Montejuntos, PR7, por Caminhos do Contrabando

Mooie en makkelijke wandeling heen en weer over een landweggetje vanuit het gehucht Montejuntos naar de oever van het stuwmeer van Alqueva. Vreemd in dit geval is dat het informatiebord van deze PR-route aan het eind van het weggetje staat aan de oever van het meer en niet in het dorp waar de wandeling start. Vertaald staat er dat we over de smokkelpaden lopen maar daar is tegenwoordig niets meer van terug te vinden.

Eerst een achttal kilometer vanaf onze camping in Rosario naar het dorpje Montejuntos.
De camping waarop wij verblijven ligt prachtig aan de oever van het meer van Alqueva.
De camping is een rustige kleinschalige overnachtingsplek beheerd door een vriendelijk echtpaar die hun best doen om het je naar de zin te maken.
Er is volop informatie over de wijde omgeving in de bibliotheek. Men kan voor een hap eten of pizza zorgen, het sanitair is voldoende en voor de warme dagen is er een lekker zwembad.

We parkeren de auto in een zijstraatje tegenover het kerkje. Hier is ruimte zat zolang de naast gelegen sociale ontmoetingsplek niet open is.
Op de hoofdweg kijken we even bij het kerkje waarop een ooievaars-paartje druk doende is om het nest op de toren verder te verbeteren voor het nageslacht.
Over het pleintje waar zich drie heuse barretjes annex koffietentjes bevinden verlaten we het dorp en lopen de gravelweg op.

Verdwalen kan eigenlijk niet, het is bijna een rechtdoorgaand pad en daar waar er twijfel is staat een rood/geel tekentje ter verduidelijking.

Het pad aflopend, een wildrooster overstekend, over glooiende heuvels bereiken we de laatste top van waaraf we een eerste uitzicht hebben op het meer. Dit stuwmeer is eigenlijk de afgedamde rivier Guardiana en met een oppervlakte van 250 km2 het grootste stuwmeer in Zuid-Europa.

De laatste afdaling brengt ons aan de oever wat het infobord staat en het weggetje zich splitst. Eerst lopen we even naar links langs de oever en laten Saartje lekker plonsen in het water.
Na de pauze op een oude omgevallen boomstronk lopen we ook nog even het andere paadje op dat naar een oud steigertje gaat.
Het water staat echter zo hoog dat we er niet op kunnen zonder nat te worden.

Nadat we ook op deze magnifieke plek hebben genoten van rust, water en zon lopen we het weggetje in tegengestelde richting weer terug naar het dorp.
Ondertussen staat het kerkje vol in de zon en de twee ooievaars parmantig de veren te poetsen.

Mocht deze wandeling je aanspreken en/of heb je hem gelopen dan kun je een berichtje achterlaten met een beoordeling.
Helemaal leuk vinden wij het als je onder onze foto klikt en onze volger wordt.

Veel wandelplezier.