, flexíbeis. Todos son plantas caducifolias. As follas son en xeral alongadas (similares ás follas da amendoeira, especialmente na especie Salix amygdaloides), normalmente dispostas de maneira alterna ao longo da póla. Son plantas de sexualidade dioica, é dicir, que desenvolve os caracteres masculinos e femininos en plantas separadas. As flores dispoñense agrupadas en candeas (gatiños) e o froito é unha càpsula con varias sementes (4-8), do tamaño dunha décima de milímetro cada unha, facilmente dispersábeis polo vento. Os salgueiros hibridan de xeito doado entre eles. A especie máis utilizada en xardinaría é a Salix babylonica, ou salgueiro chorón. Son plantas que arraigan moi ben dunha estaca ou escallo (reprodución vexetativa), gozando de medra rápida. Por contra, as sementes perden viabilidade en cousa de días. En Galicia a especie máis común é o salgueiro bravo ou cincento. A madeira en xeral non é de moi boa de calidade, pois creba con facilidade. Porén, a casca é medicinal, así como as flores e follas dalgunhas especies (lémbrese que dos Salix, extráese o ácido salicílico, a popular aspirina). O vimieiro ou vimbieiro, Salix viminalis, é cultivado dende antigo para aproveitar os vimes en cestaría e noutros usos agrícolas. Para obter os vimes ou vimbios, córtanse as árbores a rente do chan, dándolles un tratamento especial aos plantóns novos que xorden. Hoxe en día estanse a utilizar, en substitución, outras especies vexetais distintas dos salgueiros. O salgueiro é coñecido polas súas propiedades terapéuticas e medicinais. Algunhas especies coma o S. pentandra ou o S. praecox , posúen na casca salicina, unha substancia complexa que unha vez dixerida se transforma no intestino en distintas substancias, entre elas o ácido acetilsalicílico. Este subproduto, descuberto por F. Hoffman en 1897, é a base do fármaco máis famoso e vendido no mundo, a Aspirina, comercializada por Bayer desde 1899. Aínda que nos seus comezos foi receitada para procesos febrís e dores de cabeza, co paso do tempo descubríronse novas propiedades. Entre estas últimas salienta a propiedade de impedir a formación de trombos, facéndoa unha ferramenta de primeira orde para previr infartos e isquemias, unha das principais causas de morte nos países civilizados. Todas estas virtudes, e por suposto unha boa mercadotecnia, fai que a aspirina apareza na lista dos 100 inventos máis importantes do século XX.

PictographTree Altitude 2,855 ft
Photo ofA Moá Photo ofA Moá

A Moá

Paraje de bosques: Definición de moa 1.Pieza dental situada en la parte posterior de la mandíbula. 2. Del molino: pieza circular que gira sobre otra fija. 3. Piedra para afilar las armas y herramientas de corte. f. Germ. Moneda. [|| f. Signo representativo del precio de las cosas para hacer efectivo los contratos y cambios. ver: moneda]

PictographMountain hut Altitude 3,041 ft
Photo ofRequeixo Photo ofRequeixo Photo ofRequeixo

