Trailrun Wijngaardberg

De Wijngaardberg in Wezemaal is geen onbekend terrein voor mij, dus ik weet dat het landschap hier meer dan de moeite waard is. Deze keer ben ik hier niet voor een wandeling, wel om een trail run te lopen. Met bijna tweehonderd hoogtemeters en enkele steile hellingen om te stijgen en dalen is dit al een iets gevorderder parcours, maar zeker niet moeilijk. Het grootste pluspunt van dit traject is het aantal meters op verhard wegdek, of eerder het gebrek eraan. Ongeveer twee kilometer loopt over asfalt en de rest door bos of op de vele veldpaden langs de wijngaarden. Dus ook als wandeling scoort dit traject goed.

Het begin is wellicht de zwaarste stijging aangezien de Wijngaardberg op me wacht met een helling van ongeveer vijftig meter. Daarna zijn de hellingen minder groots in postuur, maar het kan er nog altijd steil aan toegaan. Tenminste als je naar boven loopt in plaats van naar boven wandelt. De paden zijn goed aangeduid, al is het soms wat zoeken met neergevallen bladeren en sommige paadjes die kriskras in elkaar overlopen. Veel maakt het niet uit, want een snelle blik op de kaart leert dat er meerdere paden me naar het juiste punt brengen.

Met de vrieskou in de ochtend zijn de paden lichtjes bevroren waardoor de hoeveelheid modder goed meevalt. Er zijn hier een heleboel mountainbikers en sporadisch ook ruiters met paarden waardoor de kwaliteit van de paden wisselvallig is. Sommige paden zijn moeilijk om te belopen en hier loop ik meestal tegen de kant. Hier en daar zijn er wel plassen, maar dat valt goed mee. Uiteindelijk heb ik toch meer last van kapotte veldpaadjes dan modder en plassen. Met name bij de wijngaarden is het belangrijk om de aandacht erbij te houden aangezien hier brede tractorsporen de paden nog wat extra hebben belast (en lopen op onderhouden paden moet je hier helemaal niet verwachten).

Na 9,5 kilometer zit er een kleine lus in het traject dat je kan overslaan als je wil. Het gaat hier naar beneden en terug omhoog, dus de beenspieren worden hier extra aangesproken. Daarna zijn de laatste twee kilometer vrij gemakkelijk, hoewel de afdaling van de Wijngaardberg soms steil kan zijn. De laatste honderden meters loop ik op asfalt terug naar het dorpsplein waar ik deze trailrun ben begonnen. Ondertussen zie ik ook verschillende kramen staan om drank en fast food te verkopen, dus ik vermoed dat hier vandaag een evenement plaatsvindt. Dat verklaart onmiddellijk waarom ik hier zoveel wagens zie staan.

Dit is een leuke trailrun om te doen die ook geschikt is als wandeling. Het bos en de vele wijngaarden zijn een mooi landschap, zeker in een stralend winterzonnetje dat de vrieskou in de ochtend aan het bekampen is. Omdat er hier ook veel mountainbikers zijn, is de kwaliteit van de paden navenant. Als wandelaar heb je daar niet zoveel last van, als loper toch wel een beetje.