POR TRES ALDEAS: PALLEROL, BETESA Y SANTORENS

www.noordspanje.be

POR TRES ALDEAS: PALLEROL, BETESA Y SANTORENS.
Un paseo circular sólido hacía tres aldeas, donde Betesa es el más grande, en una zona de mala muerte. Nos encontramos en la parte trasera de la Sierra del Sis, cerca del embalse de Canelles. Durante el recorrido se deben superar cuatro pendientes fuertes. La naturaleza es abrumadoramente presente con magníficas vistas. Oficialmente, toda la caminata está marcada de blanca/amarilla y nombrada PR-HU246. El itinerario señalizado aprovecha caminos de herradura tradicionales que unen las aldeas. En caminos de herradura se pueden únicamente pasar personas o caballerías, no carros, que antes eran a menudo encerrados por muros de piedras sillares. Por desgracia, en varios lugares carecen los marcados de blanco/amarillo. Además, aquí y allá el camino está cubierto de maleza o matorrales. Asi hay que buscar un paso alternativo al lado del sendero y donde a veces es esencial el uso del GPS. En muchos lugares, los caminos están sembrados de sillares procedentes de esas paredes históricas. Las hojas que caen en esta epoca hacen que estas piedras son aún más difíciles de ver. Estos caminos son por lo tanto muy desigual y reducen la comodidad de caminar y aumentan en gran medida el riesgo de retorcer los pies.
---
Wandelen Spanje: DOOR DRIE GEHUCHTEN: PALLEROL, BETESA en SANTORENS.
Stevige rondgaande wandeling naar drie gehuchten, waarvan Betesa het grootste is, in een godverlaten gebied. We bevinden ons aan de achterzijde van de Sierra del Sis, vlakbij het meer van Canelles. Tijdens de tocht dienen vier stevige hellingen te worden overwonnen. De natuur is overweldigend aanwezig met prachtige vergezichten. Officieel is de volledige wandeling wit/geel gemarkeerd en draagt de naam PR-HU246. Ze volgt bijna overal historische wandelwegen (caminos de herradura). Dit zijn smalle wandelpaden waar enkel voetgangers of paarden doorkunnen, die vroeger vaak werden afgebakend met in natuursteen opgebouwde muurtjes. Spijtig genoeg ontbreekt de wit/gele aanduiding op meerdere plaatsen. Ook zijn de paden hier en daar overgroeid, waardoor dan naast de eigenlijke paden dient gewandeld te worden en waar soms het gebruik van de gps-track onontbeerlijk is. Op veel plaatsen zijn de paden bezaaid met rotsstenen afkomstig van de muurtjes die deze paden historisch afbakenden. De vallende bladeren maken deze stenen nog moeilijker zichtbaar. Deze paadjes zijn hierdoor heel oneffen en verminderen het wandelcomfort en verhogen enorm het risico voor het omslaan van de voeten.