O río Barbantiño por Amoeiro
Trail photos
Author
Trail stats
- Distance
- 11.3 mi
- Elevation gain
- 1,060 ft
- Technical difficulty
- Easy
- Elevation loss
- 1,060 ft
- Max elevation
- 1,481 ft
- TrailRank
-
64
3.7
- Min elevation
- 663 ft
- Trail type
- Loop
- Time
- 6 hours 11 minutes
- Coordinates
- 1702
- Uploaded
- November 14, 2017
- Recorded
- November 2017
near Cornoces, Galicia (España)
Viewed 1449 times, downloaded 66 times
Trail photos
Itinerary description
Malia que o concello de Amoeiro encrávase sobre a meseta de Os Chaos, o río Barbantiño ao seu paso abriu un fondo leito polo oeste do municipio que deu orixe a unha contorna de grande importancia natural. Este curso de auga de enorme beleza e por cuxas marxes transcorre gran parte do noso recorrido fai de linde cos concellos veciños de Maside e Cea.
Amoeiro conta con varios pazos señoriais entre os que sobrancean o de Trasalba -que é sé da fundación e museo Otero Pedrayo- e o de San Damián, hoxe adicado a hotel rural. Na nosa andaina pasaremos polo pazo de A Martinga e o de Cornoces.
O roteiro arrinca do mesmo centro de Amoeiro, do Parque dos Sentidos, e logo de ver varias eiras baixa a procura das engaloiantes marxes do río Barbantiño, entre carballeiras e bosques de ribeira. Nun curto treito cadramos co Camiño Natural do río Barbantiño (hoxe impracticable se seguíramos curso embaixo pola crecida do mato ao non haber mantemento deste Camiño Natural). Nós imos augas enriba desde a impresionante fervenza do Cachón, deixando atrás varios muíños e o encoro para acadar a ponte medieval de San Fiz que une Amoeiro con Maside polo antigo Camiño Real a Compostela e da que xa hai referencias do século XIII.
Logo dun bo paseo polas vizosas ribeiras do Barbantiño, o sendeiro sobe para o ruinoso pazo de A Martinga ao que segue o de Cornoces, constando documentación deste último do ano 1779 e que agora é propiedade da Fundación San Rosendo. Por unha congostra entre carballos, conectamos co camiño xacobeo da Vía da Prata para finalmente regresar ao casco urbano de Amoeiro.
O percorrido vén concordando cunha andaina organizada co nome de Ruta dos Pazos de Amoeiro, que non está sinalizada.
Amoeiro conta con varios pazos señoriais entre os que sobrancean o de Trasalba -que é sé da fundación e museo Otero Pedrayo- e o de San Damián, hoxe adicado a hotel rural. Na nosa andaina pasaremos polo pazo de A Martinga e o de Cornoces.
O roteiro arrinca do mesmo centro de Amoeiro, do Parque dos Sentidos, e logo de ver varias eiras baixa a procura das engaloiantes marxes do río Barbantiño, entre carballeiras e bosques de ribeira. Nun curto treito cadramos co Camiño Natural do río Barbantiño (hoxe impracticable se seguíramos curso embaixo pola crecida do mato ao non haber mantemento deste Camiño Natural). Nós imos augas enriba desde a impresionante fervenza do Cachón, deixando atrás varios muíños e o encoro para acadar a ponte medieval de San Fiz que une Amoeiro con Maside polo antigo Camiño Real a Compostela e da que xa hai referencias do século XIII.
Logo dun bo paseo polas vizosas ribeiras do Barbantiño, o sendeiro sobe para o ruinoso pazo de A Martinga ao que segue o de Cornoces, constando documentación deste último do ano 1779 e que agora é propiedade da Fundación San Rosendo. Por unha congostra entre carballos, conectamos co camiño xacobeo da Vía da Prata para finalmente regresar ao casco urbano de Amoeiro.
O percorrido vén concordando cunha andaina organizada co nome de Ruta dos Pazos de Amoeiro, que non está sinalizada.
Waypoints
Provisioning
Picnic
Photo
Tree
Waypoint
0 ft
Comezo Amoeiro
Punto de inicio do noso roteiro no Parque dos Sentidos, no centro de Amoeiro.
River
Fountain
Ruins
Bridge
664 ft
Pasarela metalica
Pasarela metálica sobre o río Barbantiño, na zona da fervenza do Cachón.
Monument
1,400 ft
Pazo de Cornoces
Pazo no concello de Amoeiro. Actualmente pertence a Fundación San Rosendo.
Tunnel
Comments (1)
You can add a comment or review this trail
I have followed this trail verified View more
Information
Easy to follow
Scenery
Easy
La ruta es muy bonita, la hicimos en el 17 en diciembre y fue pura perfeccion. Nada de maleza por ningun lado. Esta fue al contrario, hasta costaba encontrarnos las unas a las otras en medio de aquella selva. Pena que no se le de un poquito de atencion. Seria muy recomendable.