Sosas de Laciana, lagoas de Valbuena, alto de Valbuena, alto de Secuecho. (Distancia non real)

Ruta camiñada a partir desta: https://gl.wikiloc.com/rutas-sendeirismo/lagunas-de-valbuena-desde-sosas-de-laciana-61546463 aínda que con modificación. Como se deduce do track, ten un fallo clamoroso por fallo da localización GPS. (Evidentemente non hai unha teletransportación ata La Cueta). O percorrido certo é seguindo a ruta de ida nese treito. Polo demais, é correcto. A distancia total real é duns 19 quilómetros. (Houbo un usuario que se ofreceu a mandarme o track corrixido pero non me chegou. Agradeceríallo, ou a calquera que o fixer).
A andada comeza á entrada de Sosas (polo que se podería acurtar en case dous quilómetros lineais comezando no final da aldea). Segue unha pista que decorre polo fondo do val do río Oracheiro. Ao principio é un val erosivo e logo convértese nun de fondo máis plano, coma glaciario. Contra o quilómetro 6 cóllese unha pista cara a esquerda que sobe pola ladeira. Sucesivamente vaise atopando unha lagoa (que nesta época está seca) e logo outras dúas con auga.
Por consello dun gandeiro, continuamos a subida ata o lombo da Serra Delgada, que fai honra a ese nome, pois é un aguzado cordal entre os vales de Sosas e o do río S. Miguel. As vistas son, certamente, grandiosas. Paga a pena subir ata aquí.
A seguir do alto Secuecho baixamos a valmontes. É un descenso moi pronunciado. Aquí non hai camiño pero a vexetación non é moi pecha e pódese descender sen problema (cadaquén debe avaliar se lle paga a pena!) No regacho Glacheiru, na outra ladeira, podemos ver unhas fermosas fervenzas. Xa no fondo do val, só queda retornar ao comezo da ruta pola pista. Nesta zona hai varias brañas ou casetas de estiaxe. Algunhas están sendo rehabilitadas coma se se tratase de chalés.
Como queda apuntado esta esta ruta ofrece unhas vistas extraordinarias e de gran beleza. Ten moito desnivel. A pequena travesía polo alto da serra e a baixada van polo monte, o resto son pistas limpas.
Como nota cultural: a toponimia desta zona (malia que castelanizada) evidencia a pertenza á antiga Gallaecia. Tamén a onomástica, como vimos nunha necrolóxica en Sosas.
En resumo: ruta moi gratificante aínda que non acaída para persoas sen preparación e forma física para camiñadas por montaña.