Requeixo

Requeixo é un lugar da parroquia de Requeixo no concello ourensán de Manzaneda na comarca da Terra de Trives. Tiña 44 habitantes no ano 2012 segundo datos do INE[1] e do IGE[2], dos cales 22 eran homes e 22 mulleres. DEFINICIÓN: 1. Terreno pendiente que forma un vaguada. 2. Sitio al lado de la lareira donde se coloca la leña. O requeixo é un produto alimentario obtido por escoado do soro do leite callado. Requeixo O requeixo é un produto alimentario obtido por escoado do soro do leite callado. Requeixo escoado. Hai dous xeitos de obter o leite callado (o natural por efecto dos microorganismos propios do leite a temperatura morna, ou o forzado polo uso dun callo animal ou vexetal), e xa que logo hai dous tipos de requeixo. O primeiro é máis ácido e cun grosor da callada máis fino que o segundo. O escoado conséguese metendo o leite callado nunha bolsa de tea que se pendura, de xeito que o soro atravesa a tea e pinga fóra. Segundo o tempo de escoado pódese obter desde unha crema coa textura do iogur (a ser comido con culler) até unha masa case tan consistente como o queixo fresco (a usar garfo). O primeiro xeito de rematalo é o máis habitual nos usos tradicionais dos gandeiros do norte de Galicia, e o segundo nas terras do sur galego. Unha diferenza importante entre o requeixo e o queixo fresco é que o requeixo non é salgado senón insípido, xa que se consume con azucre ou mel como sobremesa. Malia parecer un termo a tradución literal do outro, o código alimentario español usa a palabra castelá requesón para denominar un subproduto obtido por reciclado do soro sobrante da elaboración do queixo. O requeixo galego é un produto primario de fermentación do leite. Non se corresponde coa definición de requesón dada para o mercado español, senón que ten máis parecido con aqueles produtos que neste mercado se definen como cottage cheese ou queso blanco.

PictographTree Altitude 3,159 ft
Photo ofAs Bidueiras Photo ofAs Bidueiras

As Bidueiras

Paraje de monte bajo

PictographTree Altitude 3,226 ft
Photo ofAs Tapadiñas Photo ofAs Tapadiñas

As Tapadiñas

Paraje de monte bajo. Tapada: 1. Finca cercada por un vallado. 2. Tenza de monte que produce un buen pasto. 3. Extensión de terreno con gran variedad de cultivos.

PictographTree Altitude 3,535 ft
Photo ofO Bico do Lombo Photo ofO Bico do Lombo Photo ofO Bico do Lombo

O Bico do Lombo

Paraje de monte bajo. Paraje Bico puede hacer referencia a la parte más alta de un monte.

PictographRiver Altitude 3,587 ft
Photo ofRegueiro dos Campos das Lamas Photo ofRegueiro dos Campos das Lamas

Regueiro dos Campos das Lamas

Pequeño arroyo de montaña

PictographRiver Altitude 3,576 ft
Photo ofRegueiro dos Campos das Lamas Photo ofRegueiro dos Campos das Lamas Photo ofRegueiro dos Campos das Lamas

Regueiro dos Campos das Lamas

Arroyo que cruzamos por un pequeño puente de piedra

PictographBridge Altitude 3,574 ft
Photo ofO Pontón Torto

O Pontón Torto

Puente que cruza el Regueiro dos Campos das Lamas

PictographTree Altitude 3,813 ft
Photo ofA Portela dos Muiños Photo ofA Portela dos Muiños

A Portela dos Muiños

Paraje cerca de Prada

PictographRiver Altitude 3,627 ft
Photo ofRío Requeixo Photo ofRío Requeixo

Río Requeixo

Afluente del Río Bibei

PictographReligious site Altitude 3,629 ft
Photo ofCapilla de San Bartolomeu Photo ofCapilla de San Bartolomeu Photo ofCapilla de San Bartolomeu

Capilla de San Bartolomeu

Capilla en la aldea abandonada de Prada

PictographMountain hut Altitude 3,623 ft
Photo ofPrada Photo ofPrada Photo ofPrada

Prada

Aldea abandonada

PictographTree Altitude 3,520 ft
Photo ofAs Figueiras do Río Photo ofAs Figueiras do Río

