[Montes de León] PR-LE 14 Sendeiro circular do Valle del Silencio con derivación á Cova de San Genadio e Fervenza do Silencio

Iniciamos a ruta na aldea de Peñalba de Santiago. Un lugar encantador donde é obrigatorio explorar as súas rúas disfrutando de cada rincón. Mención especial merece a igrexa mozárabe de Peñalba construida no século X. Tamén hai que sinalar que a situación de Peñalba ó pé dos
montes Aquilianos produce un gran impacto visual e crea estampas de gran beleza tanto si estás dentro da aldea, como si a ves ao lonxe.
Saímos do pobo pola súa parte baixa por camiños rodeados de carballos ata cruzar o arroio de Peñalba por unha pequena ponte de madeira. Pouco máis adiante atopamos o desvío hacia a Cova de San Genadio. O sendeiro vaise estreitando pouco a pouco ata chegar a cova. Este é o lugar donde San Genadio se retiraba a meditar e orar durante largos períodos de tempo. Persoalmente, máis que a cova en sí, o que máis me gustou foron as bonitas vistas que hai sobre o Val do Arroio do Silencio e sobre a propia Peñalba de Santiago.
Voltamos sobre os nosos pasos ata un cartel que xa viramos na ida, que sinala o camiño hacia a Fervenza do Silencio. O sendeiro ascende con unha pendente acusada ata deixarnos na fervenza. A verdade é que esperaba bastante máis desta parada. Ao meu xuicio, sin deixar de recoñecer unha bonita estampa como corresponde a calquer fervenza, diría que é bastante modesta e que ninguén espere unha fervenza como a de Vieiros no Courel ou o entorno que rodea a ésta. Retrocedemos de novo ata o desvío inicial hacia a Cova de San Genadio e a partires de ahí continuamos xa polo sendeiro "oficial" sinalizado durante todo o seu traxecto con marca amarela e branca como corresponde a un sendeiro de pequeno recorrido; neste caso o PR-LE 14.
O sendeiro séguese perfectamente e continua con unha pendente forte ata chegar ó Chano Collado, na base dos picos Tuerto e Tesón. Desde aquí temos unhas fantásticas vistas sobre todo o val así como dos cumes do cordal dos Aquilianos. Toca agora unha forte pendente en baixada para abandonar o Chano Collado e acercarnos a zona coñecida como As Furnias donde xa atopamos gran variedade de vexetación e árbores. Ao lonxe xa pronto divisamos Montes de Valdueza e o seu mosteiro. O camiño continúa sin complicacións ata o pobo. Chegamos a Montes con moitas expectativas despois de ter visto Peñalba. Nada máis entrar no pobo, encontramos a Cantina donde paramos a tomar unha cervexa. Encantounos a súa estética rústica, a súa terraza balconada, o interior... A cousa prometía pero levámonos unhos cantos chascos tras abandonar a cantina.....o pobo non está á altura de Peñalba; moitas casas están en estado de abandono e moi deterioradas e as súas rúas non teñen nin moito menos o encanto do primeiro. Quedábanos o mosteiro que a pesar de estar parcialmente derruido tiña unha bonita estampa visto ao lonxe. Pois, tamén nos defraudou un pouco porque ten partes recentemente arregladas que desde o meu punto de vista non casan ben co resto da construcción.
Saímos do pobo por un camiño que descende ata a estrada e a antiga Ferreiría de Montes. Unha vez na estrada, cruzamos pola estación de tratamento de augas para iniciar o retorno en ascenso hacia Peñalba de Santiago. Son varios kilómetros de dura subida ata enlazar de novo coa estrada a un kilómetro de Peñalba. O camiño faise primeiro por zona de bosque ata sair a unha parte máis aberta desde donde temos unhas bonitas vistas do val e dos Montes Aquilianos ao fondo. Así chegamos de novo a zona de bosque á altura dos Corrales de San Mateo; bosque de encinas, carballos e castaños coñecido como o Jardonal. Despois do bosque saímos a carretera para facer ese último kilómetro para chegar o noso punto de partida en Peñalba de Santiago.
Teño que recoñecer, que a ruta, quizás debido ás altas expectativas que traía, non me acabou de entusiasmar. Ainda que é certo que tivo partes que realmente me encantaron como Peñalba de Santiago e o seu entorno entre montañas, a subida ata Chano Collado e a súa panorámica sobre o val, as vistas ao lonxe de Montes e o seu mosteiro ou a propia Cantina de Montes...moitos kilómetros da ruta non chegaron a conectar conmigo. Sirva esto sólo como unha apreciación persoal.

IMPORTANTE: A ruta non ten ninguha dificultade técnica reseñable máis alá do seu desnivel, e por eso a califiquei como fácil.

(Distancia e desnivel + en Garmin GPSMAP 67: (19,73 km / 1037 m)