San Martín auzoa Amezketan. Zabalegi. Artubi. Uakorri. Beoin. San Martin

Honako ibilbidea exijentea bezain ederra da. Nire iritziz, zalantzarik gabe, Gipuzkoan egin daitekeen ederrenetakoa. Gaztea edo, gazte izan gabe, forma fisiko onean egonez gero nahi beste luzatzeko aukera ematen duena. Guk, gaurkoarekin, nahikoa izan dugu.
Autoa Amezketako San Martin auzoa pasa eta gero bide bazterrean dagoen etxe baten aldamenean aparkatu dugu autoa (mapetan Altunagoena bezala dator). Errepidean 100-200 m egin ondoren, ez gehiago, 02. bidegunean, seinale-tantaia bat dagoen puntuan hasi dugu ibilaldia. Oker ez banago gaur egin dugun ibilbide zirkularra marka txuri-horiek markatuta dago bere osotasunean. Hasieran bidea galtzada zahar bat aprobetxatuz egiten da. Nahiz eta azken egunotan euria zarra-zarra bota galtzada ez dago lokaztuta.
06. bidegunean Larrondoko trikuharria dago eta, bertara, guk autoa utzi dugun lekutik jarraitzen duen pista iristen da. Auto bat dago aparkatua.
Etengabe gora eginez 10. bidegunean Zabalegi lepora heldu gara. Hortik Artubi tontorrera.
Bertatik egundoko ikuspegia izan dugu. Oraindik goiz da eta eguzkiaren izpiak horren etzanak izateak araztasun deskribaezina ematen dio inguru osoari. Ipar-ekialdean Nafar Pirinioaren zuritasun ezin garbiagoa hondo urdinean txertatua, gure oinean Araiz eta Larraun bailarak ezin berdeagoak, aurrez-aurre Malloetako murru bertikal, belarditsu, zorabiagarriak eta mendebalde hurbilean Aralarko pentzeak Txindoki airosaren begiradapean. Beste mendizale bikote batekin kalaka labur baten ondoren nork bere bidea jarraitu du.
Uakorriko tontorrean beste mendizale gazte eta kementsu batekin hizketalditxoa izan dugu. Gainzatik Irumugarrietara igo da eta gero jaitsiko egingo da, noski. Juan Mari Ansaren liburu bat gomendatu digu "Las Malloas de Aralar" izenekoa. Naski, liburu interesgarria izango da. Beteluko gasolindegian dago salgai.
Beoin gailurretik jaisten hasi gara.
17.bidegunean, Pardeluts iturrian trago bota eta beherantz jarraitu dugu.
Gorago aipatu bezala euri asko egin du azken aldi hoentan eta, honenbestez, errekak eta ur-jauziak gainezka datoz.
Minetako bide hau berez nahiko deseroso izanik gaur are deseroso dago. Bideko harriak guztiz bustita daude eta oso-oso labainkor daude gure arreta maximoa izan dadin behartzeraino.
24. bideguneko seinale tantaiak despistatu egin gaitu, izan ere erreka zeharkatzera behartzen zaituela ematen baitu. Baina, ez, ez da zubia zeharkatu behar. Bide arrastoan atzera egin behar izan dugula nabarmentzen da (ez dakit nola zuzendu errore hauek).
Pista eroso batean autoraino itzuli gara. Aurretik 25. bidegunean Aralar mendi katearen historia geologikoa azaltzen duen argibide-taula bat dago.
Arratsaldeko lau t'erdiak dira eta Amezketako Sasturain tabernan sartu gara. Mahai batean gizon laukote bat musean, bikote pare bat pantaila erraldoia duen telebistan Athletic-en partidoari begira, barran bermatuta kuadrilatxo bat kafea eta pattarra edanez eta haiei guztiei zerbitzatzen adin ertaineko emakume bat. Sukaldea bistan dugu eta nabari da jasota dagoela. Gu goseak amorratzen gaude eta, purrustada bat jasoko dudan beldurrez, emakumearengana hurbildu naiz, horrelako kasuetan erakutsi ohi dugun irribarre tonto bat itsatsita, galdetuz guretzat jateko zerbait ote duen. Nire harridurarako, une horretan munduko irriño goxoena iruditu zaidanarekin, baietz erantzun dit, itxoiteko momentu bat eta berehala atendituko digula. Txorixo eta haragi pintxo bat, ardo bat, eta ebaki bat hartuta barrenak ondo berdinduta atera gara Sasturain tabernatik. Bada, oraindik ere, jende atsegin, abegikor eta langilea bazterretan. Mila esker emakumea.
Nik ibilaldi hau orratzen kontrako noranzkoan egingo nuke, hau da, minetatik igo eta Larrondotik jaitsi. Minetako jaitsiera exijentea egiten zait.
Urtetan gora doazenentzat zaila bezala sailkatuko nuke.