As Figueiras do Río

Paraje de bosque. A figueira (Ficus carica) é unha arboriña ou un arbusto da familia das moráceas (Moraceae), unha das numerosísimas especies do xénero Ficus. Orixinaria de Asia suroccidental, medra hoxe brava polo Mediterráneo e noutras rexións do mundo. En Galiza, malia non medrar de xeito espontáneo, é común o seu cultivo dende a antigüidade, especialmente nas Rías Baixas, polo que deu lugar a unha infinidade de topónimos. O consumo de figos pasos era moi común coma sobremesa no inverno. As figueiras medran espontaneamente en terreos e noiros rochosos e incluso en valados e vellos muros de cachotes, onde poucas plantas atopan oportunidade. Témese o desenvolvemento das súas raíces por mover moito os solos onde fican. En Galiza adoita plantarse illada nos pomares entre outras froiteiras, ou preto dos muros da casa ou do valado. Os froitos da figueira son diversos, distinguíndose moitas variedades e distintas frutificacións estacionais, designándose con termos como figos brancos, figos raíña, figos negros e béveras. Foi unha das primeiras plantas cultivadas polo ser humano. Un artigo da revista Science constataba o achado de nove figos fosilizados datados arredor de 9400-9200 a. C. nun poboado neolítico Gilgal I, no Val do Xordán. Por mor a que as figueiras son do tipo partenocárpico, constitúen unha das especies domesticadas. Este achado antecede á domesticación do trigo, o orxo e os legumes, polo que pode ser o primeiro caso coñecido de agricultura. A medida que a migración humana transportou a árbore fóra do ámbito natural desenvolvéronse ou apareceron milleiros de cultivares, a maioría sen nome e durante milleiros de anos constituíu unha importante cultura alimentaria. No libro do Xénese (3:7), Adán e mais Eva agochan con follas de figueira que están nus, despois de seren sorprendidos por pecadentos. Na antiga Roma considerábana unha árbore sagrada, xa que o seu mito fundacional, Rómulo e Remo foron aleitados pola loba Luperca baixo dunha figueira.

PictographTree Altitude 3,221 ft
Photo ofA Biduela Photo ofA Biduela

A Biduela

Paraje de monte bajo. Os bidueiros son as diferentes especies de árbores caducifolias do xénero Betula da familia Betulaceae e da orde Fagales. As distintas especies son moi semellantes entre si. Árbore esvelta de casca alba asociada normalmente aos lugares frescos. En Galicia son moi comúns, concretamente a especie Betula alba. Son árbores que medran altas e esveltas, entre 10 e 30 m, dependendo da especie. O crecemento é rápido. As follas son simples, alternas, serradas con algo de peluxe, romboidais de 3 a 6 cm, variando lixeiramente segundo a especie. A face superior adoita ser máis escura. As pólas son flexíbeis, a casca é lisa, cinsenta ou abrancazada, cunha características raias horizontais. Monoica, un mesmo exemplar ten flores masculinas e femininas, con candeas amarelas ou verdosas. O pole posúe tres poros, ten forma esferoidal, de 20 a 25 µm de diámetro e superficie finamente granulada. Froito en infrutescencia que madura no verán e que se diseminan polo vento.

PictographRiver Altitude 3,061 ft
Photo ofRegueiro da Serra Photo ofRegueiro da Serra Photo ofRegueiro da Serra

Regueiro da Serra

Nace en la montaña de O Calcalal y desemboca en el río Requeixo

PictographTree Altitude 3,049 ft
Photo ofA Cotarela Photo ofA Cotarela Photo ofA Cotarela

A Cotarela

Paraje. 1. Terreno con piedras. 2. Parte más alta de un monte. 3. Outeiro de poca altura

PictographReligious site Altitude 3,071 ft
Photo ofIglesia de San Bartolomeu Photo ofIglesia de San Bartolomeu Photo ofIglesia de San Bartolomeu

