Circular: Trives, Sobrado, Maceda de Trives (*Manzaneda), Castiñeiro de Pumbariños. Pobra de Trives

Unha ruta moi interesante, malia que no día presente o temporal non axudou a levala a cabo plenamente e con gusto.
Comeza na Pobra de Trives, onde podemos ir admirando o casarío e monumentos. Sáese a carón do Pazo do Marqués e, por camiños flanqueados por cañotos de fermosos castiñeiros secos, imos cara o Pazo da Corga. Esta é unha impoñente construción con moi bo aspecto, como de ter sido restaurada non vai tanto tempo.
Máis adiante atopamos a Ponte Cabalar e ruínas dunha fábrica de chocolate. Un lugar encantador malia o abandono.
Un bo anaco máis adiante chegaremos a Sobrado, un núcleo poderoso noutrora e hoxe unha aldea con pinta de abandono. Veremos dous pazos, outras casas con elementos interesantes e, sobre todo, o que queda do mosteiro que, xunto cunha manchea doutros pequenos cenobios femininos foi saqueado pola coroa de Castela, as monxas deportadas para Compostela e as riquezas para a sede da congregación en Valladolid (non é que as monxas fosen necesariamente unhas abnegadas benefactoras do capesiñado foreiro seu pero polo menos as ganancias quedaban máis no territorio...)
Coma un quilómetro máis adiante, temos que vadear o río San Lázaro que xa presenta dificultade polo caudal subido a causa da augada do día.
Xa enseguida ven a chamada incorrecta (e ilegalmente) *Manzaneda, vila que conserva aínda algúns restos dun pasado de poderío como a Porta da Vila (as murallas derruídas para aproveitar a pedra...) ou distintas torres e casas grandes.
A seguinte meta é o castiñeiro de Pumbariños, pluricentenario ou milenario e toda a soutía arredor. Unha beleza de árbores.
Aproximadamente no quilómetro 9,3 xa foi imposible vadear de novo o río San Lázaro e houbo que buscar unha alternativa para retornar a Trives. Esta foi subir por unha zona de prados non moi perdida ata a estrada OU-0702 e continuar por ela ata o final da ruta.
Unha ruta recomendable sempre que o tempo axude. Como sucedeu nesta data, coidado se o caudal do regueiro de San Lázaro é moi alto pois hai que pasar vadeando ou saltando de pedra en pedra.