Ponte da Comboa - Presa da Toma ou Encoro do Inferno . Río Verdugo. Soutomaior.

Da Ponte medieval da Comboa á Presa da Toma. Río Verdugo. Soutomaior.
Levaranos 3 horas camiñando, malia o que indique wikiloc que neso do tempo camiñando non vai moi fino.
Este roteiro o comezamos na Ponte medieval da Comboa, concello de Soutomaior e levaranos ata a Presa da Toma ou Encoro do Inferno xa en terras de Ponte Caldelas.
Só por ver esta ponte paga a pena achegarse ó lugar, e o esforzo verase recompensado o chegar o noso destino.
Paralelo a el está a ponte de estructura metálica pola que hoxe pasan os coches, e uns cen metros máis abaixo, está unha pequena área recreativa, na marxe dereita do río Verdugo.
Hai zona de sombra donde aparcar a poucos metros de donde se inicia o camiño, xusto a carón da ponte medieval.
Este camiño vai case todo o tempo a poucos metros da beira do río Verdugo. O primeiro quilómetro faise un pouco difícil porque as árbores cubren o camiño e obrigarannos a facer exercicio físico extra : unhas veces para sortealos haberá que pasar por riba deles , outras meterse por baixo e en ocasións subir os muretes, pero que esto non vos desanime, este pequeno esforzo merece a pena. O camiño está así ata chegar a Ponte Pénsil de Soutomaior, a partir de aquí xa poderemos levar a espalda ergueita!
Non deixedes de subir a Ponte Colgante, sacaredes unha foto ben bonita do Río Oitavén cando conflúe co Verdugo.
O camiño segue pola beira do río Verdugo que forma pequenos areales nos que atoparemos lugares onde descansar e mollar os pes.
Cando levemos camiñando uns dous quilometros e medio, o camiño levaranos ó pequeno edificio da central eléctrica, ahí hai un can que aa garda e ladraba deseperadamente cumprindo o seu papel. Non quixemos axitar máis ó aniñaliño así que demos volta xa que o camiño pode facerse desde a parte superior, súbese pola carretera e ó chegar ós dous con sete quilómetros, hai que pasar por tras do vello depósito e seguir por ahí o camiño.
Agora camiñaremos durante algo máis de dous quilómetros por riba da canle de auga que está en desuso. Esta parte é moi sinxela de camiñar, magoa que o ser primavera a vegetación non nos vai deixar ver o río , pero o seu sonido vai estar presente todo o tempo, e pasaremos pola Fervenza do pequeno Rego do Inferno que ten unha caida de 20 metros. Este é un dos puntos senlleiros do camiño: párate a observar a cotorna, os montes que rodean o lugar o merecen.
Neste penultimo tramo imos atopar duas dificultades: a primeira pasar de largo o desvío, temos que salir da canle de auga e pasar entre unhs penedos, xusto a catro quilómetros e catrocentos metros, ahí teremos que, (esta é a segunda dificultade) , subir entre rochas , pasar por unha mina de auga, subir e baixar escaleiras metálicas entre dous impresionantes penedos, para baixar logo por un tortuoso e breve camiño para chegar novamente á canle de auga e camiñar sobre ela para, por fin, chegar o noso destino: o Encoro da Toma ou Encoro do Inferno. Ahi veremosca parede de auga que se forma. Sintoo polos salmóns e reos que queiran remontalo...
O esforzo que fixemos para chegar aquí merece a pena, ahí deixo as fotografías.
Neste punto atoparedes algún tronco onde descansar e poder comer algo, nós fixémolo sobre un de vacalouras.
Agora hai que desandar o camiño, que na volta é moito máis levadeiro. Por certo que nunca vira tantas libeliñas ou cabaliños do demo.
Penso que este camiño ten que ser especialmente fermoso ó facelo en outono.
Voltaremos!