Iglesia de San Bartolomeu

Bartolomé, también llamado Natanael, fue uno de los Apóstoles de Jesús. Su nombre (en griego Βαρθολομαίος) procede del patronímico arameo bar-Tôlmay, "hijo de Tôlmay" o "hijo de Ptolomeo". Es mencionado en los tres evangelios sinópticos, siempre en compañía de Felipe (Casiodoro de Reina; Cipriano de Valera (1909). «Mateo 10, 3». Biblia versión Reina-Valera (Wikisource).; Casiodoro de Reina; Cipriano de Valera (1909). «Marcos 3, 18». Biblia versión Reina-Valera (Wikisource).; Casiodoro de Reina; Cipriano de Valera (1909). «Lucas 6, 14». Biblia versión Reina-Valera (Wikisource).). En el Evangelio de Juan, donde no aparece con el nombre de Bartolomé, se le ha identificado con Natanael, que también es relacionado siempre con Felipe. Louis Réau considera que su nombre procede de la unión de bar (hijo) y Ptolomeo, siendo por tanto, descendiente de la Dinastía Ptolemaica, aunque esto no tiene ninguna base en el Nuevo Testamento; en todo caso, hay que tener en cuenta que no era extraño para los galileos del siglo I tomar nombres griegos, o bien asimilarlos a ellos. Santiago de la Vorágine añade acerca de su figura que “se mantuvo ajeno al amor de las cosas en este mundo, vivió pendiente de los amores celestiales y toda su vida permaneció apoyado en la gracia y auxilio divino, no sosteniéndose en sus propios méritos sino sobre la ayuda de Dios”. Su martirio y muerte se atribuyen a Astiages, rey de Armenia y hermano del rey Polimio a quien San Bartolomé había convertido al cristianismo. Como los sacerdotes de los templos paganos, que se estaban quedando sin seguidores, protestaron ante Astiages de la labor evangelizadora de Bartolomé, Astiages mandó llamarlo y le ordenó que adorara a sus ídolos, tal como había hecho con su hermano. Ante la negativa de Bartolomé, el rey ordenó que fuera desollado vivo en su presencia hasta que renunciase a su Dios o muriese. En la Capilla Sixtina, pintada por Miguel Ángel, la piel que tiene San Bartolomé en sus manos contiene un autorretrato del mismo autor, detalle que no se descubrió hasta bien entrado el siglo XIX. En el colgajo de piel se pueden distinguir con total nitidez las facciones del pintor. Se dice que Miguel Ángel pintó su cara en la piel despellejada del mártir como signo de que él creía no merecer el Cielo, pues estaba atormentado. San Bartolomé es el patrón de aquellos que trabajan las pieles, fabrican o usan cuero, guantes, abrigos, cinturones y botas. También de las modistas por llevar su piel sobre los brazos. Es sanador de las convulsiones, crisis espasmódicas y enfermedades nerviosas en general.

PictographPhoto Altitude 3,012 ft
Photo ofFuente Photo ofFuente

Fuente

Fuente en el lugar de Placín

PictographReligious site Altitude 2,837 ft
Photo ofIglesia de Santiago Photo ofIglesia de Santiago Photo ofIglesia de Santiago

Iglesia de Santiago

Santiago de Placín é unha parroquia do concello ourensán de Manzaneda na comarca da Terra de Trives. No ano 2007 tiña 88 habitantes (41 homes e 47 mulleres) distribuídos en 3 entidades de poboación, o que supón unha diminución de 27 habitantes en relación ao ano 2000.

PictographMountain hut Altitude 2,826 ft
Photo ofPlacín Photo ofPlacín Photo ofPlacín

Placín

Placín é un lugar da parroquia de Placín, no concello ourensán de Manzaneda na comarca de Trives. Tiña 59 habitantes no ano 2012 segundo datos do Instituto Nacional de Estatística, dos cales 28 eran homes e 31 eran mulleres.

