Pesqueiras de Arbo - Cabeiras

Cartel a senda dos Pescadores

Ao longo da ruta existen carteis que nos informan de todo o relativo ao que podemos atoparnos durante a camiñada.

CONTINUAMOS pola mañá

DESVÍO ao RTE.

INICIO Mesón da Lamprea

N42.11044° W8.33587°

Mesón da Lamprea

Mesón e adega propia. En Mesón dá Lamprea ofrecémoslle as nosas especialidades de tempada: a lamprea rechea, asada, rebozada, con fideos e en salsa. Tamén cabrito, cordeiro e pito da zona.

Miradoiro de Barcela

Muíño no sendeiro

Río Miño e pesqueiras

Nos primeiros anos do pasado século un tenente de navío marabillábase de que nun tramo de algo máis de 20 quilómetros de río había setecentas pesqueiras. Nelas pescábase e pesca a lamprea. Lois Ladra fai referencia á presenza das pesqueiras nos documentos para partir do século XII en Arbo e fóronse sucedendo máis ata finais do Antigo Réxime. As pesqueiras dos ríos galegos estiveron relacionadas cos mosteiros. En Arbo péscase lamprea con varias artes e así temos as fisgas, usando redes coñecidas como lampreeiras, con cabaceiras e vituróns. No libro O mar e os ríos Xaquín Lorenzo, Xocas, describe moi ben as pesqueiras do Miño. O pesco é esa estrutura de pedras que se constrúe en zonas de correntes vivas ou cachóns nas que os canteiros de Pontevedra levantaban potentes muros de pedra colocando cada bloque de granito sobre o inferior, sen máis. Ladra sinala que en tempos recentes entre bloque e bloque colocábase morteiro de formigón. O utensilio de pesca máis importante usado nos pescos é o viturón, é dicir, unha rede en forma cónica en cuxo interior dispón dunha rede máis fina. A boca deste cono é un arco feito con loureiro. Dependendo dos anos, os pescos móntanse entre xaneiro e maio ou xuño. A lamprea péscase en horario nocturno, polo que os pescadores acoden cada dúas horas a vixiar a instalación. Ladra indica que a pesca do máis popular dos ciclóstomos é un oficio masculino sendo precisa a participación dun a tres homes para desarmar as redes, dependendo do peso provocado polas capturas. Nos mellores momentos un pesco podía albergar máis de duascentas lampreas. Para desarmar as redes en Arbo tradicionalmente non se usa barca, di o investigador. Acódese a operar nelas a pé. As pesqueiras son de propiedade particular e pásanse de xeración en xeración. Todos os pescos están matriculados. Os de Galicia se dientifican cunha placa negra sobre fondo branco, ao contrario que as portuguesas. E se un pesco queda tres anos sen ser utilizado a Mariña dáo de baixa.

Sendeiro dos Pescadores

Sendeiro dos pescadores (Concello de Arbo) Galicia MáxicaCoas melloras do Sendeiro dos Pescadores, o Concello de Arbo ofrece a turistas e amantes do sendeirismo unha preciosa ruta cun importante patrimonio artístico e cultural que é pura natureza. Unha axuda de preto de 28.000 euros por parte de Turismo de Galicia permitiu financiar a mellora das infraestruturas turísticas, anunciada na convocatoria para o ano 2018. As actuacións consistiron nas instalacións de paneis, infraestruturas de madeira, sinalización do camiño mediante balizas e postes direccionales de madeira, así como marcas de pintura e traballos de adecuación do carreiro como foi a roza e a creación da nova caixa no camiño. No Concello de Arbo, informa o alcalde Horacio Gil, “atópanse varios elementos patrimoniais de interese por toda a súa xeografía e na actualidade temos unha boa oferta turística para a tempada estival xa que contamos con varias praias fluviais no Miño e no Deva”. O rexedor tamén apunta que se conta con varios paneis interpretativos sobre a pesca tradicional da lamprea e outras actividades ligadas aos estilos de vida típicos do lugar.

Viturón. Arte de pesca da lamprea en Arbo

A arte de pesca de Arbo realízase con viturón ou nasoura, pechando a corrente coa cesta de rede para que as lampreas queden atrapadas nela. Dous homes son necesarios para levantala, pois debe depositarse pegada ao leito. Cando o Miño reduce o seu caudal, máis preto da desembocadura, a lamprea captúrase con outras formas como a barca, a estacada ou os tramallos, pero a batida do río en Arbo fai que as carnes perdan graxa e gañen en sabor e textura, algo que envexa o Baixo Miño.

Vía do ferrocarril

Na senda pasamos preto da vía do ferrocarril Vigo-Ourense

Área de lecer de Sela

Parroquia de Sela (Concello de Arbo) Ao chegar á Praia Fluvial de Sela, a man dereita podemos ver un antigo serradoiro e a 500 metros, seguindo polo mesmo marxe, atopámonos coa antiga fábrica de cepillos, da que aínda se conserva unha torre de aproximadamente 20 metros que servía de cheminea. Ambas as fábricas foron para os veciños da Parroquia de Sela e de Arbo, unha base de sustento durante anos. Actualmente atópanse en ruínas pero consérvanse a estruturas nas que se instalou unha adega. Á beira do Miño atopamos unha zona de lecer con merendeiro, praia, zona de pesca e unha contorna exclusiva para relaxarse mentres contemplamos o sereno leito do río. Desde a Praia fluvial de Sela pódese acceder a dúas atractivas rutas pola beira do río, “A Ruta das Pesqueiras” e a “Ruta dos Pescadores “.