Mondariz-Balneario: Senda fluvial pola marxe dereita.

Mondariz-Balneario: Senda fluvial pola marxe dereita.
O río Tea nos seus 50 quilometros de curso ofrécenos moitas posibilidades de paseo e son sempre lugares con especial encanto.
Este de hoxe é o camiño que vai pola marxe dereita do Tea, cara á desembocadura no Miño, desde Mondariz -Balneario ate o Castro do Caneiro, xa no cocello de Ponteareas.
A primeira parte do paseo vai entre as árbores de ribeira que en días de calor coma o de hoxe o fan especialmente grato.
A o pouco de comezar veremos entre as árbores, na outra orilla, a Fonte de Troncoso , deseño do arquitecto Palacios, unha xoia en mal estado e que peor estaría de nos ser polos veciños que loitan por conservala. Pouco máis abaixo atopámonos con pasos de Nota que agora están baixo as augas, e que foron moi usados no pasado como se aprecia no seu desgaste. Seguindo rio abaixo, e cando levemos camiñado case dous quilómetros, sempre a sombra das árbores, chegaremos a un peto de ánimas e a os pasos de Portavilar. Os recoñeceremos porque no primeiro chanzo que ten grabada unha cruz. Na outra orilla vese o campo de golf.
Seguimos rio abaixo parando nos areáis que dan forma as pequenas praias fluviais do Tea, a máis interesante e a das Pias xa que xusto ó pasala as rochas forman unha goxa que fan que as augas se aceleren e o Tea nos ofreza un caracter impetuoso pouco habitual nel. Pouco despois o camiño vai subindo e deixamos o río para pasar por zonas de monte igualmente interesantes ata chegar ó final do camiño cerca do Castro do Caneiro.
Se seguísemos pola estrada Po 253 cara Ponteareas, chegariamos o Cruceiro do Cristo do Piñón e camiñando cinco quilómetros chegariamos a Ponteareas.
Nos demos volta no Caneiro e todo o camiño intentei sacar fotografías as pegas marzas que cada pouco aparecían pousadas no chan, pero que en canto nos parabamos sían voando . Fixen a foto dunha foto para que sepades como son e poder identificalas e se tedes a sorte de atopalas no camiño, que poidades dicir: eu vin unha pega marza!
O Río Tea ofrecenos moitas posibilidades de camiños , as súas paisaxes , a vexetación e os pequenos animáis que o habitan levanme a pensar que non todo está perdido. Voltaremos!