PictographPicnic Altitude 2,819 ft
Photo ofÁrea recreativa Pozas de Rego Photo ofÁrea recreativa Pozas de Rego Photo ofÁrea recreativa Pozas de Rego

Área recreativa Pozas de Rego

Paraje de significado evidente

PictographMountain hut Altitude 2,983 ft
Photo ofSan Miguel Photo ofSan Miguel Photo ofSan Miguel

San Miguel

San Miguel de Bidueira é unha parroquia do concello ourensán de Manzaneda na comarca da Terra de Trives. No ano 2007 tiña 99 habitantes (43 homes e 56 mulleres) distribuídos en 3 entidades de poboación, o que supón unha diminución de 26 habitantes en relación ao ano 2000. Miguel es un nombre de pila de varón. Proviene del hebreo מיכאל (mi-ka-el), y significa ‘¿Quién como Dios?’, formado por mi ‘quién’, ka ‘como’ y el elemento divino El ‘Dios’, (refiriéndose a Elohim, proveniente a su vez del dios ugarítico El). Es el nombre del arcángel Miguel, por lo cual suele aparecer en la forma Miguel Ángel. Este arcángel es para los hebreos el primero de los ángeles, siendo el arcángel por excelencia debido a su victoria frente a los ángeles rebeldes. El femenino es Micaela. En la antigua Castilla, el apellido patronímico correspondiente es Miguélez.

Comments  (10)

  • Photo of Ne.no
    Ne.no Dec 29, 2017

    I have followed this trail  View more

    El entorno de Prada de cuento de Heidi. Ni me imagino el frío que haría en invierno con nieve. Gracias por compartirla.

  • braissaco Jan 26, 2018

    Que a nadie, bajo ningún concepto se le ocurra hacerla con una bicicleta de montaña. Y menos, en epoca lluviosa. Barro a montones, caminos anegados y sin limpiar... una experiencia horrorosa... eso si... una ruta preciosa, pero para hacer a pié

  • braissaco Jan 26, 2018

    I have followed this trail  View more

    En bicicleta de montaña, imposible. Solo a pié.

  • Photo of Eri y Edu
    Eri y Edu Feb 5, 2018

    Gracias por los comentarios y valoración braissaco. Una pena que encontraras los caminos con agua. Sin duda la zona es preciosa.

  • Photo of Xaqui
    Xaqui Feb 27, 2018

    I have followed this trail  View more

    Rota espectacular en inverno.

  • Photo of Javier I.D.
    Javier I.D. Nov 6, 2018

    Extraordinaria ruta y el paraje del entorno del pueblo abandonado de Edrada es espectacular. Ese valle glaciar es digno de ver y el río que discurre por el lugar precioso.
    Gracias por compartir,
    Javier I.D.-

  • Photo of Eri y Edu
    Eri y Edu Nov 6, 2018

    Grazas polo teu comentarios e valoración Xaqui, cando a fixemos non había neve pero aínda así foi preciosa.
    Gracias también por tu comentario y valoración Javier, lo que más nos llamó la atención de este valle y del lugar era el silencio. Una pena que se pierdan estos lugares.

  • Photo of Javier I.D.
    Javier I.D. Nov 6, 2018

    Gracias a vosotros por compartir.
    En el lugar comentado ya estuve varias veces e hice la ruta desde Requeixo hasta Edrada.
    En otra ocasión, pero dediqué un par de días, pernoctando en el lugar con tienda, hice el recorrido desde Requeixo hasta la Estación de Manzaneda (parte Alta), ida y vuelta, claro. Conozco el lugar muy bien, y para mí es de lo mejorcito que hay en Galicia.
    Existen otros lugares hacia el Alto do Seixo y Sierra de San Mamed francamente recomendables, pues son inóspitos y por alli no va nadie, eso que comentas del silencio en estos lugares lo experimentarás en plenitud.

    Saludos,
    Javier I.D.

  • Photo of educs
    educs Mar 26, 2023

    I have followed this trail  verified  View more

    O camiño non ten apenas dificultades técnicas a excepción dalgún paso sobre os regatos e algún tramo nas corredoiras, que poden levar auga e lama. O mellor, para min, a paisaxe e a riqueza vexetal destas montañas da que gozamos durante a andaina.

  • Photo of Eri y Edu
    Eri y Edu Mar 26, 2023

    Grazas pola túa mensaxe e valoración educs. Unha descripción moi precisa🙂

You can or this trail